• Nas And Damian Marley-Distant Relatives






    Είδα το team τουπλιάτσικα να παίρνει τα πάνω του και ζήλεψα, παρά την περίοδο της εξεταστικής να με πηδάει ασάλιωτα χωρίς να υπάρχει αύριο. Αφού έδινα την Δευτέρα, πήγα με σχεδόν καθόλου διάβασμα, μόνο έχοντας υπόψιν κάποια που μου πρότεινε σαν ΣΟΣ ένας φίλος να διαβάσω. Εκτός του ότι δεν έπεσε κανένα από αυτά, άλλαξε και η ύλη γαμάτο; Και έχεις και την καυλιάρα επιτηρήτρια από απέναντι, να κάθεται στο θρανίο με τα πόδια ανοιχτά με ένα λεπτό ύφασμα παντελονιού, διαγράφοντας τέλεια ανάγλυφα, τις λεπτομέρειες, κάνοντας την φαντασία σου να οργιάσει και να θέλεις να πρωταγωνιστείς στο «Κορίτσι του Μπαρ». Μαλακίες, αφού δεν είχα διαβάσει.
    Μετά την άχρηστη εισαγωγή λέω να μιλήσω για καμιά δουλειά, έτσι για αλλαγή. Ο λόγος για το καινούριο του Nas & Demian Marley , «Distant Relatives». Δεν μου αρέσει ο Nas, τον θεωρώ υπερτιμημένο και δείχνω τον μαύρο κώλο μου σε αυτούς που θα μου βρίσουν ό,τι αγαπάω επειδή το είπα αυτό. Από την άλλη ο Demian Marley, είναι πολύ γαμάτος, έχει και αυτή την φωνή που σε κάνει να τον σκέφτεσαι σαν έναν σοφό γέρο από την Κολομβία που, σε συνδυασμό με το χαλαρό στιλάκι του, είναι σαν να σου λέει «Κούλαρε αδερφέ, η κόκα θέλει μεράκι για να γίνει», ενώ συγχρόνως ψήνει καφέ Λουμίδης (δεν ξέρω, αυτό μου έρχεται) στο μπρίκι, σε μια κατοικία υπόγεια ξέρεις, σαν τις φτωχογειτονιές του Μεξικού, όπου μπαίνει ελάχιστο φως ηλίου και έξω από ένα μικρό παράθυρο, βλέπεις κάποια πόδια να περπατάνε από εδώ και από εκεί και αν βγει έξω βλέπεις κρεμασμένα άσπρα ρούχα παντού. Έχει πολύ σοφιστικέ και ειλικρινή φωνή.
    Όταν το κατέβασα, το έβαλα απευθείας να παίξει, πράγμα σπάνιο για μένα. Σκάει το πρώτο κομμάτι, πολύ με τα μπούνια ρε φίλε, πολύ γκρουβάτο σαν άφτερ παρτάκι δεκαετίας ’90 σε κολλέγιο μετά τον χορό των τελειοφοίτων. Παραγωγή όμορφη και ζωηρή με αλλαγές όπως και τα ραπς, φάνκυ με ωραίες αλλαγές στην ροή και στους τόνους.Δεν μπορώ να περιγράψω παραπάνω, καθώς ένας μπαγλαμάς φωνάζει με το ύφος του θυμωμένου που ψήνεται για ξύλο, έξω από το σπίτι μου και με αποσυντονίζει.
    Το δεύτερο κομμάτι, από άποψη ήχου, αλλάζει απότομα την ατμόσφαιρα, σου προκαλεί άγχος, δεν ξέρω τι άκριβως, σε φάση, καλή η πλάκα, αλλά τα πράγματα είναι σοβαρά μεν, και μυρίζει πόλεμος. Αυτό είναι μάλλον και ο στόχος του αν κρίνεις από τον τίτλο του. Αλλά ρε φίλε κάτσε να πούμε, από εκεί που είμαστε χαλαροί αρχίζει να λες τα πολιτικά σου; Ύπουλο, πολύ ύπουλο, όπως μια γκόμενα πριν/στην διαρκεία/μετά το σεξ σου λέει κάτι που υπό κανονικές συνθήκες θα το αρνιόσουν, αλλά σε αυτή την κατάσταση, τα περνάς στο ντούκου γιατί θες να γίνει η δουλειά σου. Ε ναι μαλάκα ηλίθιε, αλλά μετά αυτό που δέχθηκες θα γίνει, γιαυτό πρόσεχε και μην κάνεις σαν γύφτος.
    Γενικά πάντως το σιντί περνάει ένα κάρο μηνύματα που σου γαμάνε τα παιδικά όνειρα γιατί πρέπει να προσέχεις τους στίχους. Η φάση είναι ότι δεν χρειάζεται, γιατί απλά σαν άκουσμα, είναι πολύ ωραίο ηχητικά. Μπορείς να το βάλεις να παίξει για να χαλαρώσεις ακούγοντας τους τύπους να κάνουν τα κόλπα με τις φωνές τους, πάνω σε όμορφες παραγωγές. Απλώς το έχεις σαν ηθική προσταγή, γιατί ηχητικά θα σου αρέσει και ίσως ενδιαφερθείς να δώσεις βάση στους στίχους διότι δεν θέλεις να νιώθεις σαν ένα απαθές γουρούνι.
    Έχουν ότι θες, από χαρούμενα κομματάκια, μέχρι και δεν ξέρω και γω τι. Αρκετή ποικιλία θα έλεγα. Αλλά την παράσταση κλέβουν οι παραγωγές. Τι παραγωγές είναι αυτές γαμώ την ψυχή; Γαμάνε από όλες τις απόψεις. Ένα πάντρεμα ραπ και ρέγκε φάση. Και ο καημενούλης ο Νας προσπαθεί να προσαρμοστεί μέσα σε αυτές, δεν παίζει να κατάλαβε ποιο είναι το θέμα του δίσκου. Αλλά προσαρμόστηκε ωραία για να είμαι ειλικρινής. Τα μουσικά ρεφραίν όλα τα λεφτά. Δεν ξέρω, δεν ψήνομαι να γράψω παραπάνω, γιατί νιώθω ότι θα επαναλαμβάνομαι. Οπότε δεν γαμιέται; Κάτσε άκουσε το και πες μου συγχαρητήρια για να σε πω μαλάκα, μην ξεχνιόμαστε. Πάρε και το λινκάκι, που από εδώ και πέρα θα πρέπει να το κάνεις copy paste, έτσι, για να αποφύγουμε αυτή την μικρή πιθανότητα να μας κλείσουν το μαγαζάκι λόγω παράδοσης δισκογραφικών δουλειών, αν και δεν παίζει να μην το έχεις ήδη ακούσει, αν σέβεσαι τον εαυτό σου.

    http://rapidshare.com/#!download|216cg|391485618|Nas___Damia_Marley_-_Distant_relatives__2010_.rar|144042

    Άντε μπάι.

    10 σχόλια:

    1. oλόκληρο δεν το χα ακούσει και σέβομαι τον εαυτό μου σαν μονάκριβο κειμήλειο σμιλέμενο απο τα βελούδινα χέρια της Κλεοπάτρας κάθως απολάμβανε το γαλάκτινο γάλα της ενα μεσημέρι του Αυγούστου.

      Ωραίο άρθρο, ωραία εικονοπλασία, ωραίος καιρός
      σαλούδος

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    2. εν τον παω ουτε γω τον νας πρε..χαλατός ειναι
      'εμαρεσει..
      Δαμιανός Μάρλει ειναι η φαση..πολυ ωραια επιτηρητρια...εεεε παρουσιαση ηθελα να πω.Αιντε καλα ξεμπερδέματα με την εξεταστικη και γω δινω αυριο μαθημα περι αγγείων,αρχαίων ελληνικών παρακαλώ.NICE WORK NIGGA ΜΟΥ
      ΤΣΙΟΥ.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    3. Πώπω φίλε μου, αυτό μου φέρνει στην μνήμη το μάθημα της κλασσικής αρχαιολογίας που δεν έχω περάσει ακόμα. Ντεμν, καλή επιτυχία.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    4. ιδια σκολη πρε,'εντοξερες;

      διιιιααααοοολοοοοοςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    5. Άντε ρε. Ούτε καν το ήξερα, μπράβο συνάδελφε καλή φάση. Καλή επιτυχία στην εξεταστική.

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    6. ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ!ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΣΚΑΚΙ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟ,ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ!

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    7. Θα την πω την αμαρτια μου.Δεν μαρεσε. :(

      ΑπάντησηΔιαγραφή
    8. Me too m8. Τέρμα μέτριο. Να με συγχωρείς όμως, γιατί είναι περίοδος εξεταστικής, ακόμα, και έκανα το πολύ κάνα 10λεπτο να το γράψω.

      ΑπάντησηΔιαγραφή