Ημέρα Σάββατο. Πράγμα που σημαίνει: αποχή από την όποια κοινωνικότητα και εγκλεισμός στην "Mecca", για εξάσκηση, διαλογισμό, μελέτη, μαστούρα και ηδονή. Τακτική shaolin κατά την οποία, η μαύρη ουσία απομονώνεται, διαπλάθεται και καθοδηγείται μέσα από θορύβους κρουστών, κραυγές, κουμπιά, σύμβολα, καπνούς και υγρά φυλακισμένα σε γυάλινες φιάλες. Η "Mecca" επιβάλλει την πίστη μια εξαετία τώρα (στην παρούσα βάση), στον αλλόθρησκο - μη μυημένο πολιτισμό, προσφέροντας γνώση προς την τελείωση. Εξαγνισμός μέσω δοκιμασιών. Προκρουστικές μέθοδοι, μέχρι η πρώτη ύλη να δέσει τα δύο άκρα της στα χείλη του φαραγγιού (StPnt-EndPnt). Μόλις το χάσμα γεφυρωθεί, από πάνω του παρελαύνουν πολεμιστές που περίμεναν καρτερικά τη σειρά τους σε σκονισμένα ράφια. Στοιβαγμένοι χρόνια, περιμένοντας απλά να μαχαιρωθούν. Ο τελετουργικός ακρωτηριασμός τους κι έπειτα η στρατολόγηση. Σειρές κλονοποιημένων μαχητών, τοποθετημένες σε μη ακριβή τεταρτημόρια, ανάλογα με τα δάχτυλα του Δημιουργού και τις εκάστοτε τεχνολογικές ιδιαιτερότητες.
"Δίνω μια και πάρτον κάτω."
Γελάω με ελιτιστικές συμπεριφορές προτύπων. Γελάω και ταυτόχρονα χέζω. Οι περισσότεροι απλά αποστηθίζουν κακό-συνταγμένα κατεβατά από forum translations, χάνοντας την ουσία της αρχικοποίησης. Το ράφι και ο λήθαργος ως την κατάλληλη στιγμή. Η συνεχής μελέτη και αφοσίωση. Το αυγό και η κότα.
Λυπάμαι . . .
Ειλικρινά σου μιλάω, λυπάμαι που δεν λέω καλές κουβέντες εύκολα. (τουλάχιστον εδώ μέσα) Θα ήθελα ένα από αυτά τα επίμαχα Σάββατα, να ξυπνούσα και να γαμούσατε τον εγωισμό μου. Με το που τελείωνα τον καφέ μου θα δάκρυζα. Θα έλεγα καλημέρα στον διπλανό, χτυπώντας το κεφάλι μου στην μεσοτοιχία. Θα έκλεινα τον σκύλο μου στο πατάρι για να συμβαδίζει με την ψυχολογία μου. . .
Μετά απ'όλα αυτά, θα άνοιγα μια μπύρα και θα ευχαριστιόμουνα το προ'ι'όν της "Meccas" σας φίλοι μου. Κρίμα που είσθε ένα μάτσο φωτοτυπημένων σκατών (όχι RNS). Ειλικρινά λυπάμαι. . .
Πρίν 2 περίπου χρόνια, είχα πετύχει (διαδικτυακά) μια κυκλοφορία, εν ονόματι "Στον πυρήνα", με υπογραφή X-pressionists & Ηχοκρατορία. Dj Alx πουθενά όμως. Δεν μπήκα καν στον κόπο να το κατεβάσω, φοβούμενος τα αυτονόητα. Λίγες μέρες μετά, περιφερόμενος, πέτυχα κάτι που μ'έκανε να αναθεωρήσω.
Άνοιξα μπύρα. Έπρεπε να ανοίξω μπύρα, δε γινόταν αλλιώς. Γαμώτο, είχα καιρό να ακούσω Ελληνική boom bap-ίλα που να με εξιτάρει. Κι αυτό ήταν η αρχή.
Kebzer λοιπόν. Έχω πειστεί πλέον πως πρέπει να "παρακολουθώ" τον τύπο. Η ηχοκρατοριακή υπεραξία ως αρχή της αναδοχής.
Αρχές καλοκαιριού 2012, κυκλοφόρησε τον πρώτο του solo δίσκο, που ακούει στον αν μη τι άλλο γραφικό τίτλο, "Class of '97". Δεν θα μπορούσα στην καμία να ακούσω κάτι τέτοιο αν δεν ήμουν προκατειλημμένος θετικότατα. Δικαιώθηκα. Πανέμορφα . . .
Ένα 33λεπτο mix απο 20 beats, συνοδευόμενο από cuts του ιδίου. Ως ταγμένος digger οφείλω να πω, πως το "σκάψιμο" του δίσκου ταιριάζει απόλυτα στο όνομα του. Δείγματα λίγο πολύ φορεμένα, παιγμένα και δουλεμένα στην αισθητική του αναφερόμενου. Δηλαδή ρε παιδί μου ok, θα ακούσεις κάτι κλασσικό μεν, αλλά από διαφορετική ακουστική γωνία. Πολύ εύστοχη σύλληψη θαρρώ.
Και δύσκολη υλοποίηση. Λίγοι θα 'χαν την αυτοπεποίθηση να κάνουν μια τέτοια "αναβίωση".
Αυτό που μου έκανε εντύπωση εξ'αρχής, είναι ο χαρακτήρας των τυμπάνων του. Μου θύμισε αρκετά Alx. Όχι τόσο παιχτικά, αλλά ηχητικά και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. Απ' τους λίγους εγχώριους με χαρακτήρα και ταυτότητα (με την θετική της έννοια) πλέον. Χαρακτηριστικό attack, απαλό static noise, κοφτά chops, διακριτικό multi layerin' και απαλά αλλά γεμάτα μπάσα, είναι κάποια απ τα σήματα κατατεθέν του δίσκου.
"Μια λούπα, δεν χρειάζεται να την πετσοκόψεις αν δείχνει αυτούσια" (Θα μπορούσε να είναι moto σε κάποιο μελλοντικό booklet.)
"Με πέντε δικηγόρους για την μαλακία"
Όμορφο λιτό εξώφυλλο, που παραπέμπει σε vinyl version. Κλασσικό ηχοκρατοριακό mix - mastering - programmin'. Δομή που θα ζήλευε ένας δίσκος πολυεθνικής κυκλοφορίας.
Αν χρειαζόταν να χαρακτηρίσω με λίγες λέξεις την εν λόγω κυκλοφορία (?) . . .
Must, rapable boom bap του σήμερα.
Καλό μας χειμώνα. Γιο.
<<<Download_Link>>>
