ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΣ - ΒΡΕΧΕΙ ΦΡΑΓΚΑ - ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ [2012]

Η συγκεκριμένη περίοδος, είναι η χειρότερη για όσους δίνουν εξεταστική. Είναι αυτή η μαλακισμένη  χρονική περίοδος στην οποία δεν υπάρχει τίποτα άλλο από αναμονή, μέχρι να βγει το πρόγραμμα των εξετάσεων για να ξέρεις τί να αρχίζεις να διαβάζεις. Και αυτό σε μια τυπική κατάσταση. Πρακτικά, πολλοί έχουν ακόμα μαθήματα και άλλοι προσπαθούν να θυμηθούν τι μαθήματα δήλωσαν για να βρουν πρώτα σημειώσεις και αν τις έχουν ήδη, τότε συμπληρωματικές σημειώσεις και, εντελώς τυχαία το συγκεκριμένο διάστημα θυμούνται ότι είχαν και άλλες εκκρεμότητες όπως το να καθαρίσουν το σπίτι, να πάρουν ψώνια για την εβδομάδα, να τελειώσουν ένα βιβλίο που διάβαζαν, να πάνε σε πορεία γιατί είχαν να πάνε καιρό, να παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις μέσα από τα ίντερνετς και τα καφενέ, να γράψουν ένα άρθρο στον πλιάτσικα κλπ όπου ξαφνικά τους έγινε ηθική προσταγή και δεν μπορούν να ζήσουν, να αντικρύσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη αν δεν τις τελειώσουν. Τι σου είναι το μυαλό ρε πούστη.

Κατά τ’ άλλα νομίζουμε πως βρισκόμαστε στον Οκτώμβριο με αυτόν τον βλαμμένο καιρό που υπάρχει. Αυτή η μαλακία που δεν κάνει πολύ κρύο και ούτε πολύ ζέστη, βρέχει με λιακάδα και φυσάει κρύο αέρα με καύσωνα που λέει ο λόγος, με αποτέλεσμα να καταλήγεις να κοιμάσαι με μια κοντομάνικη πιτζάμα κάτω από 1-2 στρώσεις κουβέρτας. Σε μερικές περιπτώσεις και με καμιά μάλλινη μπλούζα, έτσι για το γαμώτο.

Και ταίριαξε ταμάμ με τον καιρό να βγει και το μιξτέϊπ του Ύπο. Με εξέπληξε αρκετά που βγήκε. Περίμενα να βγει κάνα 6μηνο αργότερα ή ακόμα και ποτέ, να το έχει ακούσει μόνο το Κωλοπαίδι στην τελική και να κάνει ντόρο για τον δίσκο λες και μιλάνε για αυτόν 30.000 άτομα. Αλλά τελικά βγήκε. Το καλό βέβαια με όλη αυτή την αναμονή είναι ότι είχαμε χωνέψει το νέο στυλ του Ύπο χρόνο με τον χρόνο, με τα κομμάτια και τα video clips που έβγαζε ανά καιρούς που θα ήταν στον δίσκο, οπότε ξέραμε τι θα περιμέναμε πάνω – κάτω.

Και όπως καταλαβαίνεις, ο Swagman έβγαλε κάτι εντελώς διαφορετικό μουσικά σε σχέση με το προηγούμενο mixtape του, το «Παιδί του δρόμου»  (το «Βρώμικο» δεν το μετράω καν σαν mixtape). Οι παραγωγές είναι αυτές οι καινούριες αμερικανιές κλαμπάτες που βαράνε κόκκινο, Ρικ Ρος στάϊλ Λίλ γουέιν και τέτοια. Η αλήθεια είναι όμως ότι του πάει, τουλάχιστον στα αυτιά μου. Και οι στίχοι είναι ό,τι λέει ο τίτλος κατά κύριο λόγο. Πόσο χέζεται στο χρήμα, τι ρολόι φοράει, τι ποτό πίνει, τι μάρκες ρούχων φοράει, πού κάθεται στα κλαμπς, γιατί δεν τον θέλουν στα κλαμπς, πόσο μόνο αυτόν αφήνουν να καπνίζει στα κλαμπς, πού ηχογραφεί και γενικά τέτοιες καγκουριές.

Επίσης, κράζει πολύ λένε στον συγκεκριμένο δίσκο. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι κράζει, όσα ονόματα αναφέρει, δεν λέει κάτι που δεν ισχύει, γεγονότα λέει, πιο πολύ μπηχτές πετάει όταν το πάει για κράξιμο και όταν το κάνει δεν λέει και ονόματα. Τι θέλω να πω. Ας πούμε λέει για Stavento, ή Zoltan Tribe ξέρω γω. Γεγονότα λέει. Οι Stavento δεν κάνουν τέτοιου είδους ραπ; Οι Ζολτανάδες δεν τα ‘κονομάνε από το ιβέντ τους; Και παράλληλα σε μερικά namedroppings, έχει παρομοιώσεις, γιατί λέει την γνώμη του και φέρνει παραδείγματα. Μπηχτή όπως «Η μάνα σου, σου πήρε AKAI;» είναι κράξιμο βασικά αλλά εφόσον δεν αναφέρει όνομα, είναι απλά μπηχτή στα πλαίσια του μπατλ κατ’ εμέ. Και αρχίσανε όλοι Ύπο εναντίον όλης της σκηνής. Αναφορές και «κράξιμο» έκανε εκεί που τον παίρνει αλλά λέμε. Α, στο κομμάτι «Μετράω – ξαναμετράω», οι πρώτοι στίχοι του κουπλε του, σε πόσους θυμίζουν Τάκη Τσαν σε Τιγρέ σποράκια στο «Μάθε πως είναι» ;
Οι συμμετοχές είναι λίγες, Sio, 3D και Εισαγγελέας, σε 3 κομμάτια. 3D δεν περίμενα να ακούσω είναι η αλήθεια και έφαγα φλας όταν τον άκουσα. Όμορφος, πολύ όμορφος. Αυτόν τον Εισαγγελέα πρώτη φορά τον είδα. Καταρχάς το όνομα του προσφέρει πολλά κιλά γέλιου και κατά δεύτερον, δεν την παλεύει μία στα αυτιά μου, στο μοναδικό κομμάτι που συμμετέχει, σαν να ακούω κάποιον που συνήλθε από κώμα 35 ετών, εδώ και 6 μήνες και επειδή είχε ξεχάσει πως να μιλάει μέσα από τις 3μιση δεκαετίες που πέρασαν, έκανε μια νέα αρχή, δύσκολη και επιτέλους σημείωσε κάποια πρόοδο συλλαβίζοντας γράμματα και λέξεις, θυμίζοντας σου τα πρώτα χρόνια του δημοτικού που μάθαινες τους φθόγγους και τα δίφθογγα. Ένα καλό είναι ότι έφερε παλιές αναμνήσεις λοιπόν, κατά την γνώμη μου. Αυτό όμως που συγκράτησα από αυτόνανε και την συμμετοχή του, είναι κυρίως μια λέξη, το "Τζατζίκια" το οποίο η αλήθεια είναι ότι διεύρυνε τους πνευματικούς μου ορίζοντες και σημείωσε μικρές αλλαγές στην κοσμοθεωρία μου και τον τρόπο που σκέφτομαι. Ο BILLY SIO ντάξει, κλασσική καλτ φιγούρα που δεν χωρά και πολλά σχόλια. Είναι αυτονόητο σχεδόν ότι μου άρεσε και αυτό ισχύει και για την πάρτη σου βεβαίως. Οτιδήποτε άλλο όπως προείπα, είναι περιττό.

Κατά τ’ άλλα το μιξτπέϊπ είναι μέσα στην ατάκα. Ατάκαμαν ο Ύπο, σε κάθε κομμάτι είναι πολύ φάνκις με τις λέξεις. Και υπάρχουν ποικίλα κομμάτια, σε συνάρτηση με το χρήμα βέβαια. Έχει και δρόμικα, έχει και χαβαλετζίδικα, έχει αρκετά. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά και η διάρκεια του δίσκου είναι όσο πρέπει να είναι. Δεν ένιωθα ότι ήθελα κι άλλο, ούτε σταμάτησα να ακούω επειδή βαρέθηκα. Ευχάριστο δισκάκι, ωραίο το style του Ύπο και καλές παραγωγές. Είναι το swag. Capital Music και τέτοια.

Αυτά, πάρε και το λινκ και τα λέμε

http://www.mediafire.com/?d6ft9tu4zodogfp

ΥΓ: Στο εξώφυλλο, με την γραμματοσειρά του Χάρι πότερ έλιωσα. Θεός.

Adios.