Μάνι-Acid Tape

Παρακαλώ την wikipedia να μην χρησιμοποιήσει το παρακάτω κείμενο για κερδοσκοπικούς ή μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Χασίς, ή αλλιώς Ινδική κάνναβης. Το λέμε και φούντα, το λέμε και μαύρο (βρομά), το λέμε και Γκάτζα, το λέμε και χόρτο, το λέμε και φέο, το λέμε και κοντό, το λέμε και Χαρίλαο μα όπως κι αν το πούμε η χρήση αυτού του βοτάνου σε χαρακτηρίζει μονολεκτικά και μονοσήμαντα.
Είσαι χασικλής-ού αγαπητέ μου? Αν ναι παρακαλώ απάντα μου με την μέθοδο εισαγωγής σχολίου σε μερικές παιδαριώδεις ερωτήσεις.
1.Γιατί θες να πίνεις συνέχεια? Αφού μετά το τρίτο τσιγάρο μέσα στο 2ωρο όλα τα υπόλοιπα δεν οδηγούνε κάπου. Το μυαλό σου είναι ανθρώπινο και όχι δεινοσαυρικό. Πόση φαιά ουσία ακόμη να γλυκό-αγκαλιάσει το thc?
2. Αφού γουστάρεις και περνάς μπόμπα, γιατί ο καναπές κατάπιε τον κώλο σου και η γλώσσα σου εγκλωβίστηκε σε χωροχρονικό κενό? Ένα νεράκι είπα να πιώ και κατέληξα να γυρίσω με δίσκο. (Νεράκια, αναψυκτικά και γλυκά για την γλυκανάλατη παρέα σου, μουτράκι μου βελουτένιο).
3.Γιατί όταν σκάει ο ντίλα(χ) μετατρέπεστε όλοι σας σε μυρμηγκοφάγους της ερήμου? (Αυτό το είδος δεν υπήρξε ποτέ αλλά ούτε κι εσείς υπάρχετε στην συγκεκριμένη περίπτωση, απλά ήρθατε να βάλετε ένα πλυντήριο, να μαγειρέψετε παρέα με τους φίλους σας ετσέτεραλ. Κανείς δεν μπορεί να σας εντάξει στους ναρκομανείς. Και σιγά μην σας κάνουμε και την χάρη νουμεράκια, τσάμπα κρύβεστε).
4.-Που θα πάμε διακοπές? 
    -Άμστερνταμ.
Ε όχι άλλο Άμστερνταμ ρε φίλε, πίνεις σπίτι σου μια χαρά, δεν χρειάζεται και να φτάσεις και στην άλλη γωνιά του κόσμου.
5.Γιατί όταν κάποιος την κλάνει εύκολα βγαίνει αυτομάτως φλώρος και ντεμέκ αλάνης? Εγώ σαν λάτρης του αλκοόλ (Και της φούντας. Δεν κρύφτηκα ποτέ, απλά έχω ξεπεράσει την ηλίθια χασικλήδικη νοοτροπία) θα χαιρόμουν αν έφευγα offline με μια μπύρα. Άλλωστε για ένα blackout ζούμε και μάλιστα σε χαλεπούς καιρούς που απαιτούν οικονομικές μεθόδους φτιάξης. Α ναι, κι όποιος πει πως πίνει ξύδια για την γεύση, να πα να δει sex and the city ή να διαβάσει μάηκιους. Εδώ μιλάμε δεν κλάνουμε. ;(
6.Γιατί στα lives σκάτε με κάτι μπουριά ΝΑ? Καλύτερα να στρίβατε από ένα ο καθένας και να πετσώνατε solo. To ρόπαλο θέλει τέχνη για να μην γίνει “φρανκενστάην” (πράγμα που δεν κατέχεις γιατί είσαι σπόρι) και κολλάει ανελέητα απ την μέση και μετά. Πιστέυεις πως αυτό θα σου προσφέρει μια θέση στα αξιοσημείωτα του live? Μέη τζας γκίβς γιου δε λάητ του φάγια.
7.Προτιμάς ποσότητα από ποιότητα. Κι εδώ δεν ρωτάω, με καλύπτουν οι κρότοι που μυρίζουν μπριζόλα στα κάρβουνα. Απ’ το τσιγάρο σου έρχονται και άνετα κοντράρουν  κουκούτσια από βερίκοκο.
8.Απάντα μου στο  6 χωρίς να το ξαναδιαβάσεις.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ δεν μπορείς παλιομαλάκα.
Επειδή όλο αυτό δεν οδηγεί κάπου, και αν με ξέρεις, ξέρεις πως μπορώ να λέω μέχρι αύριο, το λήγω εδώ. Έχω έναν δίσκο να σχολιάσω και με τρών οι τύψεις που ξύπνησα νωρίς να διαβάσω κι αντ’αυτού πίνω τον τρίτο καφέ της ημέρας.
    Acid Tape λοιπόν. Ένα δισκάκι τύπου promo για το solo του Μανιακού, κι εφόσον το βάφτισε έτσι είμαι παράδοξα αισιόδοξος για τον επερχόμενο δίσκο του. Προσωπικά πιστεύω πως είναι γεμάτος σε επίπεδο κανονικού δίσκου και είναι κρίμα να τον υποβιβάσει έτσι ο ίδιος.

    Στα beats βλέπουμε 4 ονόματα. Jessy Blue, που δίνει δυνατή παρουσία με πολύ δικιά του τεχνοτροπία και ηχόχρωμα. Ότι είχα ακούσει στο παρελθόν δεν μου άρεσε καθόλου, αλλά εδώ έδωσε δυνατό εαυτό. Πολύ εξελίξιμα μπίτια με χαρακτηριστικό τα “καρφωμένα” drumloops τα οποία γενικότερα σιχαίνομαι, αλλά εδώ δεν θα ταίριαζαν groove-άτα πράγματα. Μάνι, ο οποίος έχει πέσει στο θέμα, παραυτά το επίπεδο μένει ψηλά. DMT. Δεν είχα ξανακούσει δουλειές του αλλά μου άρεσε. Έξυπνα chops και γενικά ωραία τεχνική και ύφος. Και τέλος Απατεώνας, ο οποίος πήρε 2 απ’τα αγαπημένα μου κομμάτια της Πόπης Αστεριάδη για δειγματοληψία. Τα’χω βινύλιο μποθ οφ δεμ και δη το αγριοπούλι (κάτω από το σεντόνι) βγήκε πολύ κακό. Πες με κολλημένο, πες με κακοπροαίρετο, αλλά δεν τα εκμεταλλεύτηκε σωστά. Αν δεν ήμουν τόσο κολλημένος με Ελληνική μουσική θα τα χαρακτήριζα όμορφα, αλλά δεν μου το επιτρέπουν οι περιστάσεις.
    Η μίξη είναι το σήμα κατατεθέν στις τελευταίες δουλειές των bong και στην συγκεκριμένη έχω να πω τα καλύτερα. Ταιριάζει άψογα με την άρρωστη διάθεση του δίσκου. Επίσης το σκαμπανέβασμα στις εντάσεις ίσως κάπως να δικαιολογεί τον όρο “promo tape”. Άλλη μια πολύ καλή δουλειά στα γραφιστικά, όπως μας έχουν άλλωστε συνηθίσει τα παιδιά. Λιτό κι απέριττο εξώφυλλο, ωραία logo κλπ.
    Και μετά από μπόλικο μπλά μπλά έφτασα στο ζουμί της υπόθεσης και θα καταφέρω  να δικαιολογήσω και τα προλογιάσματα που διέπουν κάθε άρθρο.
Raps.
 Στα τεχνικά θέματα τι να πρωτοπώ. Ο τυπάς είναι υπερβολικά καλός. Τόσο τεχνίτης που η όποια συμμετοχή χαντακώνεται. Ευρηματικότατος τρόπος, άψογα πατήματα, backs τέλεια τοποθετημένα και απέριττα καθ’όλη την διάρκεια. Επίσης πολύ καλή άρθρωση. Αν και γενικότερα μου κάθεται άσχημα η Αθηναική, εδώ συναρτήσει της φωνής βγαίνει κάτι πολύ αρρωστημένο. Κάπως έτσι θα ‘ταν η φωνή των ξωτικών αν υπήρχαν. Πιούρ σίκνες σαν.
Όσον αφορά τα τεχνικά, άκου το “πουτάνα την ακούμε δίχως σκόνη” και πάρε τα ρέστα γρανίτες.
Στιχουργικά μου θυμίζει αρκετά Eminem χωρίς να πω πως τον αντιγράφει. Εικονοπλαστικά raps, πολύ μπροστά απο την Ελληνική σκατίλα. Μεγάλη θεματολογία, δυνατά battle lines, ψυχολογία, κοινωνία… Γενικά καλύπτει ότι ήθελα ν’ ακούσω σε έναν rap δίσκο. Αναμενόμενες συμμετοχές μεν, αλλά μένουν αρκετά επίπεδα πίσω δε. Προτιμάω παραυτά να ακούω έναν δίσκο σε φιλικό-συνοικιακό επίπεδο, παρά μια κολεκτίβα ισχύος.
Μια παρένθεση. Ο μόνος που θα αλληλοσυμπληρωνόταν και σε ύφος και σε τέχνη δίπλα του είναι κατά την γνώμη μου ο ΔΠΘ.
Τέλος παρένθεσης.
Κι έρχεται ρε παιδί μου τώρα το παλικάρι να ανατρέψει τις απόψεις μου όσον αφορά τους χασικλήδες, ΑΛΛΑ….
Δεν είναι όλα τόσο απλά όσο θέλουν να δείχνουν κι ένα χελιδόνι δεν φέρνει την Άνοιξη (πόσο φτηνός γκαντ ντεμ).” Όλα έχουν την καύλα τους αρκεί να μην τα υπηρετείς” είχε πει ένας φίλος, κάπου κάποτε στην Οδησσό κι επιτέλους ένας Έλληνας mc που δεν το υπηρετεί, αλλά τον υπηρετεί.  Ίσως ο μόνος απ’ την γενιά του που με πείθει κι έχει τα προσόντα να τον παρακολουθώ και να τον ακούω συχνά. Άλλος ένας τοίχος γκρεμίστηκε, άλλο ένα άρθρο ΘΑ τελειώσει, αφού πω πως τα stabs είναι άθλια. Το μόνο αρνητικό σ’όλο το Cd. Σιχαίνομαι το Trainspoting. Δεν ταίριαξαν καθόλου με το mood του δίσκου, δεν δέναν με τα beats και θα ‘πρεπε να πω και κάτι αρνητικό.
Φιλιά στο κωλί.
Free Karkas.

<3