Ο χρόνος κυλάει, οι εποχές αλλάζουν, ο πλανήτης περιστρέφεται. Οι άνθρωποι... Οι άνθρωποι αλλάζουν. Ωριμάζουν. Κατά συνέπεια αλλάζουν και οι απόψεις τους. Η γήινη υπόσταση χαρακτηρίζεται από μια γενικότερη δυναμικότητα που δεν επιτρέπει στατικές συμπεριφορές. Με την ηλικιακή αύξηση μειώνεται και η ταχύτητα περιστροφής. Κατασταλάζω, ξέρω τι θέλω και η όραση μου περιορίζεται σε 90 μοίρες πεδίου. Συνεχίζω...
Σκουριά, γραφικότητα, ρητορικά κατεβατά πεπαλαιωμένης γνώσης. Κι όσο η κίνηση μειώνεται τόσο χάνω την επαφή μου με τον ήλιο. Μαύρο χώμα. Κρύο και υγρό, απορροφάει την οργανική ζεστασιά και κάπου εκεί πείθομαι πως ξεπέρασα τον μέσο όρο ζωής. Η φορμόλη της στασιμότητας με κράτησε ζωντανό, σ'ένα βάζο σμιλεμένο από σοβαροφάνεια και στερητικά σύνδρομα. Ξυπνάω...
Είμαι εκεί που ήμουν πάντα. Στην κωλότσεπα ενός μακρυμάλη, στείρου ανέραστου μαλάκα. Παρά το μούδιασμα, ξερνάω τα αμνιακά υγρά της πρώτης εισπνοής. Τα βράγχια απορροφούνται απο την τελευταία στρώση γήινου περιβλήματος κι αρχίζω να αρθρώνω. Σε δευτερόλεπτα η έκπληξη μετατρέπεται σε απόγνωση. Η απόγνωση σε θυμό.
"ΣΑΣ ΓΑΜΩ!"
Είμαι στον πλανήτη Νάμεκ. Οι dragonballs βρέθηκαν μα οι μάχες συνεχίζονται. Οι πυρωμένες ανάσες των πολεμιστών προκαλούν εγκαύματα στον σβέρκο του υποφαινόμενου. Εποπτεύω συνεχίζοντας να κραυγάζω. "ΣΑΣ ΓΑΜΩ!". Έχω δανειστεί την πεταλιέρα του Ζαφείρη Μελά και το delay της μου προσφέρει μια αρχέγονη αίγλη. Θα μπορούσα κάλλιστα να προτείνω στον πεινασμένο λαό να χορτάσει την πείνα του τρώγοντας παντεσπάνι, απ' τον 28ο όροφο ενός εμπορικού κέντρο αλλά θα 'ταν πολύ κοινότυπο.
Δύναμη. Αποφασιστικότητα. Τροχιά με την ταχύτητα του φωτός. Tα παιδιά του '80 δηλώνουν το παρών. Τα καλούπια σπάνε, τα mpc μπαίνουν στον κώλο του eversor και σηματοδοτείται η αρχή της δεύτερης μέρας του τουρνουά με το απόκοσμο κρώξιμο του Qainta. Του κόνδορα της αποκάλυψης.
Stylo Mo -VS- Κανόνας: Το βαρύ πυροβολικό στον πόλεμο της ατάκας. Τα αντιφεμινιστικά μου κύτταρα βρίσκονται σε υπερδιέγερση. Too much is never too much in rap game ma nigger. "Κανονίζω κουμάντα, κανόνα φώναζε με....". "Bong μόνο, ποιός Bono (?), πιο πολλά θα βγάλω αυτό τον χρόνο...". Κοφτά flows, με μεγάλες παύσεις που αποσκοπούν στην ευκολότερη κατανόηση των στίχων (?). Πολλά raps και απο τις δύο μεριές. Λίγα εξ αυτών μάλιστα καθίστανται διαχρονικά, με τις φωνές αμφότερων σε μια αρμονική συνύπαρξη, γεγονός που καθιστά (δεν) τον αγώνα φιλικό.
Ο Kανόνας, σαν γνήσιος RNS λειτουργεί πολυκάναλα, με έμφαση στα back vocals. Ο δε Mo, επιλέγει την οδό του pure ραπίσματος, μινιμαλιστικά και τελετουργικά.
Οι δρόμοι τους συναντιούνται θεματολογικά. Επίσης σε ύφος, μουσική στάση και ποιότητα υπάρχει σαφέστατη σύγκλιση. Φταίει η βρώμα της πρωτεύουσας? Η κατανάλωση ψυχότροπων?
Onyx απ'την μία, Wu-Killa Beez απ'την άλλη. Ψηφίζω wu, δογματικά και σηκώνω το χέρι του Μο ψηλά προσφέροντάς του την νίκη, με την ελπίδα ενός νέου Κανόν-Στυλ Μο μάστερπισσ σκατού.
Άψινθος -VS- Μέγας: Human libraries.H ποιητική άποψη, στον βωμό της rap. Τα μη επιτηδευμένα απρόσιτα για το μέσο αυτί νοήματα σε κάνουν να νιώθεις άβολα που δεν άνοιγες βιβλίο κάποτε. Μαύρη ποίηση και θέατρο συναντιούνται για να πλέξουν το εγκώμιο των 80s. Νικολα'ι'δικές επιρροές και βαθύτατο ηχητικό σκάψιμο. Νοσταλγία, αστικός τρόπος ζωής και σκέψης. Καθημερινά συναισθήματα αποτυπωμένα απο πρωτότυπες οπτικές για τα rap standards.
Mcs και Beatmakers. Όσον αφορά τον Άψινθο ως beatmaker η αισθητική του με αγγίζει περισσότερο. Ανατολίτικα δείγματα, μπουζούκι, κανονάκι, λαούτο και αμανέδες σε βρώμικα βαρύμπιτα drumloops. Απ την άλλη καραπατημένα drums, κοφτά chops, ambient και dub παρεμβάσεις. Παίζει μεγάλο χάσμα στις δύο τεχνοτροπίες, αλλά πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα ταίριαζε αρκετά.
Όσον αφορά τον στίχο και την ερμηνεία αυτού, γάμησέ με. Κόφτε το rap και γράψτε κάνα βιβλίο, παίξτε θέατρο, γίνετε ψυχαναλυτές. Στον πούτσο μου, εγώ Mobb Deep ακούω.
Όπως και να χει Άψινθος γιατί έτσι, αν και παίζουν αμφότεροι σε πολύ δυνατά levels.
Special Dask -VS- 12ος Πίθηκος: Σύγκρουση γραφικότητας. Αναφέροντας όρους όπως, "4 στοιχεία", "βάφω", "εκπροσωπώ", "πλατεία", "κουλτούρα", έχω αναφέρει περίπου το 50% των lyrics από ολόκληρη την δισκογραφία τους. Ο ένας πρώην Βήτα Πείς, ο άλλος wanabe Βήτα Πείς. Μια ανεξήγητη αγάπη για τον '90, έχει κάνει αυτά τα δύο παλικάρια τόσο εξελίξιμα όσο ένας τυχαίος δίσκος M.O.P. απο τον προηγούμενο και τον επόμενο του.
Σ'όλο αυτό το νταβαντούρι με τον dress code, δεν βρήκα ποτέ μου νοήμα, εγώ προσωπικά. Hip Hop κουλτούρα και τα αρχίδια μας κουνιούνται αγαπητέ μου. Δεν σας πάω καθόλου και δίνω την νίκη στον Dask που έβγαλε έναν όμορφο solo δίσκο όταν ήταν πιτσιρικάς.
Ένα time out, και οι επόμενες 3 μάχες του δεύτερου γύρου θα αναρτηθούν εντός της εβδομάδας.
Πισσ λοβ εν προσπέριτι.
Σκουριά, γραφικότητα, ρητορικά κατεβατά πεπαλαιωμένης γνώσης. Κι όσο η κίνηση μειώνεται τόσο χάνω την επαφή μου με τον ήλιο. Μαύρο χώμα. Κρύο και υγρό, απορροφάει την οργανική ζεστασιά και κάπου εκεί πείθομαι πως ξεπέρασα τον μέσο όρο ζωής. Η φορμόλη της στασιμότητας με κράτησε ζωντανό, σ'ένα βάζο σμιλεμένο από σοβαροφάνεια και στερητικά σύνδρομα. Ξυπνάω...
Είμαι εκεί που ήμουν πάντα. Στην κωλότσεπα ενός μακρυμάλη, στείρου ανέραστου μαλάκα. Παρά το μούδιασμα, ξερνάω τα αμνιακά υγρά της πρώτης εισπνοής. Τα βράγχια απορροφούνται απο την τελευταία στρώση γήινου περιβλήματος κι αρχίζω να αρθρώνω. Σε δευτερόλεπτα η έκπληξη μετατρέπεται σε απόγνωση. Η απόγνωση σε θυμό.
"ΣΑΣ ΓΑΜΩ!"
Είμαι στον πλανήτη Νάμεκ. Οι dragonballs βρέθηκαν μα οι μάχες συνεχίζονται. Οι πυρωμένες ανάσες των πολεμιστών προκαλούν εγκαύματα στον σβέρκο του υποφαινόμενου. Εποπτεύω συνεχίζοντας να κραυγάζω. "ΣΑΣ ΓΑΜΩ!". Έχω δανειστεί την πεταλιέρα του Ζαφείρη Μελά και το delay της μου προσφέρει μια αρχέγονη αίγλη. Θα μπορούσα κάλλιστα να προτείνω στον πεινασμένο λαό να χορτάσει την πείνα του τρώγοντας παντεσπάνι, απ' τον 28ο όροφο ενός εμπορικού κέντρο αλλά θα 'ταν πολύ κοινότυπο.
Δύναμη. Αποφασιστικότητα. Τροχιά με την ταχύτητα του φωτός. Tα παιδιά του '80 δηλώνουν το παρών. Τα καλούπια σπάνε, τα mpc μπαίνουν στον κώλο του eversor και σηματοδοτείται η αρχή της δεύτερης μέρας του τουρνουά με το απόκοσμο κρώξιμο του Qainta. Του κόνδορα της αποκάλυψης.
Stylo Mo -VS- Κανόνας: Το βαρύ πυροβολικό στον πόλεμο της ατάκας. Τα αντιφεμινιστικά μου κύτταρα βρίσκονται σε υπερδιέγερση. Too much is never too much in rap game ma nigger. "Κανονίζω κουμάντα, κανόνα φώναζε με....". "Bong μόνο, ποιός Bono (?), πιο πολλά θα βγάλω αυτό τον χρόνο...". Κοφτά flows, με μεγάλες παύσεις που αποσκοπούν στην ευκολότερη κατανόηση των στίχων (?). Πολλά raps και απο τις δύο μεριές. Λίγα εξ αυτών μάλιστα καθίστανται διαχρονικά, με τις φωνές αμφότερων σε μια αρμονική συνύπαρξη, γεγονός που καθιστά (δεν) τον αγώνα φιλικό.
Ο Kανόνας, σαν γνήσιος RNS λειτουργεί πολυκάναλα, με έμφαση στα back vocals. Ο δε Mo, επιλέγει την οδό του pure ραπίσματος, μινιμαλιστικά και τελετουργικά.
Οι δρόμοι τους συναντιούνται θεματολογικά. Επίσης σε ύφος, μουσική στάση και ποιότητα υπάρχει σαφέστατη σύγκλιση. Φταίει η βρώμα της πρωτεύουσας? Η κατανάλωση ψυχότροπων?
Onyx απ'την μία, Wu-Killa Beez απ'την άλλη. Ψηφίζω wu, δογματικά και σηκώνω το χέρι του Μο ψηλά προσφέροντάς του την νίκη, με την ελπίδα ενός νέου Κανόν-Στυλ Μο μάστερπισσ σκατού.
Άψινθος -VS- Μέγας: Human libraries.H ποιητική άποψη, στον βωμό της rap. Τα μη επιτηδευμένα απρόσιτα για το μέσο αυτί νοήματα σε κάνουν να νιώθεις άβολα που δεν άνοιγες βιβλίο κάποτε. Μαύρη ποίηση και θέατρο συναντιούνται για να πλέξουν το εγκώμιο των 80s. Νικολα'ι'δικές επιρροές και βαθύτατο ηχητικό σκάψιμο. Νοσταλγία, αστικός τρόπος ζωής και σκέψης. Καθημερινά συναισθήματα αποτυπωμένα απο πρωτότυπες οπτικές για τα rap standards.Mcs και Beatmakers. Όσον αφορά τον Άψινθο ως beatmaker η αισθητική του με αγγίζει περισσότερο. Ανατολίτικα δείγματα, μπουζούκι, κανονάκι, λαούτο και αμανέδες σε βρώμικα βαρύμπιτα drumloops. Απ την άλλη καραπατημένα drums, κοφτά chops, ambient και dub παρεμβάσεις. Παίζει μεγάλο χάσμα στις δύο τεχνοτροπίες, αλλά πιστεύω πως το αποτέλεσμα θα ταίριαζε αρκετά.
Όσον αφορά τον στίχο και την ερμηνεία αυτού, γάμησέ με. Κόφτε το rap και γράψτε κάνα βιβλίο, παίξτε θέατρο, γίνετε ψυχαναλυτές. Στον πούτσο μου, εγώ Mobb Deep ακούω.
Όπως και να χει Άψινθος γιατί έτσι, αν και παίζουν αμφότεροι σε πολύ δυνατά levels.
Special Dask -VS- 12ος Πίθηκος: Σύγκρουση γραφικότητας. Αναφέροντας όρους όπως, "4 στοιχεία", "βάφω", "εκπροσωπώ", "πλατεία", "κουλτούρα", έχω αναφέρει περίπου το 50% των lyrics από ολόκληρη την δισκογραφία τους. Ο ένας πρώην Βήτα Πείς, ο άλλος wanabe Βήτα Πείς. Μια ανεξήγητη αγάπη για τον '90, έχει κάνει αυτά τα δύο παλικάρια τόσο εξελίξιμα όσο ένας τυχαίος δίσκος M.O.P. απο τον προηγούμενο και τον επόμενο του.
Σ'όλο αυτό το νταβαντούρι με τον dress code, δεν βρήκα ποτέ μου νοήμα, εγώ προσωπικά. Hip Hop κουλτούρα και τα αρχίδια μας κουνιούνται αγαπητέ μου. Δεν σας πάω καθόλου και δίνω την νίκη στον Dask που έβγαλε έναν όμορφο solo δίσκο όταν ήταν πιτσιρικάς.
Ένα time out, και οι επόμενες 3 μάχες του δεύτερου γύρου θα αναρτηθούν εντός της εβδομάδας.
Πισσ λοβ εν προσπέριτι.
μπλεσσινγκς φρομ σαουθ ιστ , μπάσιμο ονείρωξη .
ΑπάντησηΔιαγραφή1 λοβ
porotikoss eisai megale
ΑπάντησηΔιαγραφή