Χαρμάνης μια ζωή...

...γαμάω τον μαλάκα, που πάει να μου την πει.

     Το <<Χαρμάνης μια ζωή >>,  με μια πιστεύω τίμια προσπάθεια εικονογράφησης του, εμφανίζει έναν τύπο έξω απ'το ΚΕΘΕΑ με σφιγμένη γροθιά, πουλημένο κινητό, κίτρινο δέρμα με μεγάλους πόρους κ.ο.κ. έτοιμο να αφιερώσει την υπόλοιπη ζωή του στον προσκοπισμό.

     Στην περίπτωση του Μπίλι Χαρμάνη -μαζί με τις προηγούμενες και τις επόμενες γραμμές του κουπλέ-, εμφανίζεται μπροστά σου ο γαμάτος τύπος που πάντα προσπαθεί να είναι ένα κλικ λιγότερο γαμάτος προκειμένου να του κλέβουν άλλοι τη δόξα κ'αυτός να παίζει σταθερά τη μπαλίτσα του. Χωρίς άγχος. Ή μάλλον, <<χωρίς φόβο και με πάθος>>.

     Όπου και αν κοιτάξεις θα πετύχεις ένα λίγο πολύ αντίστοιχο αντι-ήρωα. Πάω π.χ. να ρίξω ένα κινο. Βλέπω δίπλα μου τυπά που δεν παίζει, απλά κοιτάει την οθόνη βρωμόντας χθεσινό κρασί. Ο οποιοσδήποτε θα έλεγε <<πω τον πούστη, μπήκε για να βγάλει τσάμπα ζέστη>>. Εκεί που παλέυω με τα πενηντάλεπτα, πετάει ένα εικοσάρικο 3 αριθμούς. Βγαίνει έξω, κάνει ένα τσιγάρο και χωρίς να κοιτάξει οθόνη -λίγο πριν καπνίσει τα νύχια του- εξαργυρώνει και φεύγει. Χωρίς να χαμογελάσει. Αν χαμογελάσει δείχνει οτι υπάρχει έστω και ένα μικρό ενδεχόμενο αυτό να μην έχει ξανασυμβεί.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Ανοίγει διδακτική παρένθεση-

Επαγγελματικός οδηγός ΚΙΝΟ
ΚΙΝΟ official soundtrack

Προσέξτε πως τα δύο παραπάνω ευαγγέλια έχουν την ίδια εικόνα γέφυρας. Οι μυημένοι γνωρίζουν καλά πως η συγκεκριμένη γέφυρα μόνο τυχαία δεν είναι.

-Κλείνει διδακτική παρένθεση-

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

     Κάπως έτσι ο Χάρμα, σε ένα θεατρικό εγχείρημα όπως οι ΖΝ, κάνει την πραγματικότητα μυθοπλασία. Όσο οι υπόλοιποι παλεύουν για το αντίστροφο, ο Μπιλ <<στρίβει τα γάρα με δάχτυλα χρυσά>>. Κάθε φορά που ακούω την γεμάτη χασικλίδικο γρέζι χροιά του, σκέφτομαι μια μικρού μήκους ταινία, όπου πατάει ένα τσιγάρο με τζιβάνα <<διαμάντι>> και <<στο κάψιμο καμελιά>> ενώ στο background υπερχασικλωμένοι fans φωνάζουν ΖΝ ρυθμικά.

     Είναι παράξενο το πως άτομα όπως ο Χαρμάνης, ο U-god, ο Mel Gibson και ο Βασίλης Τερλέγκας συνθέτουν μια τόσο ανορθόδοξη-αντισυμβατική τέχνη. Ένα άπειρο αυτί-μάτι δε μπορεί να κατανοήσει την περιπλοκότητα του αντίστροφου μύθου. Όταν κάτι υπερβολικά γαμάτο κανονικοποιείται τόσο, ώστε να γίνει αντιληπτό και απ'τον μέσο άνθρωπο, χάνει το πρώτο βλέμμα. Κερδίζει όμως το τελευταίο. Και ίσως αυτό να είναι και το σημαντικό.

Όπως και να χει, η κωλότσεπα είναι εδώ για να επισημαίνει έργα φοβερών ανθρώπων και να αποδίδει φόρους τιμής.