Φασίστας. Αναρχικός. Terror X Crew. Αρτέμης.

 Ακολουθεί MegaPost.

Καλήν εσπέραν και πάλι μέλλοντες πεθαμένοι. Βρισκόμαστε στο ζενίθ της αηδίας που μπορεί να υπάρξει μέσα σε ένα έτος. Ναι ξέρω, είμαι μουνόπανο, ξενέρωτος, μισάνθρωπος και μαλάκας που δεν νιώθω το πνεύμα των Χριστουγέννων και το νόημα ετούτης της γιορτής . Ή μπορεί να μην είμαι. Η ταμπέλα που θα φορέσω, εξαρτάται από εσένα. Και εδώ που τα λέμε, άλλο θέμα θέλω να θίξω, οπότε δεν το αναλύσω περισσότερο. Κατά τ’άλλα, οι κοινωνικές μου υποχρεώσεις aka ορκομωσίες, μου υπενθυμίζουν ότι πρέπει κάποτε - στο πολύ άμεσο μέλλον -  να τελειώσω την σχολή μου και, ομολογώ ότι το σκέφτομαι πολύ σοβαρά.

Όπως θα προσέξατε τελείως τυχαία, βγήκε ο «Λυκόσχημος αμνός», ο νέος δίσκος του Αρτέμιου MC, πρώην μέλος του διαλυμένου σχήματος Terror X Crew και νυν μέλος των Α/Ε (όχι των γνωστών). «Ωραία, ναι το ξέρω, και τι θες να κάνω; Άιντε κάνε την κριτική σου και τέλειωνε» θα μου πεις, και θα σου πω «σκάσε, θα δεις τι θέλω να πω». Δεν θέλω να κάνω μια απλή κριτική. Θέλω να πω την γνώμη μου κιόλας για το όλο σκηνικό. Μια δικιά μου άποψη είναι, δεν σημαίνει ότι είναι δεδομένη, ούτε σωστή, μπορείς να την χέσεις όποτε θες.

 Σημείωση: Πριν συνεχίσεις, καλό θα ήταν, αν είσαι πορωμένος φασίστας ή αναρχικός, ή έχεις κάποια προκατάληψη, να ξεχάσεις για λίγο τις ιδέες σου και να διαβάσεις τις επόμενες γραμμές όσο πιο ψύχραιμα και αντικειμενικά γίνεται, έχοντας σύμμαχο την κοινή λογική και χωρίς να βλέπεις πίσω από τα γεγονότα. Αλλιώς, τζάμπα θα εκνευριστείς και τζάμπα θα φάω τα καντήλια σου, εφόσον είναι μια απλή άποψη που εκφράζει εμένα μόνο και δεν εκπροσωπεί σε καμία περίπτωση την θέση του καφενείου μας τούτου πάνω σε αυτό το θέμα (δηλαδή γενικότερα το μπλογκ και όλα τα μέλη του). Αυτά, αφού στο ξεκαθάρισα, έχω το κεφάλι μου ήσυχο και συνεχίζεις την ανάγνωση με δική σου ευθύνη. Για πάμε.

Από το 2001 μέχρι σήμερα, που βγήκε αυτός ο δίσκος, το μόνο που ακούω σε σχέση με τον Αρτέμη, αλλά και στο μέλλον αυτά που θα ακούσω πάλι για αυτόν, είναι πιο προβλέψιμα και από τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα, τα τελευταία 30 χρόνια και τα επόμενα 30. Οι κωδικές λέξεις που τον περιγράφουν, είναι «Φασίστας, πρώην αναρχικός, αρχαιολάγνος, συνωμοσιολόγος, πατριδόκαυλος» και άλλα τέτοια συναφή. Ε και μόλις βγήκε το καινούριο CD πάλι τα ίδια άκουγα, ίσως και εγώ την ίδια γνώμη να είχα αλλά λέω «τι στο πουλί ρε φίλε, δεν μπορεί». Και είπα να κάτσω να ακούσω όλες τις δουλειές από την αρχή σαν TXC μέχρι σήμερα σαν Α/Ε και τα σόλο, σερί και με χρονολογική σειρά, αγνοώντας εξωτερικούς παράγοντες (ή τουλάχιστον παίρνοντάς τους υπόψιν αργότερα και συνδυαστικά) και συγκεντρώθηκα μόνο στους δίσκους για να καταλάβω την αλλαγή. Μαλάκες πραγματικά, ώρες-ώρες είστε τελείως ηλίθιοι.

Καταρχάς, οφείλω να πω, ότι σχεδόν σε ΟΛΑ τα θέματα γενικά (από μουσική και πολιτική, μέχρι ξέρω γω την κοπρολαγνεία και την ιστορία), οι πραγματικές γνώμες από π.χ. 3.000 άτομα, στην πραγματικότητα είναι το πολύ 30. Αυτό γίνεται γιατί, ένας –δύο λένε την γνώμη τους αφού πρώτα έχουν ψάξει το τάδε θέμα και οι υπόλοιποι, υιοθετούν την ίδια άποψη, γιατί οι μισοί είναι ηλίθιοι και δεν μπορούν να σκεφτούν και οι άλλοι μισοί βαριούνται να σκέφτονται και να το ψάξουν, οπότε παίρνουν την γνώμη κάποιου σαν γνώμη τους, ξέρεις, έτοιμο πιάτο, ετσί απλά για να έχουν μια άποψη και αυτοί. Και όσοι μείνανε, συμφωνούνε με αυτή την γνώμη, λόγω της μαζοποίησης. Σκέφτονται, δεν μπορούν τόσα άτομα να κάνουν λάθος. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτοί που έχουν αυτή την τάδε άποψη, αν το έψαχναν, ίσως να ήταν και κάθετα αντίθετοι με αυτό που υποστήριζαν στην αρχή ή τέλος πάντων κάτι άλλο, κατάλαβες τι θέλω να πω.

Η Πόλις Εάλω

Έκατσα όπως προείπα και άκουσα όλους τους δίσκους. Βάζω το «Η Πόλις Εάλω» του 1996. Χμου. Και γαμώ τα σιντάκια ντάξει, αλητεία και έτσι, φουλ battle, πωρωτικά πράγματα. Από πολιτικές απόψεις όμως λέει λίγα πράγματα. Αν έβαζα αριθμούς και ποσοστά, θα σου έλεγα ότι ο εν λόγω δίσκος, με βάση τα θέματα των κομματιών, είναι 75% battle, 10% hip-hopάδικος και ένα 15%  κοινωνικό-πολιτικός. Και μάλιστα το 15% αποτελείται από απλές μνείες, αναφορές τύπου «Επικηρυμένος απ’ τις αρχές κι από φασίστες» και τέτοια, ούτε καν από ένα ολόκληρο κομμάτι. Τώρα πώς εσύ έκατσες και τους έβγαλες συνειδητοποιημένους ανάρχικους, δεν έχω ιδέα. Εμένα μου φάνηκε ότι σε αυτό το cd, δεν ήξεραν τι τους γινόταν από πολιτική, ήταν απλά συνηθισμένα παιδιά. Αντικομφορμιστές και επαναστάτες δίχως αιτία ας πούμε. Γιατί, πετούσανε μια άποψη, αλλά δεν έλεγαν τον λόγο που υποστηρίζουν αυτό που μόλις είπαν. Αυτό γίνεται σε 2 περιπτώσεις, όταν το κάνει κάποιος: α) Ή παραείναι προφανές και δεδομένο γεγονός και μπορούν να το καταλάβουν όλοι, ή β) το λέει για να το πει χωρίς να ξέρει για τι πράγμα μιλάει, απλά για να κάνει αίσθηση, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Έτσι λοιπόν, ακόμα κι αν πάρεις την α’ περίπτωση, μπορεί όντως να συμβαίνει αυτό που λέει, να ξέρει γιατί το λέει, ωστόσο αν δεν μπορείς βρεις κάποια απτή απόδειξη περί αυτού, ίσως να μην είναι και μεγάλης σημασίας, οπότε εκεί μιλάει για τον εαυτό του, δηλαδή τον περιγράφει (είμαι αυτός και κάνω αυτό και σκέφτομαι αυτό), συστήνεται ας πούμε σαν πρωτοεμφανιζόμενος. Και με βάση αυτά που λέει και που δεν τα δικαιολογεί, γυρίζουμε πάλι λίγο πιο πίσω και καταλήγουμε στο στοιχείο του αντικομφορμισμού, ίσα ίσα δηλαδή να μην μοιάζουν με όλους τους υπόλοιπους, είτε αυτό είναι καλό, είτε κακό, πράγμα που είναι στοιχείο του χαρακτήρα του και όχι πολιτική άποψη. Ντάξει δεν είπα ότι δεν περνάνε και κανένα μήνυμα, αλλά τουλάχιστον όχι με άμεσο πολιτικό περιεχόμενο και όχι μόνο με πολιτικό περιεχόμενο (πχ. Το «Μη Φοβάσαι»). Αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους θεωρώ αναρχικούς. Εκτός αν είσαι τοσο βλαμμένος που θεωρείς αναρχικό, τον καυλωμένο μαλάκα που σπάει του πατέρα σου το μαγαζάκι, την μοναδική πηγή εσόδων σας, και καίει το αμάξι σου, που ακόμα δεν έχεις ξεχρεώσει, έτσι για την φάση του.

Η Γεύση του Μένους

Στο «Η Γέυση Του Μένους» 3 χρόνια μετά, το 1999, έχουν το ίδιο ύφος με το προηγούμενο, όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο hardcore. Σε γενικό επίπεδο, περνάει το ίδιο μήνυμα με το «Η Πόλις Εάλω». Όλα πουτάνα, τίποτα όρθιο. Κυρίαρχα στοιχεία σε αυτό το CD, είναι το battle και η αυτοπροβολή. Λογικό, αφού είχαν τεράστια επιτυχία στην ελληνική ραπ σκηνή, είχαν όλο το δικαίωμα της αυτοπροβολής. Από θέμα πολιτικών κομματιών και απόψεων, υπάρχει έλλειψη πάλι σαν το προηγούμενο και μου φαίνεται ότι εδώ έχει λιγότερους πολιτικούς στίχους. Και μόνο ένα κοινωνικό μήνυμα ξέρω γω, το «Απλά Μουσική». Αν ξανάβαζα αριθμούς, θα έλεγα πως είναι 60% battle, 25% αυτοπροβολή, 10% κοινωνικός και 5% πολιτικός δίσκος = 100% Hardcore. Ε α γαμήσου, που βλέπεις το αναρχικό στοιχείο, πες μου και σε μένα. Ίσως να το συνδέεις με τον έξαλλο ήχο και τα styles, δεν ξέρω, τι να σου πω, πάντως δεν έχω βρει κάνα κομμάτι σχετικό. Ίσως να είσαι απλά ηλίθιος. Αν έχω άδικο, πες το μου, δικαιολόγησε το σωστά και σου υπόσχομαι ότι θα με βρίζουμε μαζί.

 Έσσεται Ήμαρ

2 χρόνια μετά την Γέυση του Μένους και 5 χρόνια μετά το πρώτο τους δίσκο, σκάει το «Έσσεται Ήμαρ» το τελευταίο CD τους σαν Terror X Crew. Εδώ είμαστεεε. Εδώ έγινε ο όλος ντόρος. Αυτός ο δίσκος, δεν θυμίζει σε τίποτα τους προηγούμενους. Καταρχάς είναι άκρως πολιτικός για πρώτη φορά, και λίγο κοινωνικός. Μέχρι εκεί. Καμία σχέση με την θεματολογία του παρελθόντος. Ακόμα και οι λέξεις που χρησιμοποιούν, είναι τελείως διαφορετικές, εδώ κάνανε και κομμάτι στα αρχαία ελληνικά. Μέχρι και ο ήχος είναι τελείως διαφορετικός. Ούτε ένα battle, έτσι για την καύλα ρε πούστη μου. Ξαφνικά άλλαξε το σύμπαν και τα έφερε όλα τούμπα, ξαφνικά συνειδητοποιήθηκαν για πρώτη φορά, μουσικά και, χωρίς ενδοιασμό, φτύνουν την πολιτική γνώμη τους στα μικρόφωνα. Κομμάτια που έκαναν αίσθηση ήταν το «Ξόδι» με ήχο εμβατηρίων, αλλά και το «Επιστημονική Πραγματικότητα», που πολλοί υποστηρίζουν ότι υπονοούν φασιστικές αντιλήψεις στο πρώτο, και συνωμοσιολογίες στο 2^ο. Το όλο feeling που πιάνεις σε αυτόν τον δίσκο είναι κυρίως ο πατριωτισμός του Αρτέμη, η αηδία που νιώθει για τους Νεοέλληνες και η αγάπη του για την Αρχαία Ελλάδα. Από εκεί μάλλον τον βγάλανε και φασίστα. Μισό να εξηγήσω και κάτι τώρα

Πηγή από wikipedia  : «Ο φασισμός είναι ριζοσπαστικἠ και αυταρχική πολιτική ιδεολογία και μαζικό κίνημα που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος, το οποίο ορίζει βάσει αποκλειστικών βιολογικών, πολιτισμικών ή/και ιστορικών συνθηκών, υπεράνω κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική κοινότητα». Με άλλα λόγια σου λέει, ότι προσπαθείς να βρεις καθαρά εθνικά στοιχεία, να βασιστείς σε αυτά και τέλος, να αυτοθεωρηθείς συνειδητά υπεράνω των άλλων εθνών, λόγω αυτών των «ξεχωριστών» στοιχείων, ή τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω εγώ. Με ακόμα πιο απλά λόγια «Η Ελλάδα γαμάει, έχει τούτο και δαύτο και νικάει όλα τα άλλα κράτη χαχα κατώτερα υπανθρωπικά κορόιδα». Με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, όποιος δεν έχει το ίδιο αίμα με εμένα, δεν είναι Έλληνας. Καπίσι;

Λοιπόν, αυτό που θέλω να πω είναι το εξής: Αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι τόσα άτομα, που χαρακτηρίζουν φασίστα τον Αρτέμη, έχουν τον παραπάνω ορισμό σαν πρότυπο του φασισμού, τότε είναι ηλίθιοι. Πες μου μόνο, πότε αναφέρθηκε σε ξένο έθνος κάποιος από Α/Ε (όχι τους γνωστούς) και μάλιστα υποτιμητικά; Πες μου, πότε εξύμνησε την νέα Ελλάδα, με βάση την αρχαία Ελλάδα για να φανατίσει κόσμο; Πότε έκατσε να σου επιβάλει κάτι με το έτσι θέλω, αυταρχικά; Πώς στον πούτσο θεωρείς ότι είχαν πολιτική ιδεολογία στα 2 πρώτα δισκάκια, από την στιγμή που άκουσες το «Έσσεται Ήμαρ»; Μην ξαναλέμε τα ίδια.

Και μιλάω για τους δίσκους των TXC, γιατί στις επόμενες δουλειές τους, ήταν πιο σοφτ και δεν νομίζω ότι πρέπει να αναφερθώ εκτενώς. Εξάλλου, από το «Η πόλις εάλω» μέχρι το «Έσσεται ήμαρ», έχουν περάσει 5 χρόνια. Δεν είναι λίγα. Μέσα σε 5 χρόνια, αλλάζουν πολλά πράγματα, τα 5 χρόνια είναι παραπάνω από μία φοιτητική θητεία (θεωρητικά), 1 μουντιάλ, μία περίοδος ολυμπιακών αγώνων, 1 μουντομπάσκετ, 5 champions league, 1 Euro, 1 περίοδος βουλευτικών εκλογών και δημοτικών εκλογών, η μισή περίοδος που χρειάζεται (πάλι θεωρητικά) για να ξεκουμπιστεί το ΔΝΤ και πάνω από όλα, 5 ολόκληρα χρόνια πνευματικής ωρίμανσης. 5 χρόνια μαλάκες, νιώθετε; Σαν να συγκρίνεις τον τρόπο σκέψης ενός 16χρονου, με αυτόν ενός 21χρονου. Μέσα σε 5 χρόνια κάνεις στροφή 540 μοιρών πρώτα απ’όλα σαν άνθρωπος. Αλλάζεις γούστα κ.ο.κ. γιατί θα αρχίσω να γράφω κουλτουροφιλοσοφικόπουστη λογοτεχνία. Το point μου είναι, πως ό,τι και να έγιναν οι Α/Ε (όχι οι γνωστοί), έγιναν δικαιολογημένα.

Και στα επόμενα δισκάκια τους, περνάνε πολιτικά μηνύματα, αλλά όπως είπα πιο σοφτ, αν και έχουν να ασχοληθούν περισσότερο με το πόσο παλιοί είναι και τέτοια (βλ. Εγείρεσθε Άγωμεν Εντεύθεν) και να ξαναθυμηθούν την battle πλευρά τους. Από εκεί και πέρα, έχουν να μιλήσουν για ρίμες από ατσάλι (Ο διαλεχτός της άρνησης και ο ακριβογιός της πίστης) και για κοινωνικά θέματα (πχ. Περσεφόνη), τίποτα συνταρακτικό. Μέχρι εκεί σαν Α/Ε (όχι τους γνωστούς), έπειτα αρχίζουν τα σόλο του Αρτέμη που είναι διασκευές από παλιά κομμάτια (Mash Up Sessions vol.1) σε συνεργασία με άλλα άτομα. Και τέλος, για φέτος έχουμε και τον  «Λυκόσχημο αμνό».

 

Ας πω λίγο έτσι για την φάση, καθαρά και ξάστερα τις απόψεις μου και εγώ, πέρα από την κοινή λογική. Πιστεύω σε γενικές γραμμές, ότι ο Αρτέμιος MC, είναι απλά «πατριώτης», αγαπάει τον τόπο του δηλαδή και αναγνωρίζει την πολιτισμική κληρονομιά που του πρόσεφερε, αλλά μέχρι εκεί. Το ότι μιλάει για την Ελλάδα και την Αρχαία Ελλάδα, γιατί να τον κάνει φασίστα; Εδώ έζησε, μιλάει για αυτά που ξέρει και δεν πειράζει κανέναν άλλον. Βέβαια υπάρχουν ακόμη κάποιες αμφιβολίες. Ας πούμε εμένα με ενοχλεί που, ενώ δεν έχει μιλήσει υποτιμητικά για κανένα κράτος του εξωτερικού, συνηθίζει που και που να λέει την λέξη «βάρβαρος» σε κομμάτια. Με ενοχλεί αυτό, διότι, παλιότερα, στα χρόνια της Αρχαίας Ελλάδας, αυτή η λέξη χρησιμοποιούταν για την περιγραφή ενός ατόμου που δεν ήταν Έλληνας, αλλά ξένος. Αλλά σήμερα χρησιμοποιείται με αρνητική σημασία για να δηλώσει τον βάνδαλο, τον απολίτιστο κλπ. Δεν νομίζω να μην το ξέρει, οπότε για ποιον γαμημένο λόγο το κάνει αυτό;
Έπειτα, μερικούς, τους ενοχλεί που στον καινούριο δίσκο του, τους στίχους, τους έγραψε σε καθαρεύουσα και πιστεύουν ότι είναι προκλητικός με αυτόν τον τρόπο. Εμένα πάλι δεν με πειράζει, ο καθένας κάνει την καύλα του και έχει τα γούστα και τα φετίχ του, αν γουστάρει ας τα γράψει και σε σουαχίλι, στην πούτσα μου, δημοκρατία έχουμε, ωραίο ήχο να βγάζει με ενδιαφέρει. Με την ίδια λογική δηλαδή τα μαλακισμένα που γράφουν greeklish, όχι όπως τα ξέρουμε και τα αγαπήσαμε, αλλά kpc etC lol.ele0C.r.t.9ec.na.peic.azp.m. πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (για την ακρίβεια ναι, αλλά τουλάχιστον στην 1^η περίπτωση, καταλαβαίνει τι θέλει να πει ο άλλος και, κάποτε ήταν και ο τρόπος γραφής ολόκληρου κράτους).
Ένα άλλο φακτ, είναι η βράβευση του από τον Βορίδη. Μαλακία ντάξει ούτε μένα μου άρεσε, αν κάτσεις και σκεφτείς, τι πρεσβεύει πολιτικά ο Βορίδης και συνδυάσεις ότι βράβευσε το σχήμα, για τον πρώτο πολιτικό δίσκο που έβγαλε ως τότε. Ένα παιδί μου είπε «Όταν κάνεις κάτι και ο εχθρός σου το χαίρεται, τότε σημαίνει πως κάτι έκανες λάθος». Αλλά από την άλλη, κάτι που είναι καλό, δεν κοιτάει ιδεολογίες και εθνότητες, ούτε γενικότερες διαφορές. Ένα αφηρημένο παράδειγμα, είναι το εξής: Η σοκολάτα είναι γλυκιά (δεδομένο). Η σοκολάτα έχει ευχάριστη γεύση και αρέσει στους περισσότερους (δεδομένο 2). Με την παραπάνω λογική όμως, μπορεί να αρέσει σε έναν αναρχικό, αλλά όχι σε έναν φασίστα νεοναζί, γιατί είναι μαύρη. Δεν είναι σούπερ πίπα σαν γεγονός, αυτό που μόλις έγραψα; Παρόλα αυτά επιβεβαιώνει το παραπάνω που είπα. Έτσι δεν παίζει και ιδιαίτερο ρόλο ποιος σε βραβεύει, αν αυτό που βγάλεις είναι αντικειμενικά ωραίο ξέρω γω. Δηλαδή αν είναι κάτι καλό, δεν έχει σημασία σε ποιον θα αρέσει.
Ακόμα, μερικά άτομα τσινάνε και για τις συνεργασίες του. Για παράδειγμα, με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, επειδή θεωρείται δεξιός. Ω κάνουν φασιστική μουσική. Και τι στον πούτσο σχέση έχει αυτό ρε γαμώγα; Μουσική έκαναν μαζί, όχι ιδεολογικές προκηρύξεις. Και μάλιστα διασκευές και μελοποιήσεις. Μήπως εσύ έχεις τελικά το πρόβλημα;
Τέλος, άλλο ένα πράγμα που με ξενίζει αυτό το συνωμοσιολογικό. Μου θυμίζει πολύ Λιακόπουλο ρε φίλε. Δεν ξέρω αν ισχύουν ή όχι, δεν το κάνει πολλές φορές, απλά όταν το κάνει το κάνει υπερβολικά.

Εν τέλει, η αλήθεια είναι πως είναι αμφιλεγόμενος σε γενικό βαθμό, αλλά δεν έχει δείξει ξεκάθαρα αν έχει κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία, αν σκεφτείς πως οι καιροί αλλάζουν, γιατί από το «Έσσεται ήμαρ» μέχρι σήμερα, έχουν περάσει ήδη 10 χρόνια, κάτι παραπάνω από αρκετό. Ίσως να είναι αυτή ακριβώς η ιδεολογία του, πάντως δεν μπορείς να την χαρακτηρίσεις με σιγουριά με όσους ορισμούς υπάρχουν αυτή την στιγμή. Είναι ένα κράμα από όλα.

Λυκόσχημος Αμνός

Είτε το θέλεις, είτε όχι, το καινούριο σιντάκι είναι πολύ ωραίο. Από θέμα μουσικής επένδυσης είναι όπως πάντα ιδιότροπο, αλλά όλα τα μέρη της να δένουν όμορφα μεταξύ τους. Από παραδοσιακά όργανα, σε μοντέρνους ήχους, να συνδυάζονται μεταξύ τους. Κομμάτια με ποντιακή μουσική μαζί με heavy metal ρυθμούς, dubstep με εκκλησιαστική μουσική και δεν συμμαζεύεται. Ηλεκτρονικές μουσικές και ατμόσφαιρα που θυμιζεί τα παλιά καλά των Terror X Crew και, ειδικά το «Η Γεύση του Μένους». Γούστα είναι αυτά, μπορεί να μην σου αρέσει, αλλά αν μη τι άλλο, είναι πρωτότυπο ενώ ταυτόχρονα θυμίζει κάτι γνώριμο. Άψογη δουλειά. Από θέμα στίχων είναι όμορφο, έχουν πει και καλύτερα σίγουρα όμως. Από θεματολογία, πάει πολύ καλά. Έχει κλασσικά 1-2 κομματάκια που μας υπενθυμίζει ότι είναι από τους πρωτεργάτες της ελληνικής σκηνής και παραμένει σταθερά σε αυτή, 1 κομμάτι διασκευή από τα παλιά τους και 1 από τα καινούρια τους με πολύ μικρές αλλαγές σε κάποιους στίχους, 1 καθαρά πολιτικό (το Ξόδι 2) που κατ’ εμέ δεν είχε και μεγάλο λόγο ύπαρξης, 1 κοινωνικό και μερικά ποιητικά μάλλον. Η διάρκεια του δίσκου είναι ακριβώς όσο χρειάζεται να είναι, όπως πάντα δηλαδή. Ούτε πολύ μεγάλο, για χόρταση, ούτε πολύ μικρό. Κομπλεντάν. Και τα εξώφυλλα είναι ωραία, το booklet μεγάλο, 12σέλιδο με γραμμένους όλους τους στίχους. Μόνο 2 συμμετοχές, μία του Ευθύμη στο 50-50 που είναι Α/Ε (όχι οι γνωστοί) κομμάτι και μία του Atom One στο  Supreme Team, γνωστός γκραφιτάς και mc από Γερμανία, με πολλά solo LP στην πλάτη του, (νομίζω 12-13) και παλιός στην φάση. Και ο Αρτέμης, ερμηνεύει πολύ ωραία με το γνώριμο στιλ του. Γενικά πάντως ο δίσκος δεν κουράζει καθόλου.

Αυτά, άκου την μουσική, δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου πει τι αντιλήψεις να έχεις, μεγάλο παιδί είσαι (;), ξέρεις τι κάνεις, και πιστεύεις ό,τι θεωρείς σωστό.

Λινκ για κατέβασμα δεν έχει γιατί: α) αν ψάχτηκες, θα έχεις βρει ήδη, β) αν είσαι ορκισμένος εχθρός του Αρτέμη, δεν νομίζω να θες κάτι τέτοιο στον υπολογιστή και το mp3 σου και γ) μπορείς να ακούσεις όλα τα κομμάτια στο youtube, οπότε αυτό που μένει, αν σου αρέσει, είναι να το αγοράσεις για να το στηρίξεις.

Τα λέγαμε και να περνάτε καλά γλυκά μου ξανθά πλασματάκια.

ΥΓ: Το γαμάτο είναι, ότι κατά την δημιουργία αυτού του άρθρου, ο γράφων άκουγε Manu Chao :p