Τα μάτια των πνιγμένων - Ο αόρατος θίασος

     Αφού σας καλησπερίσω και σας δώσω τις εγκάρδιες ευχές μου για το νέο έτος, θα ήθελα να μεταφερθώ 3 και κάτι χρόνια πίσω.
Τόπος Θεσσαλονίκη. Χώρος Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Ίδρυμα.

(Ο όρος ίδρυμα στην παρούσα κατάσταση με παραπέμπει σε άλλου τύπου ιδρύματα, όπου οι εκπαιδευτικές διαδικασίες προσφέρονται ενδοφλέβια και η λέξη ουρανός, ή ακόμα χειρότερα η οπτική συνύπαρξη αυτού με το ανθρώπινο είδος δυσκολεύει την παραγωγική διαδικασία. Κακό ε? Που να σου πω για τα κουνούπια, (οικογένια ελικοφόρων) που σεργιανάν στον εναέριο του χώρο.)

Καθόμουν λοιπόν σε έναν ΗΥ, προσπαθώντας να σκοτώσω χρόνο και βαρεμάρα και καθώς κοιτούσα το διαδικτυακό profile του ΔΠΘ στο myspace πέτυχα μια πολύ ύποπτη φωτογραφία στην λίστα των φίλων του.

     Πλατεία Ομονοίας λοιπόν κι απο πάνω η ταινιακή επικεφαλίδα "Τα μάτια των πνιγμένων". Αυτά τα 2 στοιχεία, ή μάλλων 3 αν συμπεριλάβουμε και την διαδικτυακή φιλία που προανέφερα, μετά απο στερεοτυπικές διαδικασίες του πανέμορφου μυαλού μου βοήθησαν στο να ψιλιαστώ ποιοί βρισκόταν πίσω απ'όλα αυτά. Νικολα'ι'δικοί διάλογοι, darkcore beats, βιβλιακές-ταινιακές αναφορές τύπου "Ατακάμα, κουρέλια, Βέρα..." επιβεβαίωναν σταδιακά τις κατασκοπικές μου ικανότητες. Ώσπου μια μέρα, για την ακρίβεια 2 με 3 μήνες μετά δέχτηκα ένα τηλεφώνημα.

-"Έλα ρε, όλα καλά?"
-"Όλα γκούντ φίλε, εσύ?"
-"Ε ντάξει μωρέ... Πάμε να ηχογραφήσω ένα κουπλέ?"
-"Ε και δεν πάμε...(?)"
-"Οk, σε καμιά ωρίτσα θα 'μαι εκέι."

     Κι έτσι έγινε, αν εξαιρέσεις την περίπλοκη σχέση του Μάκη με τον χρόνο. Με λίγα λόγια η μια ωρίτσα τριπλασιάστηκε. Νο πρόμπ, ο καθένας με τα χούγια του. Μετά απο μπόλικο μπλά μπλά, ανοίξαμε κάρτες, μικρόφωνα και ηχεία.
"Μαλάκα άκου αυτο. Ο Άυλος μ'ένα φιλαράκι τον Άψινθο ετοιμάζουν ενα project που θέλω να συμμετέχω".
Φωνή, πιανάκι, μπάσσο, τύμπανα και 07 τσόγλανος μπάσταρδος όπως δεν τον είχα ξανακούσει ποτέ. Περί διάσπασης ο λόγος. Το πρώτο κομμάτι που ηχογραφήθηκε για τον δίσκο περίπου 3 χρόνια πρίν.

     Με μια χρονική επαναφορά στο σήμερα η σύσταση του project απαρτίζεται απο 5 άτομα κι έναν κρυφό παίχτη στο σενιάρισμα. Άυλος, Άψινθος, Αλλοπρόσαλος, ΔΠΘ, Ασύμφορος Όρος και Ταυτισμένος Λάθος σε ρόλο μπαλαντέρ (μίξη-mastering), που την δεύτερη μέρα του 2012 μας παρουσίασαν έναν διπλό δίσκο. Το όνομα αυτου "Ο αόρατος θίασος". Περιέχει 24 κομμάτια στην διαδικτυακή του μορφή και 25 στην hard copy.
   
     Μέσα σε μια 3ετία πολλά κομμάτια άλλαξαν, άλλα μπήκαν σε άλλους δίσκους και άλλα διέρρευσαν. Γενικά απ'όσο έχω καταλάβει είναι δύσκολο να βγάλεις δίσκο δουλεμένο αν έχεις μιλήσει για την ετοιμασία αυτού ανοιχτά, καιρό πριν την κυκλοφορία του. Ρε φίλε πως να το κάνουμε, το να 'χεις ακυκλοφόρητα τραγούδια σε καθιστά κοινωνικά ανώτερο χιπχοπά. Δεν μιλάμε πλέον για μουσική με την έννοια της έκφρασης-τέχνης, αλλά για μια συλλογή τύπου panini, γραμματοσήμων ή κάτι παρόμοιο. Σε φόρουμς και λοιπούς χώρους κοινωνικής δικτύωσης η μυρωδιά συνομοσιολογίας ήταν έντονη και η δυσφορία της είχε ξεκινήσει πάνω απο ένα χρόνο πρίν. Ντάξει γέλιο έχετε αλλά δεν νομίζω να αναζητούσατε αυτό ως αυτοσκοπό. Τέλος πάντων.

     Απο παραγωγικής μεριάς ο δίσκος είναι αυτό ακριβώς που περίμενα, καθώς ο Άυλος μας είχε προ'ι'δεάσει με τα αλλεπάληλα instrumental combo hits του καθ'όλη την διάρκεια αναμονής. Άυλος - Άψινθος λοιπόν. Έντονη μυρωδιά ελληνικών δειγμάτων, κομμένα κατα κύριο λόγο με trip hop τεχνοτροπίες, multilayering με σαμπλαρισμένα choirs ή και ολόκληρα τραγουδιστά σημεία. Δύστροπα drums, groovata και βρώμικα. Όμορφα μπάσσα (με εξαίρεση την μπασσογραμμή στο "ένα πτώμα διηγείται" που δεν θα την έλεγα ακριβώς κακή, αλλά αρκετά συνθετική και σταθερή για να δέσει με τα παιχνιδιάρικα τύμπανα και τον βρώμικο ήχο τους. πτέσμα) και stabs που συντελούν στην ταινιοποιήση του δίσκου δίνοντας θεατρική μυρωδιά. Άλλωστε είναι και το σήμα κατατεθέν των odessa trick makers.
Α ναι, όσοι ρωτάνε περί συνθέσεων, ο δίσκος δεν περιέχει ούτε μια. Και πληροφοριακά η σύνθεση δεν απέχει και πολύ απο την ανακατασκευή.Η χρήση αυτής δεν σου χαρίζει extra αρχίδι ή άποψη. Η ενορχήστρωση είναι άλλο καπέλο σίγουρα, αλλά είναι λάθος να κρίνεις έναν beatmaker απ'τις οκτάβες του synth του και τα ωδεία του. (Ντάξει δεν μιλάω καν για φώτος με mpc αγκαλιά απο κάτι "μάνες" στοργικές με καπέλα ολόσωμα. Γραφικότητες.)

     Απο πλευράς στίχων και raps σηκώνω τα χέρια ψηλά. Δύσκολος και ψυχοφθόρος δίσκος αρχικά, αλλά σιγά σιγά έδιωξα τον πρώτο χαρακτηρισμό και ενίσχυσα τον δεύτερο. Η σκοτεινή πλευρά των "δρόμων" σ'όλο της το μεγαλείο. Έξυπνα θέματα και ιδέες, κάτι που είχα καιρό να ακούσω. Κομμάτια που δεν γίναν απλά για να γεμίσουν ένα διπλό cd. Το κάθε rap έχει μπει γιατί έπρεπε να μπεί, στο σημείο που μπήκε. Μπήκες? Παμ παρακάτω.
Δεν θα κάτσω φυσικά να αναλύσω στιχουργικά το κάθε κομμάτι, δεν είμαι κριτικός τέχνης και δεν θα μπορούσα κιόλας. Επίσης δεν μπορώ να ξεχωρίσω κομμάτια σ'αυτόν τον τομέα. Μ'αρέσουν εξίσου όλα, το καθένα στην ώρα του.
Τεχνικά, που μιλάμε για γνωσιακό θέμα, άρα μιλάμε για πλήρη αντικειμενικότητα 5 πραματάκια και τσίου.
Αλλοπρόσαλος. Πολύπλευρος, ευρηματικός και πάνω απ'ολα μουσικός. Όταν θα καταλάβετε την διαφορά μεταξύ αμερικάνικης διαλέκτου και τζαμα'ι'κανής ίσως να ξεχωρίσετε και το τζατζίκι απ'τον σολομό. Βλαχόγυφτοι που 'χετε και άποψη. Άψογα πατήματα, τεχνικά ο καλύτερος του δίσκου.
ΔΠΘ. Διαφορετικός απ'αυτό που μας έχει συνηθίσει. Πιο agressive, με δυνατά slungs τύπου "που το πας το κάγκελο", "πετάγονται κορδόνια" κλπ. Ωμός σε σημείο αηδείας. Επίτελος ένας mc που τηρεί το "άνω των 18" στο εξώφυλλο. Ντάξει έχει ένα θεματάκι με "στόμα παντόφλα" σε σημεία αλλά το λαμβάνω κι αυτό σαν μέρος του θεάτρου. Το rap στον βωμό του πνιγμού.
Άψινθος. Δεν έχω ξανακούσει τίποτα παρόμοιο. Πρωτότυπος, σε λεξιλόγιο με Αθηνα'ι'κή γραφή κεντρικής αθήνας του 80. (καλά θα μου πεις ο άλλος γράφει σε πολυτονικό, δεν μας γαμείς, τέσπα εμένα μου σκάσε ωραία ιδέα). Το flow συναρτήσει της φωνής συνειρμικά μου φέρνει σε εικόνα, Γαλλική rap του 90, απο Άραβα μετανάστη. Με τα τουρμπάνια στην αμμοθύελλα να μπαμπαλίζει τα δικά του. Χάος μέσα στο κρανίο του τύπου. Άνετα η έκπληξη του δίσκου.
Άυλος. Αν υπήρχε Έλληνας gza, θα ήταν αυτός. Άγαρμπα πατήματα με στίχους σοφού γέροντα ερημίτη με θωλομένα μάτια απ'τον καιρό και τις κακουχίες.
Ασύμφορος όρος. Kαι τσαααααάκ φτάσαμε στην συμπάθειά μου. Απ'τα πολύ λίγα που 'χω ακούσει πιστεύω πως έχει πάρα πολλά να πεί και κατέχει και τον τρόπο. Τώρα γιατί επιλέγει να φαίνεται τόσο λίγο, δεν έχω ιδέα. Μου θύμισε κάτι μυστήριους mcs απο anticon, που χώναν τα απίστευτα σε ένα-δυό κομμάτια και μετά απο 10 χρόνια δεν ξέραμε καν αν ζούν ακόμα. Ιδιάζουσα περίπτωση, με 4 πολύ δυνατές παρεμβάσεις.

     Η μίξη πιστεύω ήταν ιδανική. Τέλειο ηχόχρωμα, και πολύ συμμαζεμένος ήχος. Δεν μου θύμισε ούτε B-music, ούτε ψυχόδραμα. Πολύ φρέσκο αποτέλεσμα και αν μη τι άλλο επαγγελματικό. Πολύ ωραίες ιδέες και εδώ. Ο προγραμματισμός είναι κλασσικός Ταφ Λάθος, ο μάστορας του fader. Το καλύτερο "κέρατο" της πλατείας. Λάτρεψα ιδιαίτερα την μίξη στο "χάθηκα", στην "διάσπαση" (που έδειξαν πως μια ακραία αλλαγή μπορεί να μεταμορφώσει τελειώς το ύφος του κομματιού) και στο "χωρίς γέννα"
λόγω προσωπικού κολλήματος.
     Οι συμμετοχές λίγες και απ'τον κύκλο των παιδιών. Αξιοπρεπέστατες, και στα raps (Άγνωστος Χειμώνας, Άγρυπνος) και στα beats (Τσέκος, Άγρυπνος).
Καλά όσον αφορά τα εξώφυλλα και τα γραφιστικά δεν χωράει καν σχολιασμός. Η ευστοχία και στην σύληψη και στην υλοποίηση μιλάει απο μόνη της. Τρομερά απλά.

Τέλος δυό, τρείς συμβουλές απο έναν μεγάλο και σοφό γέροντα, ΕΜΕΝΑΑ!
Ελπίζω αυτός ο δίσκος να σταματήσει το "ψυχόδραμα ρεύμα". Τι εννοώ? Κάποτε όσα συγκροτήματα παίρναν μια πεπατημένη, αυτή ήταν η ΖΝ σκολή. Με το λοιπόν, συνοικιακό rap, αλητεία, μπιλιάρδο και καμιά φέρμα για το έτσι. Δεν λέω πως είναι εύκολο, αλλά σίγουρα είναι πιο εύπεπτο απο 30μπαρα δύσκολων λέξεων κολλημένων σε σειρά ώστε να κάνουν ρίμα. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, βαριέμαι τις γκρίνιες σας.
Επίσης, καλά θα ήταν να μην καταπιέζεται τους εαυτούς σας. Ξανά τι εννοώ? Αν δεν μπορείτε να κατανοήσετε κάτι δεν χρειάζεται να το προσπαθείτε με το ζόρι. Κλάην, κάθε πράμα στον καιρό του κι ο ominus στην κρεμάλα ;(. Mε τα πολλά ούτε ο δίσκος της 1000ετίας είναι επειδή το παν 2-3 ψαγμένοι σ'ένα forum, ούτε το αντίθετο επειδή είστε αμόρφωτοι.
Φιλιά φιλιά φιλιά φιλιά, και πάλι καλή μας χρονιά, υγεία και ειλικρινή συναισθήματα.
τζάμπα μουσική δικέ μου