Sandpeople - All in Vain

Καλήν εσπέραν αγαπητοί. Τι λέει; Πώς περάσατε τις διακοπές σας; Για άλλη μια φορά έπεσε το πέπλο της σαπίλας στο αγαπημένο μας μπλογκ, με εξαίρεση όσα άρθρα ανέβηκαν μέσα στο καλοκαίρι φυσικά. Και δεν ήμουν ένα από αυτά, οπότε δεν με παίρνει να σας βρίσω, γιατί δεν έχω το δικαίωμα. Αλλά πιστεύω να εξιλεωθώ μιας και έδωσα 2 άρθρα σερί. Όχι σε εσάς, αλλά στον μάστα. Φτάσαμε σιγά-σιγά φθινόπωρο, επιτέλους. Σεπτέμβρης. Φτάνει. Όχι άλλος ιδρώτας, όχι άλλη γαμημένη ζέστη, όχι άλλη αφυδάτωση, όχι άλλο δέρμα που κολλάει σαν βδέλλα. Για κάψιμο δεν το συζητώ, γιατί φράγκα γιοκ. Τι θάλασσα; Ντουζάκι σε μπάνιο με μέγεθος σπίτι πακιστανού μετανάστη και πολύ μας είναι. Όσοι πήγατε διακοπές φέτος, ήσασταν από τους fuckin’ τυχερούς, να το ξέρετε και να κοροιδεύετε όσους δεν πήγαν και έπηζαν, τώρα που μπορείτε.

Και που λες, μέσα Αυγούστου, ενώ καθόμουν ήσυχα το βραδάκι και άκουγα μουσική, σκάει μήνυμα από τον γνωστό κονετζή και μου λέει «Άκου αυτό ρε, είναι στο vibe σου». Σκέφτηκα θα είναι τίποτα lame, ας κάνω το κλασσικό, το ανοίγω να δω τίτλο και το κλείνω. Αλλά τελικά έκατσα και το άκουσα. Δεν έχασα, θα έκανα μαλακία αν δεν το άκουγα.

Και είχε δίκιο το μουνί. Το κομμάτι αυτό είναι από τον δίσκο τους «Points of View». Έτσι λοιπόν, έκατσα ψάχτηκα, μου είπε και αυτός 1-2 πραγματάκια γι’ αυτούς. Οι Sandpeople λοιπόν, υπάρχουν από το 2005, από την Πόρτλαντ. Αποτελούνται από 11 άτομα (Al-One, Debaser, Iame, Illmaculate, Mo-B, Sapient, DJ Spark, Simple, Gold, Ethic, Only One) και for the record, κάποιοι από αυτούς, είναι σε ένα μεγαλύτερο crew, τους Oldminion (30-40 mcs). Σαν Sandpeople, έχουν βγάλει γύρω στους 10 δίσκους, ενώ υπάρχουν και σόλο δίσκοι από τα μέλη τους και τρέχα γύρευε, της Μιχαλούς γίνεται. Μόνο ο Sapient έχει περίπου 7  solo cd.

Το δισκάκι από Sandpeople που θεωρείται classic shit, είναι το “Points of View”. Πράγματι, πολύ όμορφο και νομίζω το πρώτο τους. Αλλά επειδή εδώ είναι καφενείο, δεν πάμε σύμφωνα με τα πρότυπα, γι’ αυτό θα μιλήσω για άλλη δουλειά τους, που μου άρεσε ένα κλικ περισσότερο. Ο λόγος για το «All in Vain». Ο δίσκος τούτος, μου έκανε εντύπωση από διάφορες απόψεις.

Περίμενα να κατέβει υπομονετικά, έχοντας ήδη ακούσει το Points of View και επιτέλους το βάζω στον playa. Καταρχάς, έχουν αρκετά διαφορετικά θέματα, από battle μέχρι κοινωνικο-πολιτικά, chillin’ και λοιπά. Για όλα τα γούστα δηλαδή. Οι μουσικές επενδύσεις των tracks, μοιάζουν να είναι παρόμοιες, όμως είναι τελείως διαφορετικές και όλες είναι όμορφες με ωραία σαμπλάκια, κιθαρίτσες και λοιπά. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια σύνθεση μέσα. Ειδικά στο τελευταίο κομμάτι, υπάρχει μια τρομερή αλλαγή. Δημιουργημένες κυρίως από τον Sapient και ειδικά από τον Simple.

Η tracklist, είναι δομημένη πολύ καλά ξεκινώντας χαλαρά και σταδιακά, ενώ αλλάζει η ατμόσφαιρα σε πιο βαριά ας πούμε θέματα. Σε αυτό βοηθάνε πάρα πολύ οι παραγωγές. Με την σειρά που έβαλαν τα κομμάτια, υπάρχει μια τρομερή ατμόσφαιρα με πολλές εναλλαγές, κάτι που προφανώς δεν το κάνει μονότονο. Σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει αυτό, αν προτιμάνε ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Ντάξει κλάιν.

Από θέμα τεχνικής δεν τα πάνε άσχημα. Μπορεί να μην κάνουν μεγάλα κόλπα με flows, αλλά τα ερμηνεύουν πολύ όμορφα και το νιώθουν, αφήνονται στους ήχους της παραγωγής και δένονται πολύ αρμονικά μαζί της, έτσι χωρίς να το καταλάβεις, αφήνεσαι και εσύ ακούσια σε αυτή την ατμόσφαιρα, χωρίς να το θέλεις. Επίσης, τα περισσότερα, αν όχι όλα, ρεφραίν, είναι πολύ μελωδικά και τα φωνητικά τους τα κάνουν ακόμα καλύτερα.

Στα πιο πολλά κομμάτια, συμμετέχουν 2 μέλη κάθε φορά. Λογικό, αλλιώς θα βαριόσουν να το ακούσεις αν συμμετείχαν όλοι, γιατί μόνο ένα κομμάτι θα αποτελούσε το 1/3 της διάρκειας ενός τυπικού LP. Και έχουν σε αυτόν τον δίσκο 19 κομμάτια. Υπολόγισε. Θα το άκουγες νέος και θα τελείωνες την πρώτη ακρόαση του δίσκου κάπου στα 52 σου. Ωστόσο, αυτό που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι όλοι οι mcs είναι καλοί, αν και φυσικά ξεχωρίζουν μερικοί (όπως για μένα ο Sapient πρώτος, ο Mo-B και ο Simple). Ωστόσο, το point είναι πώς όλοι γενικά καλά τα πάνε, μεγάλη μαγκιά για ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα, να μην υπάρχει και κάποιος πατάτας.

Από θέμα στίχων, δεν έχω να πω πολλά. Τα λένε αυτοί για μένα. Οι στίχοι τους είναι τσεκουράτοι, σταράτοι με μια δόση λυρικότητας που και που. Και σίγουρα έχουν να σου περάσουν μηνύματα. Υπάρχουν συμβολισμοί και μεταφορές, δεν λέω, αλλά εμένα προσωπικά μου έμειναν κάπως πιο ωμοί. Ειδικά στα κοινωνικο-πολιτικά αν ακούσεις τους στίχους, θα καταλάβεις. Κατά τ’ άλλα, όπως προείπα υπάρχουν πολλά θέματα με τα οποία καταπιάνονται, έτσι και το ύφος των στίχων τους είναι ανάλογο με το θέμα.

Γενικά, είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον δίσκο αυτό, από την αρχή ως το τέλος, έχει γίνει πολύ καλή και προσεγμένη δουλειά. Φάνηκε ότι έγινε με μεράκι. Δεν ξέρω αν σου αρέσει εσένα, αλλά εμένα είναι ακριβώς στα γούστα μου, ίσως για αυτό να το συμπάθησα τόσο πολύ. Και από τον συγκεκριμένο δίσκο ξεχώρισα πολλά κομμάτια όπως  το Can’t let go, το Lost Swarm, το Best enemies, Final hour, Last time, το ομώνυμο, Only one experience, Same way, Whetstone, Perfect picture και Fall apart. Τι μαλάκας, και δεν έλεγα όλα, να ξεμπερδεύω;

Αυτά, αν δεν σας αρέσει, σας κουνάω ειρωνικά τον κώλο μου.

Πάρτε τζαμπατζήδες. Όσοι μη τεμπέληδες, αντιγράψτε το λινκ και βουρ σε αυτή την μουσική πανδαισία. Άντε γιατί μου φαίνεται θα κάνω και εγώ σαν τον Κάιντα, να σας αφήσω να σπαταλήσετε ενέργεια για να πληκτρολογήσετε.

https://rs605l33.rapidshare.com/#!download|605l35|323412765|Sandpeople-All_In_Vain-2005-FTD.rar|88700|R~5B27274010E544FFB090D292AC7557BE|0|0

Άντε γεια σας τα λέμε άλλη μέρα.