ΤΙΓΡΕ ΣΠΟΡΑΚΙΑ – ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΑΜΑ

Εδώ και καιρό ήθελα να κάνω άρθρο για τιγρέ, για να δικαιολογήσω την παρουσία μου στο μπλογκ, αφού, τουλάχιστον από μέρους μου, παίζει τρελή σαπίλα τους τελευταίους 2 μήνες. Και είναι δύσκολο, να έρχονται διάφοροι στον δρόμο και να μου λένε «Ρε αλάνι, άντε κάντε κάτι σ’ τουπλιάτσικατηνκωλότσεπα, δεν ανανεώνεται συχνά», ή ξέρω γω «Τι έγινε, διαλυθήκατε; Κλείσατε;» ή «Τι ζώδιο είσαι;». Τι να τους απαντήσεις; Ότι δεν προλαβαίνεις; Δεν θα το καταλάβουν, γιατί όλοι ξέρουν ότι είμαστε χασομέριδες. Εξάλλου, είχα ήδη ετοιμάσει και άλλο ένα άρθρο, αλλά αποφάσισα να μην το ανεβάσω για ευνόητους λόγους. Μπορεί στο μέλλον. Πλησιάζει και ο Πάσχας, πολύ βλακεία γιορτή, ειδικά αυτόν τον χρόνο, γιατί μου υπενθυμίζει ότι πρέπει να τελειώσω την σχολή. Πίκρα γαμώ την ζωή σου.

Και μάντεψε. Ω ναι. Έκανα ένα φραπεδάκι, έβαλα τα τόρεντζ να κατεβαίνουν, έβαλα AFK στο Mu και είπα να γράψω. Με εμπνέει και η μέρα κιόλας, είναι ηλιόλουστη και ο παρών ήχος της καινούριας δουλειάς από Τιγρέ Σποράκια THE BAND, είναι ιδανικός για τέτοιες καταστάσεις. Η μαλακία είναι ότι χέζομαι, και πρέπει να κρατηθώ, γιατί δεν μου αρέσει να κάνω μισοτελειωμένες δουλειές. Α και ότι πρέπει να το βρω αυθεντικό για να το αγοράσω, στηρίζω τους θεούληδες.

Βάζω την playlist και αρχίζει απότομα, με την μία, ούτε ίντρο ούτε μαλακίες, που προσπαθούν όλοι να γεμίσουν τα σιντί τους. Μελωδία χαρούμενη, γκρουβάτη, φάνκυ και μου θυμίζει έντονα disco, γενικά ανέμελο, σαν το στάϊλ μου. Οι στίχοι πολύ χαρούμενοι, με την έννοια ότι σε ωθούν να σκεφτείς θετικά ενώ μπορεί να σου λένε τα χειρότερα. Εννοώ ότι, παρόμοια περίπτωση είναι, να σου πει ο γιατρός σου ότι έχεις χλαμύδες και καρκίνο και ότι πρόκειται να πεθάνεις σε 3 μέρες, αλλά έτσι όπως θα το παρουσιάσει, σε κάνει να ανυπομονείς να γίνει, κερνάς όλους όσους γνωρίζεις, φιλάς με πραγματική αγάπη άγνωστους στον δρόμο, χέζεσαι από την χαρά σου πώς το λένε. Γουστάρεις φάση με λίγα λόγια.

Το 2^ο κομμάτι, είναι ιδιαίτερα γνωστό, γιατί είναι διασκευή, από παλαιότερο τιγρέ σποράκια τεμάχιον. Η μουσική σαφώς καλύτερη, καμία σχέση με την πρώτη μορφή του κομματιού, που ήταν πιο βρώμικη και μπαφιάρα. Και φυσικά, η μεγαλύτερη καινοτομία, σε αυτό το κομμάτι, είναι ότι έχει πιο όμορφες δεύτερες. Και ότι ραπάρουν με περισσότερη ζωντάνια. Hell yeah.

Όλος ο δίσκος κυμαίνεται στο ίδιο επίπεδο, είναι καθαρά chill φάση. Για χαλάρωμα αλλά και πιο έντονα πράγματα, με τον Είσβο να λέει τις δικές του ακαταλαβίστικες λαϊκές εκφράσεις που όλοι αγαπήσαμε, αρκετές φορές, και τον Τάκαρο να μιλάει απλά, λητά, περιεκτικά και κατανοητά σαν ένας τυχαίος άνεργος ζητιάνος, που του παίρνει συνέντευξη ο Σταύρος Θεοδωράκης για τους «Πρωταγωνιστές», όταν τον είδε τυχαία να τρώει ένα μισοφαγωμένο hamburger από τους κάδους των MC Donalds. Κλάσσικ σιτ. Πόλλοι 12χρονοι θα περίμεναν να ακούσουν τα παλιά τιγρέ σποράκια, με το κλασσικό ύφος στους στίχους και τις όμορφες γύφτικες παραγωγές. Αλλά εδώ παίζει προσεγμένη δουλειά φίλε μου, δεν έχει τέτοια. Επίσης, περνάνε μηνύματα με τον ίδιο τρόπο, παιχνιδιάρικα ας πούμε, αλλά και με τα συνηθισμένα καφριλίκια (πχ. Πεινάω, που το ρεφραίν, για κάποιο λόγο, μου θύμισε το ρεφραίν του ΤΝΤ με Big Left – It’s a war. Ίδιο όμως.). Αυτό που με τσίνισε κάπως, είναι ότι δεν γίνεται σχεδόν καθόλου παιχνίδι με τον ρυθμό και τα μέτρα, χωρίς να γίνονται μονότονοι, αφού συνήθως, το στεγνό flow, παντρεύεται με τραγουδιστούς στίχους, μέσα στο ίδιο κουπλέ. Πώς τα λέω έτσι, με θαυμάζω. Αλλά και πάλι, οι ρόλες του Είσβο μου λείπουν, ντάξει, είπαμε ραπμπέτης, αλλά κάνε λίγο και τα δικά σου, να καυλώσουμε κι άλλο.

Προσωπικά, σε όλον τον δίσκο, ανεβοκατέβαινα. Εννοώ, ότι υπήρχαν κομμάτια που μου άρεσαν πολύ, ενώ, τα αμέσως επόμενα, είτε με άφηναν τελείως ουδέτερο, ως παγερά αδιάφορο, είτε μου την έσπαγαν. Γούστα είναι αυτά. Υπάρχει και μια άλλη γνωστή διασκευή, του «Όλοι μαζί τώρα» από το «The instrumentals I like», παλιό mixtape του Εισβολέα, το οποίο και έλιωσα, πολύ γαμάτο το «Πάμε Χρωστάμε». Το πιο γαμάτο είναι, ότι όχι μόνο ήταν σε καλύτερη μελωδία, αλλά ακουστικά, στους στίχους, αναπνοές, παύσεις και όλα αυτά ήταν ΟΛΟΙΔΙΟ ΡΕ ΦΙΛΕ! ΠΟΣΟ ΚΑΥΛΑ; ‘Ιδιες καταλήξεις, φθόγγοι, ακόμα και το σίγμα του Λιάκου, ήταν ίδια όλα με το πρώτο κομμάτι. Μπράβο, προσκυνώ, το καταευχαριστήθηκα. Α ναι, και περνάει μηνύματα κλπ. Βασικά για να μην το λέω, συνέχεια, όλα περνάνε μηνύματα, είτε ηλίθια είτε όχι.

Η διάρκεια του δίσκου, είναι πάρα πολύ ωραία, ούτε μικρή, ούτε μεγάλη. Ακούς, όσο χρειαστεί να ακούσεις, δεν έχει μέσα πίπες. Τα κομμάτια που ξεχώρισα και μου άρεσαν πολύ, είναι το «Γουστάρω φάση», φυσικά το «Είσαστε εδώ» που σου θυμίζει παλιές φάσεις, το «Πεινάω», το «Λαγωνικό», το «Πάμε Χρωστάμε» και το «Όλο ο Γιάννης δεν μπορεί». Με άφησε ουδέτερο το «Κουτρουβάλα», ενώ δεν μου άρεσε καθαρά από δική μου λόξα το «Πάρτυ σπιτικό». Δεν ξέρω, κάτι δεν μου άρεσε, είχε κάτι φλώρικο μέσα, και ο «Λάκης», για το θέμα του κομματιού κυρίως, αφού στίχοι και μουσική, είναι σε όλον τον δίσκο όμορφα. Κάπου είχε πάρει και το αυτί μου, διασκευή του «Ω! Θαύμα!», αλλά δεν ήταν στον δίσκο όπως περίμενα. Αν το έχει κάποιος, παρακαλώ, ας επικοινωνήσει. Όσο άκουσα, πολύ ωραίο ήταν.

Αυτά. Πριν ακούσω το δισκάκι, είχα δει και 2 συνεντεύξεις από Τιγρέ Σποράκια. Είχα κλάσει στο γέλιο, σε μια φάση, που, ο τυπάς τους ρωτάει «Από που βγήκε το όνομα Τιγρέ Σποράκια; Πώς σας ήρθε;» Και ο Τάκης, ζορίζεται ρε, κοιτάει αμήχανα τον Είσβο και περιμένει να απαντήσει αυτός. Και μετά λένε «Ε να, την εποχή που βγήκε υπήρχαν διάφορα συγκροτήματα με ψυχεδελικά ονόματα, όπως Ξύλινα Σπαθιά, Πράσσειν Άλογα, Ενδελέχεια. Και σκεφτήκαμε και εμείς κάτι παρόμοιο», κάπως έτσι το είπαν. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΤΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΡΕ. Να μου πεις, τι να έλεγαν σε τέτοια εκπομπή; Καφρίλα θα ήταν να το πουν και παίζει να μην έβγαινε έξω. Ντάξει δεν γαμιέται, πάλι τους αγαπάω πολύ.

Τέλος. Άι πάρε και το λινκ, αφού πρώτα, πεις από μέσα σου «θα το πάρω original, αλήθεια, αλλιώς θα αυτοξεφτιλιστώ μπροστά στην γκόμενα που γουστάρω, φιλώντας μπροστά της, στο στόμα, την πουστάρα φίλη μου από τα Πετράλωνα».

http://rapidshare.com/#!download|848l33|452077980|___________________________-____________________________.rar|39125

Ωραίο άρωμα, Versace; Καληνύχτα ρε τσάτσε.

Τα λέγαμε.