Οι ΧΟΥ κατ’ εμέ, δεν είναι για όλες τις ώρες, στην πληθώρα των κομματιών τους. Πριν την ακρόαση κάποιου δίσκου, πρέπει να έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα ψυχοσωματικά. Με οτιδήποτε θα μπορούσε να βολευτεί ο καθένας είτε αυτό είναι μπάφος, είτε φραπές, είτε βαρεμάρα, είτε ένα απλό πρωινό ξύπνημα. Η μόνη προϋπόθεση είναι να έχεις πάντα στο μυαλό σου «Ωραία, τώρα θα ακούσω ΧΟΥ».
Τόσοι τρόποι να αρχίσεις, αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα και μοναδικό με ελαφρές παραλλαγές. Και αφού σταματήσω να είμαι κουλτουρόπουστας, κάτι που μου αρέσει βεβαίως βεβαίως, άκου εδώ.
Σε χώρισε η γκόμενά σου; Θέλεις να ανέβεις ψυχολογικά και να έχεις την ψευδαίσθηση ότι και εσύ μπορείς να γίνεις μέσα σε 51 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα αλήτης με τις γυναίκες σαν τους ΧΟΥ, σε φάση «Γοργόνες και Μάγκες», «Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα», ή τους τύπους που εμφανίζονται στα αυτοτελή επεισόδια «10η Εντολή», «Κόκκινος Κύκλος» και «3ος Νόμος» ; Είσαι απλά ένας επιπόλαιος ή συνειδητοποιημένος μισογύνης; Θέλεις να θεραπευτείς από την μάστιγα της μουνοδουλείας; Ψάχνεις συμβουλές για να πάψεις να είσαι μια αρρενωπή Ματίνα Μανταρινάκη; Εάν ναι, τότε είσαι στο σωστό άρθρο, με τον σωστό δίσκο.
Θα μου πεις τώρα, που το θυμήθηκα αυτό το σιντάκι, αλλά ενδόμυχα ξέρεις ότι δεν σε υπολογίζω και γράφω για ό,τι θέλω και μου κατέβει στο μυαλό, ανάλογα με το είδος φραπέ που πίνω, την ώρα που κάνω αυτή την πράξη, τον καιρό που έχει έξω και τα ραντεβού που έχω κανονίσει για την εκάστοτε ημέρα.
Βάζοντας λοιπόν τον δίσκο από την αρχή, το πρώτο πράμα που ακούς είναι μια χαλαρωτική μουσική που σου φέρνει εποχές τύπου Leisure Suit Larry, και έναν τύπο από τους Χου (ο Μόμπι νομίζω) να αμπελοφιλοσοφεί λέγοντας κουβέντες που ούτε ο ίδιος παίζει να πιστεύει αν κρίνει κανείς από τα γέλια που ακούγονται σε κάποια φάση στο βάθος. Αλλά είναι και αυτό μια αρχή, για μια πρώτης μορφής επικοινωνία με έναν χαμένο σαν εσένα που ψάχνει στήριγμα. Πετυχαίνει όμως, εν τέλει, την ατμόσφαιρα που θα ήθελε, η οποία μου φέρνει αναμνήσεις από το ζάκι που μιλάει στο σκιτ κομμάτι πριν πέσει το Π.Ρ.Ε.Ζ.Α. στον Πρώτο Τόμο των ΖΝ. Να, πάρε μια ψιλή, κάνε ένα γιουφ. Γκρφφφφ και τέτοιες φάσεις, απλά είναι πιο εκλεπτυσμένες. Και μετά τον πρόλογο με τα λογάκια τα ατμοσφαιρικά, μπαίνει δυναμικά το κομμάτι.
Ω ναι. Ένα σύνθημα, το ομώνυμο του δίσκου. Λέτσοι και πόρνες. Το πιστεύεις και εσύ, γιατί το λένε με πάθος. Οι στίχοι είναι κυνικοί, όπως μας έχουν συνηθίσει άλλωστε οι Χου. Απλά τα πράγματα, συνοπτικά: Οι πόρνες δεν είναι μόνες ποτέ, βάζουν κρεατικά στο μουνί τους διαφόρων ειδών και υπάρχει αλλαντική σειρά προτεραιότητας. Από την άλλη οι λέτσοι, είναι κάτι κοκάκιδες, γουστάρουν τις πόρνες και για να τους προσέξουν, μεθάνε και πίνουν φούντα. Κλάιν μάιν, ζήτω η Κύπρος. Έχει φάση το κομμάτι πάντως.
Το δεύτερο κομμάτι, είναι γκλαμουρόκαυλο. Λιμουζίνες και τέτοια. Λένε το λογικό, αναζητάνε λεφτά. Γουάου. Αλλά για κάποιον λόγο, αν αποκτούσαν λεφτά θα συμπεριφέρονταν διαφορετικά και προτρέπουν, σε όσους τα έχουν να αφήσουν την άποψη τους στην άκρη. Δεν ξέρω, μου έκανε κλικ αυτός ο στίχος. Δεν λέει τίποτα, ειλικρινά, κι όμως ταιριάζει σε εκείνο το σημείο πολύ καλά. Η μουσική εμένα μου άρεσε, γενικά, σπάνια θα ακούσω παραγωγή από Χου και δεν θα μου αρέσει. Και φυσικά για άλλη μια φορά, είναι το άρθρο μου, οπότε ό,τι λέω ισχύει, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ για ποιον λόγο θέλω να έχω αυταπάτες.
Τρίτο κομμάτι; Πωωωω χώνεται ο Στίγμα. Αυτά είναι τα καλά. Ο Στίγμα Νεολαίος φίλε μου. Χρειάζεται να πω τίποτα; Εφόσον το χώνει αυτός, το κομμάτι αυτόματα είναι άψογο. Δεν έχει σημασία τι λέει. Είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να λέει πράγματα που, είτε δεν στέκουν νοηματικά, είτε είναι άκυρα, ή είναι βαθιές φιλοσοφίες. Γιατί δεν του έκανες μωρή το πρώτο σας παιδί; Μην τον πληγώνεις θα σε γαμήσω. Εδώ να σημειώσω ότι έχει εμφανείς επιρροές από Κώστα Μπίγαλη (τον θεό), οι οποίες μαρτυρούνται από τον στίχο «Και αύριο το βράδυ, έχει πανηγύρι, κι όλες οι μέλισσες ψάχνουν για γύρη».
Να η απόδειξη
Την φωνή που έχει ο Στίγμα, δεν την έχει κανένας άλλος. Είναι τόσο αλανιάρικη, τόσο αλήτικη, τόσο κατάδικη, αλλά ταυτόχρονα, είναι πολύ ερωτική κάτι ανάμεσα σε ραδιοφωνικό παρουσιαστή του Love Radio και σε έναν τύπο που ψυθιρίζει στο αυτί της κοπέλας του, την ώρα που εκσπερματώνει μέσα της, σε ξαπλωτή στάση από πίσω της. Είναι ευλογία, και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που δεν σε νοιάζει αν ποτέ ραπάρει κάτι που δεν σου βγάζει νόημα, ή έστω δεν καταλαβαίνεις ο ίδιος. Δεν πρόκειται ποτέ να πεις «Δεν μου άρεσε». Αν το κάνεις αυτό, προφανώς δεν το άκουσες καν, ή το έβαλες να παίζει με pitchαρισμένη φωνή γιατί κρυφά μέσα σου ζηλεύεις και δεν θες να χωνέψεις το γεγονός ότι είναι δάσκαλος σου. Αντιλαβού;
Στίχους, δεν νομίζω ότι είμαι πολύ άξιος να σχολιάσω. Ρισπέκτα στον Στίγμα, στο χωριό του και το πανηγύρι του χωριού του.
Το επόμενο κομμάτι, είναι ολόκληρο ένα παράπονο. «Δεν μ’ αγαπάς». Στο ρεφραίν ο Στίγμα, σχεδόν κλαίει, ενώ Μόμπι και Μικροφονιάς, είναι πιο συγκρατημένοι, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και τούπε, όταν διηγούνται τις ιστορίες τους. ΈΤΣΙ ΡΕ. ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΤΡΑΣ, όχι σαν τα φλωράκια που μόλις φάνε Χι, κάνουν ένα κομμάτι, είτε είναι ντις προς την γκόμενα, είτε ύμνος αγάπης λες και προσπαθούν να έρθουν σε αυθυποβολή, ότι τελικά γουστάρει. Μου θυμίζουν τα ζωάκια στο Facebook, που στο relationship status, βάζουν «It’s Complicated», εννοώντας βέβαια, ότι αυτός την γουστάρει, αλλά αυτή δεν ξέρει ότι έχει περάσει από τον κύκλο της ζωής.
2 yo. Χαχαχα, αστείος τίτλος. Βαριέμαι να σχολιάζω κάθε κομμάτι, αλλά και αυτό είναι ωραίο και συνοπτικά λέει ότι όσοι είναι κυριλέ και δεν είναι χιποπάδες, είναι φλώρια και έχει φάση να μεθάς. Ναι εγώ αυτά τα περνάω στο ντούκου,όμως αγαπητέ μαλάκα, εσύ που είσαι ναυτιλώμενος, θα τα ακούς προσεκτικά όλα. Καλά; Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πετάξουν το μήνυμα, που με τόση ελπίδα περίμενες να ακούσεις σε όλο το σιντί για να βγεις από την μιζέρια σου.
Επιτέλους, λίγο αλητεία. Μόνο η εισαγωγή του κομματιού και ο τίτλος, σε προϊδεάζουν. Αν το πάρεις συνειρμικά, εδώ στην ουσία σου λένε πως, ξέρουν πως ό,τι είπαν στα προηγούμενα κομμάτια, τα άκουγες σαν να έχεις κανονίσει επίσκεψη στον Ασκητή, ενώ κρατάς τα λόγια τους σαν πολύτιμο φυλαχτό, και απλά βρίσκουν πάτημα να σε βρίζουν, με τέτοιο τρόπο ώστε να το ευχαριστηθείς. DAMN γαμάει.
Οι υπόλοιποι, μπορείτε απλά να το ακούσετε για να χαλαρώσετε και να κάνετε ταυτόχρονα κάτι που σας ευχαριστεί και αποτελεί μέρος της ρουτίνας σας. J
Το «Βγάλε τα ρούχα σου», λέει αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος.
Το «Γκόμενα» λέει αυτό ακριβως που εννοεί ο τίτλος, με Χου style.
Το «Όλο μιλάμε», είναι το κομμάτι του Στίγμα, για να εκφράσει ότι θέλει να κάνει σεξ.
Το «Μια Συμβουλή» είναι ότι λέει ο τίτλος. Βαριέμαι τώρα να αναλύω τα κομμάτια. Δώσε βάση.
«Μπορούμε, εμείς οι 2 μαζί να ζούμε, κι ας είσαι πουτανί, βαριέμαι, όταν μαζί σου δεν γαμιέμαι και ψάχνω θηλυκά». Ρεφραινάρα με ολοκληρωμένο και ωμό νόημα, όπως θα έπρεπε να είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Φαντάζεσαι να μιλούσες έτσι σε όλες τις κοπέλες σου; Δεν θα υπήρχε κομπλεξισμός. Α ρε Στίγμα, γαμώ την τρέλα σου. Αμφότεροι Νεολαίος και Τελώνιος, εκφράζουν την γνώμη τους για το ασθενές (ΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΣ, αλλιώς θα κάναμε παρέα, θα μεθούσαμε μαζί και όχι στις 3 πρώτες γουλιές, θα παίζαμε μπάσκετ, θα δουλεύαμε παρέα σε συνεργείο αυτοκινήτων και θα βάζαμε στοίχημα μαζί στο bras de fer) φύλο, απλά, λητά και κατανοητά.
Το τελευταίο κομμάτι, είναι 7μιση λεπτά, δεν παίζει να το σχολιάσω. Εδώ βαριέμαι και τον τίτλο να γράψω. Εσύ θα το ακούσεις όμως.
Αυτά. ΧΟΥ ρε.
Κάπου εδώ τελείωσε το ταξίδι στον κόσμο των Χου.
Άι γεια, πάρε και λινκάκι
Λάικ εξ'αρχής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά επειδή έχει και Κωστή Big Alice, τότε δηλώνω θαυμαστής του άρθρου.