Είδη Φοιτητών - Μέρος 2ο

Καλησπέρα μουνόπανα. Έτοιμο και 2^ο μέρος του άρθρου. Μάλλον θα βγει τριλογία απ' ότι κόβω, άντε το πολύ τετραλογία, ανάλογα με την κριτική μου ικανότητα και με το πόσο πολυμήχανος θα είμαι στην συνέχεια. Όποτε βρίσκω χρόνο, συμπληρώνω και το άρθρο λίγο - λίγο. Ιδού οι επόμενες 4 κατηγορίες που παρουσιάζονται παρακάτω.

Ο Τυχοδιώκτης

Είναι αυτός ο τύπος που όταν τον βλέπεις, έχεις την εντύπωση ότι είναι μπλεγμένος με τοκογλύφους/Νονούς της νύχτας/ναρκωτικά, γενικά κάτι παράνομο, για κάποιον άγνωστο λόγο. Συνήθως έχει γένια λίγο πριν το επίπεδο που ο κάθε γυφταρμάς που θα του μιλήσει πρώτη φορά, του κάνει το γραφικό ανάπηρο και άρρωστο αστείο «Χαχα, τι γένια είναι αυτά, για παπάς πηγαίνεις;» για να σπάσει ο πάγος και να φάνει ότι είναι ανοιχτά κοινωνικός λόγω του καθυστερημένου χιούμορ του, αλλά μέχρι και τα πλακάκια του πατώματος του σπιτιού μου, θα μπορούσαν να σκεφτούν πιο έξυπνα αστεία. Η φάτσα του θυμίζει κάτι ανάμεσα σε τύπο που το να τρώει ξύλο είναι ό,τι και το οξυγόνο για τα πλάσματα της Γης, αλλά ταυτόχρονα και αυτή την λεβεντιά του πουστοπαλίκαρου «μπορεί να μου έχετε πηδήξει το Είναι μου, αλλά δεν πέφτω κουφάλες (ακόμα)», ξέρεις με αυτό το βλέμμα που κοιτάει αποφασιστικά στο άπειρο.

Αν τον ρωτήσεις για την σχολή, πιθανόν να σου πει ότι δεν είχε σκοπό να περάσει κάπου και απλώς έτυχε, έτσι για να το παίξει λίγο γαμάτος boogie down φάση, αλλά όντως ισχύει. Επίσης θα σου πει την κλασική πίπα «εγώ φίλε διάβασα σοβαρά για πανελλαδικές επειδή βαριόμουν βασικά, κάπου 2 ώρες πριν το τελευταίο μάθημα άνοιξα πρώτη φορά βιβλίο».

Έχει το στιλ του μοιραίου, διακριτικά γοητευτικού και ταλαντούχου άντρα-αλήτη που κάθε καριόλα θα ήθελε να βρεθεί στον δρόμο της, είναι γενικά συμπαθής δηλαδή, αλλά δεν έχει σταυρώσει ποτέ του γκόμενα γιατί είναι χέστης και φλώρος. Το ίδιο ισχύει και για τις κοπέλες Τυχοδιώκτες αντίστοιχα.

Στα μαθήματα πηγαίνει στην φέξη και στην χάση, ενώ όταν έρθει εκείνη η γαμημένη ώρα να τον πιάσει το φιλότιμο και να θυμηθεί να πάει στην σχολή για να παρακολουθήσει κάνα μάθημα, ξεχνιέται κάνα 3ωρο στο τάβλι και μετά αφού το καταλάβει, φεύγει και πηγαίνει κέντρο για έναν 2^ο γύρο καφέ. Ωστόσο, ποτέ δεν έχει πρόβλημα με την εύρεση σημειώσεων, διότι λόγω του χαρακτηριστικού του στιλ που προανέφερα, καταφέρνει να τις αποσπάσει εύκολα είτε από κοπέλες που τον βλέπουν σαν ένα κομμάτι κρεατόβεργας, είτε από άλλους φλώρους που πιστεύουν πως αν τον έχουν από κοντά, θα γαμήσουν και αυτοί γιατί θα φαίνονται γαμάτοι που κάνουν παρέα με αυτόν. Μικρά αθώα αποτυχημένα ανθρωπάκια. Αν υπάρξει όμως, η ΣΠΑΝΙΑ περίπτωση να μην μπορεί να βρει σημειώσεις από πουθενά, δεν διστάζει να κάνει την αξιοπρέπεια του σερβιέτα για καρκινικά μουνιά με υγρά που μυρίζουν, ψηφίζοντας μια παράταξη αφού πρώτα τους ζητήσει να του βρουν για όλα τα μαθήματα τις πολυπόθητες σημειώσεις.

Έχει τον τρόπο λοιπόν να τις πάρει, αλλά όχι και να τις αξιοποιήσει γιατί νομίζει ότι από την στιγμή που τις πήρε, αυτόματα τις έχει διαβάσει, καταλήγοντας στο τέλος κάθε εξεταστικής, ο συνολικός αριθμός των μαθημάτων που χρωστάει να είναι διπλάσιος από τις ηλικίες των 2 γονιών του μαζί.

Η προσωπική του ζωή είναι άγνωστη σε πολλούς, μπορεί και στον ίδιο. Κατοικεί συνήθως στις φοιτητικές εστίες, αν και ποτέ δεν μένει στο σπίτι που ζει. Ντύνεται χύμα, είτε με ένα ξυλωμένο τζινάκι που περνάει από πατέρα σε γιο και έχει πάνω του λεκέδες από μπλάνκο, και ένα απλό T-Shirt που γράφει Abidas/Nice/Luma, είτε με ψιλοβρώμικες φόρμες γυμνασιόπαιδου.

Ο χώρος στον οποίο μένει ο Τυχοδιώκτης, μυρίζει χειρότερα και από γουρουνοστάσιο, τα ρούχα του είναι πεταμένα στο πάτωμα καθαρά για λόγους υγείας που διασφαλίζουν την αποφυγή επαφής του ποδιού με το πάτωμα, οι τοίχοι μυρίζουν κάτουρα πολλών ετών και το ψυγείο του είναι αυτό που λέμε άβυσσος. Δεν παίζει να βρεις τίποτα εκεί μέσα, άντε το πολύ καμιά ληγμένη κέτσαπ, ξεχασμένη από τον προηγούμενο που έμενε πριν εκεί. Α, υπάρχει περίπτωση ο τυχοδιώκτης να είναι ευρηματικός, με την άρρωστη έννοια, οπότε ίσως βρεις διάφορα σκουπίδια σκορπισμένα παντού στο σπίτι, όπως περιτυλίγματα σοκολάτας, άδεια τενεκεδάκια καφέ και γιαουρτιών αγελαδίτσας, σακούλες από το αρτοποιείο της γειτονιάς του, όλα πασαλειμένα με ξεραμένες μαλακίες εβδομάδων. Τώρα μπορείς να καταλάβεις γιατί δεν μένει στο σπίτι του.

Βγάζει την σχολή του πάντως, ή στα 4 χρόνια, ή στα 6. Στάνταρ είναι αυτοί οι αριθμοί και δεν αλλάζουν με τίποτα.

Ο Ροκ

Αυτό το άτομο, είναι ένα συνοθύλευμα καφρίλας, γαματοσύνης, αίματος και φοιτητάντερ (!) εκ διαμέτρου αντίθετης πρακτικής, με το ίδιο όμως αποτέλεσμα. Είναι ίσως η καλύτερη κατηγορία που έχω συναντήσει. Γενικά, έχει χαρακτηριστικά σχεδόν από όλα τα είδη φοιτητών, αλλά κατά βάση τα θετικά και μόνο.

Ο Ροκ είναι το πρότυπο σου και αυτός ακριβώς που θα ήθελες να γίνεις. Είναι τελείως άνιωθος λόγω του ότι έχει μεγαλώσει σε γειτονιά με Ρωσοπόντιους, άρα ξέρει τι του γίνεται και δεν παίζει με καμία Παναγία να του την φέρεις ποτέ.

Μένει αυστηρά σε φοιτητικές εστίες. Έχει αλλάξει κλειδαριά στο δωμάτιο του και έχει βάλει ασφαλείας, ενώ ταυτόχρονα έχει βγάλει αντικλείδια για όλα τα υπόλοιπα δωμάτια των φοιτητών της πτέρυγας. Το αν θα τα χρησιμοποιήσει, ποικίλλει ανάλογα με τις ανάγκες του και το πόσο Ροκ είναι.

Δεν έχει κολλητούς. Είναι επιλεκτικός και η παρέα του περιορίζεται στα 2 με 3 άτομα, που είναι όμοια με αυτόν. Δεν βαριέται ποτέ. Όταν δεν βγαίνει έξω, αράζει στην εστία και περνάει τον χρόνο του κάνοντας φάρσες σε όλους, ακόμα και στα άτομα της παρέας του. Και δεν μιλάμε για φλώρικες φάρσες, αλλά για Ροκ φάρσες, όπως το να μπουγελώνει από την ταράτσα του, με φούσκες που έχει βάλει μέσα λευκό κρασί και ξύδι, φοιτήτριες που μόλις ετοιμάστηκαν να πάνε στην ορκωμοσία τους, όπως το να σκάει χιλιάρες κροτίδες σε δωμάτια άλλων, να φτιάχνει μοχίτο με τον βασιλικό που βρίσκεται στο διπλανό μπαλκόνι ή να ξεβιδώνει την πόρτα κάποιου τυχαίου φοιτητή και να τρέχει σε όλη την εστία ενώ τον κυνηγάει ο τελευταίος. Όταν έχει κάπως καλύτερη διάθεση, παριστάνει τον Ρομπέν των Δασών, πηγαίνοντας στο μανάβικο της γειτονιάς τα μεσάνυχτα, σουφρώνοντας τα πεπόνια που άφησε κατά λάθος έξω ο μανάβης και μοιράζοντας τα σε όλη την εστία.

Από εμφάνιση, δεν είναι κάτι τρομερό, αλλά έχει το στιλ του Τυχοδιώκτη με την διαφορά ότι δεν είναι φλώρος, και μπορεί να ρίξει το θεόμουνο που ψήνεις 2 μήνες, μέσα σε 10 λεπτά. Υπάρχει περίπτωση βέβαια, να αλλάζει τα ρούχα και τα εσώρουχα που φοράει, κάθε 4 χρόνια, μετά τις εκλογές.

Σε μάθημα έχει πατήσει μόνο μια φορά για να τσεκάρει τις φάτσες των καθηγητών. Το παράξενο είναι, πώς τα μαθήματα κατά κάποιον μαγικό τρόπο τα περνάει με την πρώτη (μας είναι άγνωστος ο Μ.Ο. διαβάσματός του) και καταλήγει να βγάζει την σχολή σε 4 χρόνια, το πάρα πολύ σε 5.

Είναι αδίστακτος στο να κάνει το οτιδήποτε, αν το θέλει. Δεν έχει φραγμούς, μπορεί να κάνει τον γύρο της Ευρώπης με οτοστόπ, να κάνει σεξ με στραπ ον, να σκάσει μαστουρωμένος στην ορκομωσία του, να κρεμαστεί για να δει πώς είναι να πεθαίνεις. Έτσι, για το Ροκ \m/

Ανάγκη από χρήματα δεν έχει ποτέ, όχι επειδή απαραίτητα προέρχεται από πλούσια οικογένεια. Απλώς ξέρει να κάνει φράγκα ρε φίλε. Το μυστικό συστατικό που λέει και ο Τάκαρος.

Στην σχολή, όποτε πηγαίνει, πάει είτε με το Λάντα που αγόρασε 2 χιλιάρικα από κονέ, είτε έχοντας VIP θέση σε άλλο αμάξι κάποιου γνωστού του. Σπάνια με το αστικό.

Θα σου λείψει πολύ πάντως, αν έχει τύχει και συνάντησες κάναν τέτοιο, όταν θα κλαψομουνιάζεις και θα νοσταλγείς τα φοιτητικά σου χρόνια, αυτός θα αποτελεί μία από τις ευχάριστες αναμνήσεις σου.

Είναι ο φοιτητής που είτε συμπαθείς πολύ, είτε μισείς θανάσιμα και ζηλεύεις κακοπροαίρετα γιατί

Ο Αδιάφορος

Ειλικρινά, το συγκεκριμένο είδος φοιτητή είναι τόσο αδιάφορο και τυπικό που δεν χρειάζεται καν να το αναλύσω. Το μόνο που αξίζει να πω είναι ότι φοράει ροζ μπλουζάκια που τον κάνουν να φαίνεται σαν αρκουδάκι της αγάπης.

Ο Κύπριος

Δεν έχω κάτι με τους Κύπριους, τους συμπαθώ μάλιστα, αλλά αν είναι να πλησιάσουμε ένα θέμα σφαιρικά, τότε ο Κύπριος φοιτητής είναι de facto μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνος του.

Ο Κύπριος λοιπόν, είναι αυτό που λέμε Κύπριος πατριώτης. Με την ολοκληρωμένη του έννοια. Κάνει παρέα κατά βάση μόνο με συμπατριώτες του, βγαίνει έξω σε κυπριακά γλέντια, γράφεται σε κυπριακούς συλλόγους και προτιμά τις κυπριακές πίτες από τα τυπικά σουβλάκια και τα πιτόγυρα.

Εμφανισιακά είναι κυριλλές τύπος, βγαίνει έξω με γιλέκο, κοστούμι και σκαρπίνι, από αυτά με τις τετράγωνες μύτες, που είναι Γουέστερν φάσεις.

Είναι τυπικός στην σχολή, παρακολουθεί όλα τα μαθήματα, γιατί είναι άντρα.

Έχει πάει στρατό πριν πάει στην σχολή και νόμιζει ότι έχει πιάσει τον παπά από τα αρχίδια, πιστεύοντας πώς είναι σοφότερος από οποιοδήποτε άλλο μη Κύπριο, γιαυτό συχνά τον βλέπεις να δημιουργεί κυπριακά γκέττο και να τριγυρνά με κυπριακή κλίκα, τουλάχιστον 10-15 ατόμων.

Είναι καλό παιδί και θα προσφερθεί να σου δώσει σημειώσεις, αλλά δίχως νόημα, ειδικά αν είναι γραμμένες στην διάλεκτό του δεν θα καταλάβεις Χριστό.

Κατάγεται συνήθως από εύπορη αλλά σφιχτή οικογένεια, που σημαίνει πως όταν βγαίνει για καφέ, πηγαίνει στο κυλικείο της σχολής που χρεώνει τον καφέ 1 ευρώ, ενώ κάθε Σάββατο, γεμίζει με την παρέα του, 30-40 ατόμων, τα κλαμπζ ή τα μπουζούκια παραγγέλνοντας ένα μπουκάλι για όλους και καμιά ντουζίνα κουβάδες με παγάκια για να μπορέσουν να βγάλουν την βραδιά.

Οι Κύπριες, είναι νυμφομανείς και φετιχίστριες και δεν ησυχάζουν αν δεν κάνουν σεξ σε κάθε γωνιά του σπιτιού τους, του σπιτιού της σχέσης τους αλλά και των φίλων τους. Δεν έχουν μεγάλο κώλυμα με την καταγωγή, οι περισσότερες είναι όμορφες και δίχως ηθικούς φραγμούς. Αντίθετα οι Κύπριοι είναι στην πλειοψηφία τους της άποψης «Παπούτσι απ’ τον τόπο σου».

Μένουν πάντα σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, το λιγότερο 75 τετραγωνικών και κουβαλάνε τη κληρονομιά και τα οικογενειακά κειμήλια σε κάθε σπίτι που νοικιάζουν.

Έχουν πρόσωπο δολοφόνου και εθνικιστικές τάσεις. Για να μπεις στην παρέα τους, πρέπει να περάσεις πρώτα από μυστικιστική και απόρρητη προς το κοινό μύηση με ακραίες δοκιμασίες που θέτουν σε κίνδυνο την σωματική σου ακεραιότητα.

Ένας ακόμα τρόπος να τους καταλάβεις, είναι όταν σε ακτίνα 20 μέτρων μπροστά σου ακούγονται γκαρίδες, ίδιας έντασης με αυτές μιας πορείας. Μην ανησυχείς, απλώς κάνουν μια φιλική κουβεντούλα μεταξύ τους.

Στην σχολή πηγαίνουν πάντα με αστικό, που μόνο η παρέα τους γεμίζει 2 πούλμαν. Έτσι θα τους καταλάβεις, αν το επόμενο λεωφορείο που θες να πάρεις, αρχικά το μπέρδεψες παραδόξως με αυτά που πηγαίνουν οι μαθητές πενθήμερη. Το μόνο που λείπει είναι το πανό που γράφει «1^ο Γενικό Λύκειο Λευκωσίας, 5ήμερη εκδρομή Ρόδος 2011!». Όποια τυχόν προβλήματα συναντήσεις μαζί τους, μπορούν να λυθούν εύκολα, μαθαίνοντας Κυπριακά. Ξέρουν καλά μαθηματικά.

Τέλος, είναι γνωστοί επίσης και σαν «Ξεριζωμένοι». Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους φοιτητές, ο Κύπριος, πηγαίνει στην πόλη που σπουδάζει (αεροπορικώς) από 1^η Σεπτέμβρη και επιστρέφει σπίτι του 24 Δεκέμβρη. Ξαναπηγαίνει στην σχολή του 6 Ιανουαρίου και επιστρέφει ξανά μια μέρα πριν την Μεγάλη Παρασκευή. Μπορεί αυτές οι ημερομηνίες φαινομενικά να του δίνουν και το πλεονέκτημα που θα είχε και ο Α.Φ. , με τα κονέ και τις γνωριμίες του, αλλά μένει πάντα στο εν δυνάμει, για τον γνωστό πλέον λόγο της επικοινωνίας.