Όλη την προηγούμενη βδομάδα ήμουν άρρωστος, και δεν είναι τόσο απλό όταν μπαίνω στον κόπο να πω πως αρρώστησα. Η κουβέρτα είχε γίνει δεύτερο στρώμα δέρματος, και με την πρώτη προσπάθεια αποβολής της, κατι φώναζε μέσα μου, "Get Down", με επιβλητική φωνή Swargeneger στο Terminator. Θα μου πεις τωρα εσυ, και καλά θα κάνεις.
-"Ρε μαλάκα θα σχολιάσεις τον δίσκο, ή θα μας λες τα δικά σου?
Χμμμμ.... Θες να σου πω ένα γαμημένο μυστικό? Δεν έχω μόνο εναν εθισμό, έχω δυό και κάτι ψιλά..... Ο πρώτος εξ αυτών είναι η μουσική, έχω μάθει να συνδυάζω τραγούδια, δίσκους, video clips και εξώφυλλα με καταστάσεις, εικόνες και πρόσωπα, οικεία και μη. Είναι η καθημερινότητα μου ρε παιδί μου. Ποτέ μου δεν άκουσα μουσική για να χαλαρώσω. Πάντα την συνδίαζα με ένα ιδιόρυθμο κολάζ εγκεφαλικών συχνοτήτων.
Το "Ιστορίες της πτώσης" λοιπόν, έχει συνδιαστεί με κουβέρτα, ζεστό καφέ και ένοχα τσιγάρα. Λοιπόν, για να αρχίσω να μπαίνω λάου λάου στο ψητό, ήταν Δευτέρα. Ένιωθα ψιλοκαλά ρε φίλε μετά απο 6 μέρες Get Down, και είπα να πάω στην σχολή. Μαλακία μου, γιατί διάλεξα μέρα που είχα μάθημα 8ωρο χωρίς κενό για καφέ, τυρόπιτα και χέσιμο. Βάζω fast forward και κάπου στις 17:30 είμαι σπίτι. Δεν μπορώ να το πιστέψω ρε φίλε. Κοιμήθηκα απ τις 17:45. Kοιμήθηκα ρε μαλάκα!! Ύπνος.... Ίσως η ποιο άχρηστη συνήθεια που είχα ποτέ μου. Μιας και δεν έχω πάει ακόμα στρατό, δεν δικαιολογώ τις νεκρές ώρες, θεωρώ τον ύπνο σαν δυσλειτουργία, και καλά κάνω.
Μετά απο ένα 5ωρο εγκεφαλικής αποχής σηκώθηκα. Έφαγα ένα πιάτο γιουβαρλάκια και κάθισα στο pc.
Πρώτη κίνηση. Ανοίγω το msn σε appear offline μέθοδο. Όσοι με ξέρετε, ξέρετε το φάντασμα του petsa που στέλνει δονήσεις, απ τον κόσμο του offline.
Δεύτερη κίνηση. Ανοίγω μία καρτέλα που έχει προστεθεί στα αγαπημένα εδω και περίπου 2 βδομάδες. Το όνομα αυτής http://meetyourhypnosis.blogspot.com/ . Όσοι δεν την γνωρίζετε, θερμή παράκληση να την μάθετε!!
Τρίτη κίνηση, και πολλαπλό combo ταυτόχρονα. Γκουρλώνω τα μάτια, πατάω download σε ενα mediafire υπερσύνδεσμο, σκέφτομαι οτι η forthnet μου σπάει τον πούτσο και την χρυσοπληρώνω και χώνω το τελειωτικό fatality-can you survive this? με ένα (παραφυσικό) - (κίτρινου πυρετού του κλοντάικ) χέσιμο. Μέχρι να γυρίσω, το πρώτο solo του Άυλου στον ρόλο του Mc είχε ήδη κατέβει .
Οι φλώροι σαν εσένα έχουν χορτάσει τον Άυλο φέτος στον ρόλο του beatmaker, αφού έχοντας βγάλει 3 επίσημα beat-tapes και μια παλιότερη remastered επανέκδοση, έδωσε αν μη τι άλλο δυναμικά το παρών στα hip hop δρώμενα.
Καίω λοιπόν ενα Cdάκι, γράφω απ έξω 542, Ιστορίες της πτώσης 2010 και άλλες μαλακίες που σκέφτεται το δήθεν μυαλό του συλλέκτη και αράζω.
Intro, και ξεκινάμε πανέμορφα ακούγοντας stab απο "Φθηνά τσιγάρα" πάνω στο κλασσικό θα έλεγα τραγούδι του Γιάννη Σπανού, που συνοδέυει το "Σκιές στην άμμο". Με έβαλε στο κλίμα που περίμενα, τίποτα περισότερο, τίποτα λιγότερο μέχρι να φτάσω στο δεύτερο κομμάτι. Κοφτά samples, άτσαλα raps, αλλά άρρωστα εικονοπλαστικά όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε ο κύριος Άυλος. Την διαφορά κάνει το synth που μπαίνει λίγο πριν τελειώσει το ράπισμα. Πολύ διαφορετικό κομμάτι απο αυτό που μας έχει συνιθήσει, αλλά πολύ παραπάνω απ τα Minimum που έχουν θέσει οι 07.
Συνεχίζουμε με το τρίτο κομμάτι του δίσκου και μαζί μ αυτό θα μιλήσω και για το 4,5,6,7 και 8 μιας και τα χα ξανακούσει. Όλων τα beats είναι φτιαγμένα με Ελληνικά δείγματα του 1990 και πίσω. Γιάννης Πάριος, Πόπη Αστεριάδη και τα λοιπά, με αποκορύφωση το κλαρίνο στο "Ένα ψέμμα", όπου συμμετέχει και ο Κύριος ΔΠΘ. Το κομμάτι κλαίει πραγματικά. Χρόνια είχα να ακούσω τόσα-τόσο πονεμένα συναισθήματα μαζεμένα. Το παρών στα κομμάτια έδωσαν με άλλη μια συμμετοχή του ο ΔΠΘ, και ο Αλλοπρόσαλος.
Φτάνουμε στο 9ο κομμάτι. Asyloum Memories. Ένα κολάζ του "Φυλακές ανηλίκων", πάνω σε βρώμικα τύμπανα και δείγματα. Πιστέυω κόλλησε άψογα στην συνοχή του δίσκου και πρόσφερε ενα ανάλαφρο ακουστικό διάλλειμα όπως συνηθίζουν τα Interludes σε κάθε rap cd.
Nα συνεχίσουμε με το 10ο τραγούδι του δίσκου. Θαμμένος ζωντανός Solo version. Solo, γιατί στην πρώτη εκδοχή συμμετείχε κι ο ΔΠΘ, αλλά εδω το beat ήταν πολύ ποιο γεμάτο, και τα raps ποιο περιποιημένα. Πολύ όμορφο κομμάτι, που κορυφώνετε στο τέλος όπου ακουμε την φωνή του Σιδηρόπουλου. Α ρε Παυλάρα, μας έλιωσες τα μυαλά πάλι, αυτα είναι!!
Κομμάτι υπαριθμόν 11. Άυλος, Αλλοπρόσαλος, Εκλεκτός. Δύσκολο τραγούδι γεμάτο συναισθήματα απο τρεις πολύ ιδιόμορφους mcs. Δεν έχω να πω και πολλά. Όποιος μπορεί να το νιώσει σε βάθος σίγουρα έχει περάσει δύσκολες φάσεις, και χωρίς να αλλάξω παράγραφο μιας και νομίζω πως το να σχολιάσω ενα προς ενα όλα τα υπόλοιπα κομμάτια θα κουράσει. Στα 9 εναπομείναντα τραγούδια λοιπον, κινούμαστε στο ίδιο μοτίβο. Συμμετέχουν οι Κανόνας, Εκλεκτός, Άψινθος και ΔΠΘ, αλλά επειδή με τρώνε τα δάχτυλα μου και δεν μπορώ να αφήσω δυο αναμφισβήτητα repeat να περάσουν στο έτσι........
"Σ'αυτή την πόλη". "Ξένοι είμαστε σ αυτή την πόλη", μας λέει εξ αρχής και προσωπικά εγω μπήκα με την μια στο κλίμα. Το πιάνο, το φλάουτο και οι φωνές δένουν αρμονικά με τα raps. Dry drums, σε χαλαρό tempo κρατάνε Άυλο και Άψινθο σε ρυθμούς αστικής παραφροσύνης. Αν πω το τραγούδι ποιητικό θα βγουν οι κλανιές του Bukowski να με κατασπαράξουν, αλλά θα το κάνω ρε φίλε, στα πελεκούδια μου να ουμ, και να τελιώσω τον διθύραμβο με το "Καντάδες αποξένωσης". Ακούω και πάλι stab απο Φυλακές ανηλίκων, λατρεύω την cultίλα του οπότε ήμουν θετικός εξ αρχης.
Άυλος, Εκλεκτός, ΔΠΘ. Θα σταθώ στην κούπλα του τελευταίου που ειναι λίγο μεγαλύτερη απ το μισό του τραγουδιού. Μια πρόταση και λήγουν όλα, θα μπορούσα να γράψω μόνο αυτό στην "δισκοκριτική" αλλά κάτι παίχτηκε λάθος με την γλώσσα μου που δεν σταματάει ποτέ.
CRACK HEAD - LO FI - LOW BUDGET........
Λεγαμέντος μούτρα, πάω για άλλη μια ακρόαση τώρα που σπαρταράει ακόμα!!
-"Ρε μαλάκα θα σχολιάσεις τον δίσκο, ή θα μας λες τα δικά σου?
Χμμμμ.... Θες να σου πω ένα γαμημένο μυστικό? Δεν έχω μόνο εναν εθισμό, έχω δυό και κάτι ψιλά..... Ο πρώτος εξ αυτών είναι η μουσική, έχω μάθει να συνδυάζω τραγούδια, δίσκους, video clips και εξώφυλλα με καταστάσεις, εικόνες και πρόσωπα, οικεία και μη. Είναι η καθημερινότητα μου ρε παιδί μου. Ποτέ μου δεν άκουσα μουσική για να χαλαρώσω. Πάντα την συνδίαζα με ένα ιδιόρυθμο κολάζ εγκεφαλικών συχνοτήτων.
Το "Ιστορίες της πτώσης" λοιπόν, έχει συνδιαστεί με κουβέρτα, ζεστό καφέ και ένοχα τσιγάρα. Λοιπόν, για να αρχίσω να μπαίνω λάου λάου στο ψητό, ήταν Δευτέρα. Ένιωθα ψιλοκαλά ρε φίλε μετά απο 6 μέρες Get Down, και είπα να πάω στην σχολή. Μαλακία μου, γιατί διάλεξα μέρα που είχα μάθημα 8ωρο χωρίς κενό για καφέ, τυρόπιτα και χέσιμο. Βάζω fast forward και κάπου στις 17:30 είμαι σπίτι. Δεν μπορώ να το πιστέψω ρε φίλε. Κοιμήθηκα απ τις 17:45. Kοιμήθηκα ρε μαλάκα!! Ύπνος.... Ίσως η ποιο άχρηστη συνήθεια που είχα ποτέ μου. Μιας και δεν έχω πάει ακόμα στρατό, δεν δικαιολογώ τις νεκρές ώρες, θεωρώ τον ύπνο σαν δυσλειτουργία, και καλά κάνω.
Μετά απο ένα 5ωρο εγκεφαλικής αποχής σηκώθηκα. Έφαγα ένα πιάτο γιουβαρλάκια και κάθισα στο pc.
Πρώτη κίνηση. Ανοίγω το msn σε appear offline μέθοδο. Όσοι με ξέρετε, ξέρετε το φάντασμα του petsa που στέλνει δονήσεις, απ τον κόσμο του offline.
Δεύτερη κίνηση. Ανοίγω μία καρτέλα που έχει προστεθεί στα αγαπημένα εδω και περίπου 2 βδομάδες. Το όνομα αυτής http://meetyourhypnosis.blogspot.com/ . Όσοι δεν την γνωρίζετε, θερμή παράκληση να την μάθετε!!
Τρίτη κίνηση, και πολλαπλό combo ταυτόχρονα. Γκουρλώνω τα μάτια, πατάω download σε ενα mediafire υπερσύνδεσμο, σκέφτομαι οτι η forthnet μου σπάει τον πούτσο και την χρυσοπληρώνω και χώνω το τελειωτικό fatality-can you survive this? με ένα (παραφυσικό) - (κίτρινου πυρετού του κλοντάικ) χέσιμο. Μέχρι να γυρίσω, το πρώτο solo του Άυλου στον ρόλο του Mc είχε ήδη κατέβει .
Οι φλώροι σαν εσένα έχουν χορτάσει τον Άυλο φέτος στον ρόλο του beatmaker, αφού έχοντας βγάλει 3 επίσημα beat-tapes και μια παλιότερη remastered επανέκδοση, έδωσε αν μη τι άλλο δυναμικά το παρών στα hip hop δρώμενα.
Καίω λοιπόν ενα Cdάκι, γράφω απ έξω 542, Ιστορίες της πτώσης 2010 και άλλες μαλακίες που σκέφτεται το δήθεν μυαλό του συλλέκτη και αράζω.
Intro, και ξεκινάμε πανέμορφα ακούγοντας stab απο "Φθηνά τσιγάρα" πάνω στο κλασσικό θα έλεγα τραγούδι του Γιάννη Σπανού, που συνοδέυει το "Σκιές στην άμμο". Με έβαλε στο κλίμα που περίμενα, τίποτα περισότερο, τίποτα λιγότερο μέχρι να φτάσω στο δεύτερο κομμάτι. Κοφτά samples, άτσαλα raps, αλλά άρρωστα εικονοπλαστικά όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε ο κύριος Άυλος. Την διαφορά κάνει το synth που μπαίνει λίγο πριν τελειώσει το ράπισμα. Πολύ διαφορετικό κομμάτι απο αυτό που μας έχει συνιθήσει, αλλά πολύ παραπάνω απ τα Minimum που έχουν θέσει οι 07.
Συνεχίζουμε με το τρίτο κομμάτι του δίσκου και μαζί μ αυτό θα μιλήσω και για το 4,5,6,7 και 8 μιας και τα χα ξανακούσει. Όλων τα beats είναι φτιαγμένα με Ελληνικά δείγματα του 1990 και πίσω. Γιάννης Πάριος, Πόπη Αστεριάδη και τα λοιπά, με αποκορύφωση το κλαρίνο στο "Ένα ψέμμα", όπου συμμετέχει και ο Κύριος ΔΠΘ. Το κομμάτι κλαίει πραγματικά. Χρόνια είχα να ακούσω τόσα-τόσο πονεμένα συναισθήματα μαζεμένα. Το παρών στα κομμάτια έδωσαν με άλλη μια συμμετοχή του ο ΔΠΘ, και ο Αλλοπρόσαλος.
Φτάνουμε στο 9ο κομμάτι. Asyloum Memories. Ένα κολάζ του "Φυλακές ανηλίκων", πάνω σε βρώμικα τύμπανα και δείγματα. Πιστέυω κόλλησε άψογα στην συνοχή του δίσκου και πρόσφερε ενα ανάλαφρο ακουστικό διάλλειμα όπως συνηθίζουν τα Interludes σε κάθε rap cd.
Nα συνεχίσουμε με το 10ο τραγούδι του δίσκου. Θαμμένος ζωντανός Solo version. Solo, γιατί στην πρώτη εκδοχή συμμετείχε κι ο ΔΠΘ, αλλά εδω το beat ήταν πολύ ποιο γεμάτο, και τα raps ποιο περιποιημένα. Πολύ όμορφο κομμάτι, που κορυφώνετε στο τέλος όπου ακουμε την φωνή του Σιδηρόπουλου. Α ρε Παυλάρα, μας έλιωσες τα μυαλά πάλι, αυτα είναι!!
Κομμάτι υπαριθμόν 11. Άυλος, Αλλοπρόσαλος, Εκλεκτός. Δύσκολο τραγούδι γεμάτο συναισθήματα απο τρεις πολύ ιδιόμορφους mcs. Δεν έχω να πω και πολλά. Όποιος μπορεί να το νιώσει σε βάθος σίγουρα έχει περάσει δύσκολες φάσεις, και χωρίς να αλλάξω παράγραφο μιας και νομίζω πως το να σχολιάσω ενα προς ενα όλα τα υπόλοιπα κομμάτια θα κουράσει. Στα 9 εναπομείναντα τραγούδια λοιπον, κινούμαστε στο ίδιο μοτίβο. Συμμετέχουν οι Κανόνας, Εκλεκτός, Άψινθος και ΔΠΘ, αλλά επειδή με τρώνε τα δάχτυλα μου και δεν μπορώ να αφήσω δυο αναμφισβήτητα repeat να περάσουν στο έτσι........
"Σ'αυτή την πόλη". "Ξένοι είμαστε σ αυτή την πόλη", μας λέει εξ αρχής και προσωπικά εγω μπήκα με την μια στο κλίμα. Το πιάνο, το φλάουτο και οι φωνές δένουν αρμονικά με τα raps. Dry drums, σε χαλαρό tempo κρατάνε Άυλο και Άψινθο σε ρυθμούς αστικής παραφροσύνης. Αν πω το τραγούδι ποιητικό θα βγουν οι κλανιές του Bukowski να με κατασπαράξουν, αλλά θα το κάνω ρε φίλε, στα πελεκούδια μου να ουμ, και να τελιώσω τον διθύραμβο με το "Καντάδες αποξένωσης". Ακούω και πάλι stab απο Φυλακές ανηλίκων, λατρεύω την cultίλα του οπότε ήμουν θετικός εξ αρχης.
Άυλος, Εκλεκτός, ΔΠΘ. Θα σταθώ στην κούπλα του τελευταίου που ειναι λίγο μεγαλύτερη απ το μισό του τραγουδιού. Μια πρόταση και λήγουν όλα, θα μπορούσα να γράψω μόνο αυτό στην "δισκοκριτική" αλλά κάτι παίχτηκε λάθος με την γλώσσα μου που δεν σταματάει ποτέ.
CRACK HEAD - LO FI - LOW BUDGET........
Λεγαμέντος μούτρα, πάω για άλλη μια ακρόαση τώρα που σπαρταράει ακόμα!!
