Ξημερώματα Πέμπτης, ώρα 7:16.
Έχοντας στερηθεί τον νυχτερινό μου ύπνο, λόγω επιπολαιότητας και λάθος
εκτίμησης, παλεύω να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα, δουλεύοντας με όσα λίγα έχω στην
διάθεσή μου. Συναισθήματα άκρως αρνητικά με εμποδίζουν να καλύψω τους στόχους
μου όσο το δυνατόν πιο νωρίς, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες μου να τα
περιορίσω ή να τα εξαλείψω. Αυτές τις εβδομάδες επικρατεί απίστευτα γρήγορη
εναλλαγή διαθέσεων, κάνοντάς με να κουραστώ και να νιώσω ανήμπορος στον βωμό
της ψυχολογίας. Πούστικος τομέας. Σε τρελαίνει, ειδικά όταν θέλεις αλλά δεν
μπορείς με τίποτα να αλλάξεις την διάθεση σου. Όπως και να ‘χει, πρέπει να
μείνω ξύπνιος ως τις 11:30, που δίνω το μάθημα. Αλλά ταυτόχρονα δεν έχω όρεξη
να δουλέψω για αυτό. Τελικά βρήκα την μέση λύση, μου έδωσα χρόνο να συνέλθω. Γέμισα
έναν ζυγό αριθμό ποτηριών με κρασί απέλια, λίγη μουσική και ξάφνου έφτασε 9:30.
Η διάθεση δεν άλλαξε, όμως δεν έχω πλέον την ελλειματική προσοχή των
προηγούμενων ωρών. Δεν έχω και σημειώσεις βέβαια, μόνο τα θέματα του μαθήματος
που απομνημόνευσα και κατέγραψα από την προηγούμενη εξεταστική και ένα βιβλίο
γεμάτο χάος, με τις υπογραμμισμένες μπάρες που αντιστοιχούν στις απαντήσεις των
παραπάνω θεμάτων.
Η μέρα πέρασε, ο χρόνος δεν
περιμένει. Ώρα 23:00, έφαγα 2 γύρους ως το καθυστερημένο μεσημεριανό μου,
έχοντας πρόθεση να κοιμηθώ όσο γίνεται νωρίτερα, για να αναπληρώσω την άδικα
και υπεύθυνα χαμένη ενέργειά μου. Μέχρι να χωνέψω, έκανα μια διαδικτυακή βόλτα,
αναζητώντας χρήσιμες πληροφορίες να αφομοιώσω, αποτελούμενες από έρευνες, γενικές
και ειδικές γνώσεις και πειράματα. 00:23, ήρθε η ώρα να πέσω. Επιτέλους,
περίμενα την στιγμή αυτή για μέρες.
Οι συμπτώσεις μερικές φορές
είναι διαβολικά ύποπτες. Ώρα 03:20 και ανοίγω τα μάτια μου στο σκοτάδι, φανερά
ενοχλημένος όταν συνειδητοποίησα πως με ξύπνησε ένας γαμημένος εφιάλτης και
εκτός των άλλων, κληρονόμησα έναν ήπιο πονοκέφαλο και ένα βαρύ στομάχι που μου
έδωσε το μήνυμα ότι δεν είχα προλάβει χωνέψω. Σηκώνομαι, βάζω να πιω ένα ντεπόν
και ξαναπέφτω. Τίποτα. Ώρα 05:18, αποφασίσω να ακούσω μουσική, εφόσον δεν μπορώ
να κοιμηθώ, τουλάχιστον ας χαλαρώσω εποικοδομητικά μέχρι να το κάνω. Είναι το
Βάπτισμα Πυρός, κατεβασμένο και μέσα στον mp3 player
μου, μόλις λίγες ημέρες.
Βηταπείς, το συγκρότημα της
πρωτεύουσας που εξαφανίστηκε απότομα από την ενεργό δράση, από το 2006 (ή μήπως
όχι;). Επέστρεψαν όμως δυναμικά φέτος, με σχεδόν ολοκαίνουριο πρόσωπο.
Διανύουμε τον 9ο μήνα προς το τέλος του μπάσταρδου 2012 και ήδη σε
διάστημα 5 μηνών, έχουν δώσει στο κοινό 2 επαγγελματικά δουλεμένους δίσκους.
«Ντάξει ρε λος, 6 χρόνια έλειπαν, λογικό είναι ξέρω ‘γω». Κοινή λογική ναι,
αλλά παίζουν τόσοι παράγοντες ρόλο, που με αναγκάζουν να μην το δεχτώ.
Βάπτισμα Πυρός λοιπόν.
Τον ήχο τους πλέον τον έχω
συνηθίσει από το «Εύφλεκτον», δεν με ενοχλεί καθόλου, αν και ακόμα ο ήχος του
τελευταίου, μου κάθεται λίγο περίεργα στο αυτί και πιστεύω πάντα θα μου
κάθεται, χωρίς να με αποτρέπει όμως από το να τον ακούσω. Οι παραγωγές στο Β.Π.
, είναι πολύ ωραίες και συνοχικά άρτιες, αποδίδοντας την ατμόσφαιρα που πρέπει
όταν είναι να δέσουν με τους στίχους. Είχα να το παρατηρήσω καιρό αυτό το
πράγμα σε ελληνικό δίσκο, όχι ότι ψάχνομαι και τρελά αυτή την περίοδο. Δεν
είμαι και ειδικός τεχνίτης του ήχου, αλλά με τα απλά αυτιά του ακροατή, με
άφησαν πολύ ευχαριστημένο, είναι δημιουργίες ξεχωριστές και καθόλου μονότονες,
με πιανάκια και κιθάρες και άλλα πράγματα που αυτή την στιγμή κυνηγά το όνομά τους η μνήμη
μου. Ηχητικά είναι όμορφο και εξελιγμένο. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Δεν είμαι βηταπείτης φίλε μου, θύρα 23, ένα-δύο-τρία ομάδα μία και πιτσαρία,
οπότε μη μου το πεις, αν θέλεις να το πεις, θα το πεις μοναχά αν πραγματικά το
εννοείς, αλλά μη μου το πείς (x2). Είναι μια
προσωπική γνώμη.
Από ερμηνεία το θεωρώ σχεδόν
αχρείαστο να αναφερθώ, ντάξει εμσίδες είναι οι τύποι, είναι αυτονόητο αυτό.
Πάντως η ροή του καθένα είναι διαφορετική και παίζει πολλές φορές με την ίδια
την παραγωγή, κάνοντας το εκάστοτε κομμάτι πιο ζωντανό και πιο ζεστό. Στιχουργικά,
το βρήκα εξαίσιο. Είναι πολύ καλοδουλεμένοι οι στίχοι και έχουν πολύ δυνατές
λέξεις σε όλο τον δίσκο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, μπορείς να βρεις 23 (και
περισσότερα αν σταθείς σε φράσεις) νοήματα. Ακούς τα πάντα, από battle μέχρι κοινωνικο-πολιτικά, μέχρι και πολύ συγκεκριμένα
πράγματα, πράγμα πολύ πρωτότυπο για τα ελληνικά χεπ χαπ δεδομένα.
Είναι για όλες τις διαθέσεις
λοιπόν με πιο ώριμους στίχους από προηγούμενες δουλειές τους πριν το 2006, ενώ
μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι σχεδόν ολόκληρος ο δίσκος, είναι μέσα στην
ατάκα. Όχι απλή ατάκα, έξυπνη ατάκα. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Η τριάς
Άσαρκος - Φορτσάτος – Hatemost, είχε
κάτι παραπάνω από άψογη εμφάνιση μέσα στον δίσκο. Ο καθένας είχε τον χώρο και
τον χρόνο του καθόλη την διάρκειά του. Ο καθένας διαφορετικός από τον άλλον και
όλοι μαζί ταυτόχρονα κάτι ομοιόμορφο. Άκουσα επίσης τον Άσαρκο που λαχταρούσα
να ακούσω, καθώς μου φάνηκε πως στο «Εύφλεκτον», για κάποιο λόγο αδικήθηκε,
είτε από θέμα συνολικής συμμετοχής του στον δίσκο, είτε από την εντύπωση που
είχα, πως δεν είχε δώσει το 100% του. Ο Φορτσάτος και ο Hatemost, ήταν άψογοι επίσης, κάτι που είναι για άλλη μια φορά
εξαιρετικά σπάνιο στην ελληνική σκηνή: το να ακούς, να απολαμβάνεις και να σου
αρέσουν δηλαδή το ίδιο, όλα τα μέλη ενός συγκροτήματος, χωρίς να ξεχωρίσεις τον
έναν που θα κάνει την διαφορά και να θεωρήσεις τους υπόλοιπους απλούς
κομπάρσους.
Όντως εξελίχθηκαν οι
Βηταπεις, όπως λένε οι ίδιοι; Αυτό δεν αφορά την προσωπική γνώμη, είναι κάτι το
αντικειμενικό. Και ναι, έχουν εξελίξει το επίπεδο και έχουν ανεβάσει τον πήχυ
ψηλά και σε θέμα ήχου και σε θέμα στίχου, ακόμα και σε θέμα ροής. Το ραπ τους
(εδώ τώρα είναι προσωπική άποψη), είναι ταυτόχρονα δύο πράγματα: ευκολοχώνευτο
αλλά και δυσκολοχώνευτο, απευθύνεται σε μικρές ηλικίες, αλλά και σε
μεγαλύτερες. Αν είσαι διατεθειμένος να ακούσεις κάτι διαφορετικό που ξεφεύγει από
το καλούπι, αν θέλεις να ακούσεις κάτι πέρα από battle και
κοινωνικό-πολιτικό (αν και αυτό είναι λίγο φτωχό), τότε μπορείς εύκολα να
χωνεύσεις και να αφομοιώσεις τον συνολικό τους στίχο. Αν όχι, τότε απλώς σου
φαίνεται δυσκολοχώνευτο, γιατί δεν περιμένεις να ακούσεις τέτοια πράγματα
γενικά, ή γιατί έχεις μείνει κάμποσα χρόνια πίσω κολλημένος (θέλω να πιστεύω
ότι αυτό ισχύει στις μικρότερες ηλικίες που σχετικά πρόσφατα τους ανακάλυψαν
οπότε ίσως τους καθόταν βαριά η αλλαγή πλεύσης και ταυτόχρονα απότομη). Μικρός
ή μεγάλος σε ηλικία, δεν έχει σημασία στο να αποκομίσεις κάτι ωφέλιμο για
εσένα, μέσα από το ραπ τους. Όλα έχουν σχέση με το μυαλό σου εν τέλει.
Αυτά φίλοι μου. Ορίστε και το
λινκ, αν και είμαι σίγουρος πως θα τον έχετε ακούσει μέχρι τώρα, αλλά πολλά
γίνονται, ποτέ δεν ξέρεις.
Αντίο πάπιζ.
ΥΓ: Τελικά έδωσα το μάθημα
και πέσανε μεταξύ άλλων και θέματα της προηγούμενης εξεταστικής που είχα
καταγράψει, κάτι που με χαροποίησε. Επίσης, το μάθημα δεν θα διδάσκεται πλέον,
οπότε θα το επιθυμούσα ιδιαίτερα να το περάσω. Καλή μου επιτυχία και καλή σας
επιτυχία και αποτελέσματα.
