ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ “RNS” : PERO

Ανάβω ένα αρωματικό κεράκι με άρωμα «φρούτα του δάσους» και το αφήνω στο τραπέζι που έχω βγάλει στο μπαλκόνι. Δίπλα από το laptop ένα ποτήρι ημίγλυκο κρασί και ένα πράσινο φιδάκι που με κοιτά κουλουριασμένο με τα φωτεινά μάτια του, ένα βλέμμα όχι πονηρό σαν του φιδιού που παρακίνησε την Εύα να κόψει τον απαγορευμένο καρπό και μετέπειτα να προξενήσει το προπατορικό αμάρτημα, υπαίτιο για την εξορία μας σε αυτό τον πλανήτη ώστε να βιώσουμε μια γέννα, μια πορεία ζωής καταλήγοντας κάποιες φορές άδοξα και άλλοτε ένδοξα στον θάνατο. «Όλα είναι θέμα επιλογών σε αυτή τη ζωή» έχουμε μάθει είτε από τα γραπτά είτε από τα βιωματικά διδάγματα. Το θέμα είναι: «Είναι όντως στο χέρι μας όλες οι επιλογές στη ζωή ή υπάρχουν και εξωτερικοί παράγοντες που έχουμε θέσει θέλοντας ή μη στη ζωή μας;»

Μισό λεπτό όμως…

Να’το, το έκανα πάλι. Ξεκίνησα να λέω κάτι και μέσα σε 1 παράγραφο άλλαξα 3 θέματα.

Για όσους με ξέρουν καλά, η αλήθεια είναι ότι είμαι γνωστός κάτοικος του πλανήτη «δια» ώρες-ώρες και ότι δεν έχω το μυαλό μου πάντα σε μια τροχιά άμεσου τρόπου σκέψης κάτι το οποίο με χαρακτηρίζει. Τώρα θα σας έδινα ένα παράδειγμα για την αμεσότητα της σκέψης μου αλλά θα ξεφύγω πάλι…

Που είχα μείνει; Α, ναι.

ΤΟ ΦΙΔΙ

«Ποτέ μην κρίνεις κάποιον από την εμφάνιση» λένε. Δεν εχουν και αδικο εν μερει. Φυσικό είναι όμως να υπάρχουν πολλές κατηγορίες κρίσης ανθρώπου. Η μια είναι να είσαι προκατειλημμένος για το πρόσωπο του. Η άλλη, να σε κυριεύσει η συνολική εντύπωση. Μια ακόμα είναι να τον κρίνεις από τα «πιστεύω» τα οποία εξωτερικεύει.  Όποια και αν επέλεξες από αυτές, ή όποια θα επιλέξεις από τις δεκάδες κατηγορίες που δεν έγραψα, σίγουρα κάποια στιγμή θα βρεθείς προ εκπλήξεων. Και όλα αυτά, όχι γιατί δεν ήξερες καλά τον «απέναντι» και έπεσες έξω με θετικό ή αρνητικό τρόπο αλλά γιατί γνωρίζοντας τον «άλλο» έμαθες κάτι που δεν ήξερες για τον ίδιο σου τον εαυτό.

Γνώρισα ανθρώπους στη ζωή μου που κάποιοι έμοιαζαν με το «Μήλο» και κάποιοι άλλοι με το «φίδι». Κάθε φορά που είχα άδικο γιατί είτε βιάστηκα να βγάλω συμπεράσματα είτε απλά άφησα την γενικότερη εντύπωση να με συνεπάρει, το αποτέλεσμα ήταν να γίνω πιο επιφυλακτικός με την κρίση μου και να φιλτράρω 2 φορές τα «δεδομένα». Βλέπω πως δεν έχω μάθει ακόμα τον εαυτό μου.  Και το Φίδι αργοπεθαίνει ενώ εγώ εισπνέω τις τελευταίες του εκπνοές καθώς με κοιτάζει περήφανο γιατί κατάφερε να με προστατέψει την ώρα που ακούω Andreya Triana και μουσικές από τον Pero των RNS.                                                                                     

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Φιλέ μου, εδώ που φτάσαμε δεν είμαι και ο πλέον ειδικός να σου πω εγώ τι ακριβώς είναι ο «Άνθρωπος» και ποιος ο σκοπός του σε τούτο εδώ τον τόπο εξορίας που κατοικεί. Και σίγουρα δεν μπορείς να μου πεις ούτε εσύ.

Ούτε εσύ.

Ούτε εσύ.

Αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι πάντα θέλοντας και μη  είναι πάντα πίσω από προσωπεία κρυμμένος για λόγους που μόνο ο ίδιος ξέρει. Τώρα θα έχεις φτάσει στάνταρ στο αμήν φωνάζοντας μπροστά στην οθόνη του προσωπικού υπολογιστή σου:

ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΟΛΛΑΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ROLLEN STONED ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ?

Βρέ μούργο θα σε μαλώσω… Σε έχω αφήσει ποτέ έτσι στο φλου, σαν τον Μπάμπη; Ντροπή. Ένα Rap Group έχει διάφορους χαρακτηρες μεσα σε αυτό, καλούς, κακούς, περιέργους, μοναδικούς. Όμως μην ξεχνάς πως και ιδία η ζωή είναι ένα Rap Super group, έχοντας τα καλά, τα κακά αλλά και τα περίεργα της. Και σήμερα θα εξετάσουμε ένα πολύ περίεργο ή μάλλον ασυνήθιστο κομμάτι της. Και μην μου πεις ότι ο Pero είναι ο τύπος του rapper που έχεις συνηθίσει. Και  δεν ακούω κουβέντα και δεν με νοιάζει καν για το ποσό τον πατάει ο αγαπημένος σου Μανιακός ή τέλος πάντων κάποιος που είναι στη μόδα τώρα. Τον συγκαταλέγω στην Αγία Τριάδα των σοβαρών «ΜC;s» του ΤΑΓΜΑΤΩΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ:

RIPU
DEBATE
PERO

Όταν λέω σοβαρό, φυσικά δεν εννοώ το «σοβαρό» με την επικρατέστερη έννοια, αλλά το rap του καθημερινού τύπου, του γείτονα, που έχει 2 παιδιά και τα σπουδάζει ή έναν άνεργο. Έναν άνθρωπο που δεν θα σου πει ότι πιλόταρε Huey στο Vietnam με το ένα χέρι και με το άλλο «Ψέκαζε» με το μυδράλιο, Βιετκόνγκ. Αντ’αυτού θα σου πει για τα σκατά που έχουν φέρει οι πολιτικοί στην χώρα μας, το Facebook που είναι ο μόνος κόσμος των παιδιών και γιατί ο κυρ Παναγιώτης έκλεισε το μαγαζί επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι. Και όλα τα παραπάνω με ένα κοινό και λαϊκό τρόπο, όχι με λέξεις που ακούς μόνο σε διδασκαλία φιλολογίας. Αλλά με λέξεις και εκφράσεις που ακούς από τους γύρο σου, στην γειτονιά σου.  Δεν σου αρέσει το ύφος μου ε; Δεν σε κακολογώ, δεν είμαι και στις πολύ καλές μου αυτό το καιρό. Αλλά που είχα μείνει;

Ο Pero που λες φίλε αναγνωστη, είναι ο τυπος του Αντι-ραπα. Δηλαδή αυτό που σου περιέγραψα πιο πάνω. Έναν καθημερινό άνθρωπο και όχι ένα super villain με αλυσοπρίονα αντί για χέρια, να βγάζει λέιζερ από τα μάτια και να οδηγάει zx 50 κυβικών επειδή πολύ απλά μπορεί.

 Κατοικεί στου Γραφουζώ Νομού Αθηνών, τύπος του πάρκου και του crate digging και είναι ο βασιλιάς του ποδανού slang, ένας τύπος σκιώδης, ψηλός, περίεργος. Κανονικά, τώρα θα σου έλεγα ότι το 2005 τον είχε κοζάρει το μάτι του SUPREME του ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΟΥ και επειδή τον ήθελε διακαώς στο Τάγμα, διέλυσε τους Α.M.O.K (το γκρουπ που ήταν μέλος πριν τους RNS ο Pero) με ένα φουουου και έτσι μπήκε στους RNS. Αλλά δεν έχω όρεξη.

Όμως σήμερα, στο 2012 , έχω την εντύπωση πως κάτι πάει λάθος με την σχέση του Pero με το ραπ και δεν το έχω παρατηρήσει μόνο εγώ. Παρόλα αυτά η αγάπη του το beat making ίσως να είναι η αίτια ώστε να μην είναι τόσο κάλος όσο παλιά στο ραπ. Και αυτό μου θύμισε μια συζήτηση που είχα πριν 1 χρόνο με τον καλό μου φίλο και μέντορα.

Τον

Εφευρέτη

-Ρε φίλε, γιατί έχει αρχίσει να χωλαίνει ο Pero στο rap;

Είπα και τον κοίταζα στα μάτια προσπαθώντας να βρω με τυφλό σύστημα  το καλαμάκι για να πιω μια αναζωογονητική γούλια του Χρυσού Βασιλικού φραπέ μου. Τότε ο Εφευρέτης με κοίταξε με βλέμμα δασκάλου δημοτικού που μόλις του ρώτησαν εάν υπάρχει Αϊ Βασίλης και μου απαντά με τον ψύχραιμο τόνο της φωνής του:

-Δεν έχω ιδέα, μπορεί να περνάει τη φάση του. Δεν είναι πρωτοφανές, το έχουμε δει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν…

Ο Εφευρέτης κάλυψε την αμηχανία του και ταυτοχρόνως κάλυψε την απορία μου. «Να περνάει την φάση του» έλεγα στον εαυτό μου. Δίκιο είχε και τότε κατάλαβα πως τα μάτια του ήταν στραμμένα πάλι πάνω μου.

-Φίλε ο Pero είναι από τους καλύτερους beat makers στην Ελλάδα, δεν είναι κανένας τυχαίος. Και με ξερεις… δεν λέω καλό λόγο εύκολα. Δεν ξέρω τι φλασιά έχει φάει στο ραπ, τα μπίτια του όμως είναι κορυφή.

Και είναι αλήθεια, ο Pero είχε προγραμματίσει να βγάλει ένα beat-tape και ελπίζω κάποια στιγμή –όποτε αυτό και αν είναι έτοιμο- να βγει όπως ακριβώς το θέλει ο Pero. Και επιτέλους ας κάνει κάτι το πανιγυράκι που ακούει στο όνομα Τομαχοκ περά του να μολύνει τα τράκς με τον καθυστέρα τον χινο γιατί έχω κουραστεί να του κερνάω ψαλιδιά.

Ο ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΡΠΟΣ

Αυτός είναι η ουσία, το «ρεζουμέ» που θα λέγαμε στο κουρμπέτι. Ο σκοπός και ο επίλογος μιας ιστορίας που φαινομενικά δεν βγάζει κάποιο νόημα πέραν του προφανές «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται», «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός» κτλ,κτλ. Παρόλα αυτά, ποσό ικανός είσαι για να κρίνεις τον εαυτό σου κάθε φορά που σκέφτηκες να κρίνεις το Φίδι και να δώσεις άλλοθι στον Άντρα για την Τόγκα που του κέρασε η γυναίκα και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Το φίδι ήθελε το κακό σου; Η Γυναίκα ήταν άπληστη; Η ο Άντρας ένας αποτυχημένος διπλωμάτης; Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Η μήπως όχι;

Φιλιά στο κωλί αγάπες μου,

Ο Τρελός του Χωριού

12/5/12