Που ‘σαι ρε; Τι λέει; Βασικά
αυτήν την φορά δεν με ενδιαφέρει και πολύ, γιατί με έχει πιάσει κάτι αυτές τις
μέρες και γράφω συνέχεια. Έτσι έχω βαρεθεί να βλέπω τα μούτρα σου στο μπλογκ,
όπως και εσύ τα δικά μου, η διαφορά μας είναι όμως ότι εσύ δεν μπορείς να
κάνεις κάτι για αυτό και εγώ δεν ξέρω καν πότε μπαίνεις εδώ, οπότε πρακτικά δεν
υπάρχεις. Άρα μόνο εσύ ενοχλείσαι βασικά χαχαχαχα μούλε. Έλα, λίγο το εννοώ,
αλλά εντάξει, οι πρώτες 2 ερωτήσεις ήταν καθαρά τυπικές η αλήθεια είναι. Δεν
γαμιέται, να ‘στε καλά να πηδιέστε, εγώ σας αγαπώ.
Και που λες, όπως παρατηρείς
και εσύ ο ίδιος ανά την Ελλάδα, ο καιρός ανοίγει. Φύγαμε δυστυχώς από τον
χειμώνα, μπήκαμε στην άνοιξη και αργά, βασανιστικά και σκατόψυχα χωρίς
υποχωρήσεις, πλησιάζουμε στην πιο σατανική εποχή του χρόνου, το καλοκαίρι. Και
μετά έλα να μου πεις ότι είσαι εναντίον της αλλαγής κλίματος μαλάκα, όταν θα
ιδρώνεις επειδή και μόνο υπάρχεις, όταν θα αφήνεις υγρά ίχνη μετά από κάθε σου
βήμα σαν σαλιγκάρι και όταν θα σκοτώνεις τον κόσμο ακούσια που θα περνάει από
πίσω σου και θα γλιστράει πάνω στην γλοιώδη άχρωμη γλίτσα που άφησες στην
άσφαλτο. Το τελευταίο δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά όταν έχει να κάνει με
άτομα που μειώνουν τον μέσο όρο νοημοσύνης του πλανήτη, αλλά πρέπει κάπως να
υποστηρίξω την άποψη μου.
Αυτήν την εποχή θυμάμαι να
ακούω κομμάτια ευχάριστα και χαλαρωτικά, γιατί όλοι έχουμε συνδέσει την άνοιξη,
με μια ασήμαντη εποχή-κομπάρσο, που απλώς την αναφέρουμε επειδή είναι πριν το
καλοκαίρι. Κάτι σαν πρόωρο καλοκαίρι. Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε
στην αρχή του καλοκαιριού. Έτσι σαν παιδί και εγώ, αράζοντας, πίνω την
φραπεδούμπα μου, κάνω το τσιγάρο μου και απολαμβάνω την θέα του μπετού έξω από
το παράθυρο μου. Ό,τι έκανα δηλαδή όλο τον χρόνο, αλλά τώρα στον playa παίζει
Ugly Duckling.
Οι Ugly Duckling. Πάντα τους συνέδεα
με κάτι ευχάριστο που δεν έχουν να προσφέρουν κάποιο βαρυσήμαντο μήνυμα, αλλά προκαλούν
ένα από τα σημαντικότερα και σπάνια αισθήματα
της εποχής, αυτό το αίσθημα της χαλάρωσης. Αποτελούμενοι από 3 τύπους,
οι Αμερικανοί αυτοί φίλοι μας από την Καλιφόρνια, υπάρχουν δισκογραφικά κοντά
στα 11 χρόνια, ανταγκράουντ φάσεις και έχουν βγάλει 6 δίσκους. Ολντσκουλάδες
και ξερό ψωμί οι μεν.
Με το Bang For The Buck να παίζει στα ηχεία μου,
συνειδητοποιώ
πόσο δίκιο είχα στις γραμμές που έγραψα πιο πάνω. Ο ήχος τους είναι πολύ
όμορφος και παραπέμπει σε τζαζιές, μπλουζ και έτσι με πολύ ωραία σαμπλς να
δένουν με τα μπιτς πολύ δεξιοτεχνικά βγάζοντας ένα αποτέλεσμα που σε μεταφέρει
σε πολυσύχναστη παραλία στο Μαϊάμι, να αράζεις στην ξαπλώστρα σου με τον καφέ
σου και τα γυαλιά ηλίου σου, με τον ήλιο να σου δίνει αλύπητα σφαλιάρες σε
μορφή ακτίνων Γ που τις νιώθεις να τρυπάνε το δέρμα σου ηδονικά, να χαζεύεις
γυναικεία κωλαράκια μέσα σε μπικίνιζ διαφόρων χρωμάτων από εδώ και από κει,
στον ορίζοντα σέρφερς να βγάζουν γούστα με τα κόλπα τους παίζοντας με τα
κύματα, τους κλασικούς παπάρες που παίζουν με ρακέτες αλλά οι περισσότεροι δεν
την παλεύουν μια και σε κάνουν να φοβάσαι μην έρθει κάνα μπαλάκι στην κεφάλα
σου, οπότε δεν μπορείς να αφιερωθείς τελείως στην χαλάρωση σου, αλλά επειδή
είμαστε Ελλάδα, να ακούς κάθε λίγο και λιγάκι, ξαδέρφια του Κροκοδειλάκια
(εκείνους με το ψάθινο καπέλο και τα γυαλιά ηλίου «Αθήνα 2004») να φωνάζουν
«Λουκουμάδες, λουκουμάδες, λα καλούμ μαλακούλουμ», αλλά και Κινέζες να
προσφέρουν χαλαρωτικά μασάζ, με εκείνον τον αστείο τρόπο που βάζουν τον αγκώνα
τους στην πλάτη σου και στριφογυρνάνε το χέρι τους. Θα μπορούσα να το συνεχίσω
για 10 χρόνια ακόμα, αλλά δεν έχει νόημα. Ελπίζω να κατάλαβες τι φάση είναι οι
παραγωγές.
Από θέμα ερμηνείας, στίχου και τεχνικής,
γενικά τα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά. Είναι γεννημένοι για τέτοιες μουσικές
παραγωγές, σου μυρίζει ρε φίλε καλοκαίρι όταν ραπάρουν στα φατ μπιτς,
προσαρμόζονται άψογα σε κάθε παραγωγή αν και δεν έχουν και τρελή διαφορά τα
κομμάτια γενικά μεταξύ τους. Οι στίχοι τους είναι από όσο θυμάμαι, στο «άραξε,
χαλάρωσε ρε φωνακλά». Τίγκα καλοκαιρινό κλίμα και καθόλου κουραστική, δεν
ζορίζεσαι για να νιώσεις τι λέει. Πολλές φορές δεν χρειάζεται να ακούσεις τι
λέει, αν ακούσεις το ρεφραίν και μόνο. Και έχουν σε αρκετά κομμάτια σεξουαλικά
παιχνίδια με φλόους, γιατί ντάξει, πάνω από όλα είναι ράπαζ και πρέπει να
δείξουν κάνα σκιλ. Αλλά είναι το τελευταίο που θα παρατηρήσεις, αν έχεις τον
χρόνο να ξεφύγεις από την μικρή όαση που έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου. Πάρα
πολύ καλή δουλειά, μου άρεσε πολύ, ελπίζω και σε εσένα. Είναι νωρίς για τέτοια
ακόμα, αλλά ρε φίλε, Πλιατσικαραίοι τώρα, αλλάζουμε όποτε και με όποια σειρά
θέλουμε τις εποχές, δεν κολλάμε.
Link βρήκα, αλλά από rapidshare και ξέρω ότι είναι σπασαρχίδικο, έτσι λοιπόν, μόνο για σας φίλοι μου, για άλλη μια φορά επειδή είμαι στις καλές μου, ανέβασα το cdάκι μου, μόνο για την πάρτη σας και τα όμορφα ροζ αυτάκια σας. Πάρτε και ένα δείγμα όσο περιμένετε να κατέβει, να έχετε να ακούτε. Είδατε πως σας προσέχω βρε κουτά; Δεν νομίζω να έχετε παράπονο χαζοί και αχάριστοι άνθρωποι. Ορίστε και το λινκ
http://www.mediafire.com/?hca995cz52clcpa
Άντε τα λέμε στο επόμενο, βαρέθηκα γεια.
