Λ.Ο.Σ./RSN - Εν Πλω (2009)

Σοβαρά ποιος δεν θυμάται την επική συνέντευξη από Ανάφλεξη? Όποιος δεν την είχε δει, κακό του κεφαλιού του, θα του δώσω μπατσούλες στα κωλομάγουλα. Τώρα οι υπόλοιποι ψαγμένοι, προσπαθήστε να θυμηθείτε ποια ήταν η απάντηση του Ε. Άγιου στην βλακώδη ερώτηση, του τύπου που τους έπαιρνε συνέντευξη, "Από ελληνικό χιπχοπ τι ακούς?".

Δεν θυμάστε ρε ψοφίμια?

Πφφφφ..εκείνος απάντησε "και να σου πω θα τον ξέρεις?, τον Λ.Ο.Σ.". Χοχοχο, του την είπε του μπούφου, και καλά έκανε.

Αλήθεια ποιος είναι ο Λ.Ο.Σ. όμως? :\

Μήπως ξέρω κι εγώ? Ιδέα δεν είχα μέχρι πριν 1 χρόνο που βγήκε το "Εν Πλω". Παλαιοσχολίτης, λένε, με της "Παρεμβολές" οπού έχωνε αν κρυφό μέλος ή κάτι τέτοιο μέχρι που αποφάσισε να βγάλει επιτέλους την 1η του προσωπική δουλειά, και πολύ καλά έκανε*. Η δουλειά αυτήν ονομάστηκε Εν Πλω, κυκλοφόρησε τέλη 09' και είναι μια συνεργασία του Λ.Ο.Σ., ο οποίος έχει αναλάβει ερμηνεία και στίχους, και του RSN(Daqobah System) o οποίος έχει αναλάβει τα μουσικά, περισσότερο, μέρη.

Αν γινόταν να χαρακτηρίσεις τον δίσκο αυτόν με μια λέξη, τότε αυτήν η λέξη θα ήταν "δύσκολος". Στα ίσια, ο Λ.Ο.Σ. κάνει μαθήματα εγκεφαλικής εγρήγορσης στους ακροατές με αποτέλεσμα να εκτιμήσεις το σιντί αυτό, όταν το ακούσεις κυρίως σε.. "περίεργες" ώρες.

Το ράπισμα του Λ.Ο.Σ. ξεφεύγει από τα κλασσικά χιπχοπ στερεότυπα και έχει περισσότερο την μορφή της απαγγελίας, με την χαρακτηριστική του φωνή να δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο στα λεγόμενα του. Τώρα αν νομίζετε ότι αυτό που κάνει είναι εύκολο, τότε είστε ένα μάτσο ανίδεες όρθιες σφεντόνες, και τίποτα παραπέρα. Ο τρόπος που απαγγέλλει, η ικανότητα του στην απαγγελία, και ο χρωματισμός της φωνής του, σε συνδυασμό με τον τρόπο που ακολουθεί το μπιτ, κάνουν το αποτέλεσμα ιδιαίτερο και σίγουρα όχι εύκολο. Κι αν δεν με πιστεύετε, δοκιμάστε το.

Ωστόσο η βάση του δίσκου είναι οι στίχοι. Τώρα τι να πω? θα πρέπει να γράφω 2 μέρες γι αυτούς. Με λίγα λόγια όμως, η φωνή του Λ.Ο.Σ. αποτελεί την κριτική σκέψη που στέκεται απέναντι στην σύγχρονη κοινωνία και στον σύγχρονο τρόπο ζωής, προβάλλοντας τα πιο ανθρώπινα και ρομαντικά πράγματα, με πολύ έξυπνο τρόπο και με πολύ εύστοχα παραδείγματα και παρομοιώσεις.

Τώρα τα μπίτς του RSN, έχουν χαρακτηριστικό την λιτότητα, απλά ξερά μπιτάκια δηλαδή που ακολουθούν ένα ρυθμό. Και τι άλλο θα μπορούσε να ήταν δηλαδή?

Τίποτα! Και γαμώ είναι. Εγώ τα κωλογούσταρα.

Και οι μουσικές είναι πολύ ωραίες. Ατμοσφαιρικές φάσεις με πιανάκια του θανατά σε συνδυασμό την μίξη των φωνητικών μας δίνουν το τελικό αποτέλεσμα που είναι ΠΑΡΑΝΟΙΑ!

Το artwork πολύ όμορφο και σε βάζει εντελώς μέσα στο κλίμα της δουλειάς με το που το δεις.

*Μα καλά όμως γιατί να βγάλεις ένα σιντι σαν και αυτό και να το δώσεις να το ανεβάσουν οι τρομοκράτες του Bouri? Γαμώ την τρέλα μου ναούμε.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΖΩΑ