ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ “RNS” : ΖΑRA LEE

<Previous Post: Τιμώρος                                                                     

...Τρίτη, 31 Ιανουαρίου 2012

ώρα 23:40

Στο winamp παίζει το “It was written” του Nas.

Ανοίγω το word και κοιτάζω για λίγη ώρα την λευκή, παρθένα θα έλεγα, ψηφιακή σελίδα. «Είναι νωρίς ακόμα» ψελλίζω στον εαυτό μου…

ώρα 23:45

Πάω να κάνω δυο τοστ με μπέικον και κασεράκι. Πριν από δυο ώρες και ένα τέταρτο ακριβώς μιλούσα με τον Τραγόπαρδο λέγοντας του πως κάθε λεπτό που περνά φαντάζει βασανιστικός αιώνας. Βάζω γάλα. Με χαμηλά λιπαρά.

ώρα 23:58

Έχω φάει ήδη τα τοστ και έχω πιει μονορούφι το γάλα από το άγχος.

Τίκ…

Τόκ...

Τίκ…

Τόκ.

00:00. Ο Nas χάνει τη φωνή του χάρη στη δύναμη του δείκτη μου με το που έστειλα τον κέρσορα στο χαριτωμένο τετραγωνάκι που γράφει πάνω του “stop” και στην θέση του δίσκου μπαίνει με κλοτσομπούνια το:

RNS : 62 MINUTES OF PURE HARDCORE

Ω ναι, καλό μήνα Κωλοτσεπίτες και Κωλοτσεπίτησσες! Πως μου είστε; Διαβάζετε; Κωλοβαράτε; Ερωτεύεστε; Τι καλά, εγώ τα γνωστά. Απολαμβάνω τους πάντες να παγώνουν από το κρύο ενώ εγώ αράζω/κοζάρω με κοντομάνικο. Ψυχάρας ε;

Φεβρουάριος που λες. Από τους αγαπημένους μήνες μου. Κρύο, αέρας, δέντρα χωρίς φύλλα και οι δρόμοι γεμάτοι παγωμένες φάτσες, τρομοκρατημένες που τις έχει βιάσει ο χειμώνας. Πωπωπωπω πόσο γουστάρω... Α, όταν ήμουν πιο μικρός μου έφερναν και δώρα. Αμέ!

Πόσο χαίρομαι που δεν είμαι δεινόσαυρος 1^ον, και 2^ον πόσο χαίρομαι που έφτασε επιτέλους η μέρα που θα γράψω ξανά άρθρο για του πλιάτσικα την έτσι. Βλέπεις, ξεκινώ ένα άρθρο πάντα την πρώτη του μήνα γιατί θέλω να το νιώθω στο έπακρο την εμπειρία. Να μπαίνω στο πετσί του κάθε καριόλη που θα αναλύσω. Βάζω υλικό του και κοιμάμαι με την φωνή του. Άρρωστο; Ίσως. Αλλά ποιος είσαι εσύ που θα πεις τι είναι άρρωστο και τι όχι; Ε; Κι έτσι, γι'αυτό το μήνα, μιας που είναι και από τους αγαπημένους μου έπρεπε να επιλέξω ένα ιδιαίτερο καριόλη. Ιδιαίτερο από πολλές απόψεις.

Ο Φαίδων Ζάρας γνωστός και ως «Zara Lee» έχει ένα φοβερό background καθώς η ιστορία του σαν ραψωδός (?) ξεκινά αρκετά χρόνια πίσω στο χρόνο. Πάμε πιιιισωωωωωω. . .

«Βρισκόμαστε στο έτος 1999, στην Αθήνα. Ο Zara Lee ζει εδώ. Ο Zara Lee δεν έχει λεφτά. Τα βγάζει όμως περά. Ο Zara Lee γουστάρει να την βρίσκει, με παρεάκι και ουίσκι.»

Καλά μην φανταστείς αυτό το παρεάκι, λογικά είχε άλλους. Και πάρε τα μάτια σου από τον Supreme επιτέλους.

Ο Φαίδων, παιδί από επαρχία και πιο συγκεκριμένα από τα Τρίκαλα, έκανε την ζωή του στην Αθήνα εκείνη την εποχή και ζούσε το απολυτό ραπ όνειρο. Να κάνει ραπ δηλαδή. Όμως εκείνες η εποχές δεν ήταν σαν σήμερα φυσικά όπως πολλοί από εσάς αντιλαμβάνονται γιατί δεν είχε κανένας από αυτούς PC με Core i7 και κάρτα ήχου στο σπίτι του για να αραδιάζει τα παπαριλίκια του τους προβληματισμούς του ήθελα να πω. Ήταν αγνές εποχές τότε, ρομαντικές και ο Zara Lee είχε πιάσει το νόημα.

Όπως είπα πιο πάνω στο represent του Ζάρα, ο φίλος Φαίδων είναι άτομο της παρέας. Που σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό να μην ήταν το όνειρο του να γίνει rapper όταν μεγαλώσει. Ίσως γι’αυτό και από το 1999 μέχρι σήμερα δεν έχει βγάλει κάτι προσωπικά δικό του, όμως αυτό δεν είναι καθόλου κακό, αντ’αυτού προσπαθεί να δώσει το αίμα του σε κάθε κομμάτι που χαρίζει τη φωνή του και αυτό φαίνεται από την περίεργη θεματολογία του μέχρι την ιδιαίτερη ερμηνεία. Περίεργα ιδιαίτερος τύπος. Έχω μιλήσει με άτομα που τον γνωρίζουν και όλοι συμφωνούν ότι είναι μια όντως μια *ιδιαίτερη* προσωπικότητα και οι ιστορίες που έχω ακούσει πέρανε κάθε όριο της φαντασίας. Ο τύπος ζει σε μια ντίζνεηλαντ και κάνει πάρτι όλη μέρα. Δεν έχει καμία σχέση με κανέναν ράππερ εκεί έξω, γιατί πολύ απλά δεν είναι ράππερ φίλε μου. Είναι χομπίστας. Και ο σωστός χομπίστας αγάπα αυτό που κάνει, δεν το βιάζει από την μύτη μέχρι να βγει γράσο, έτσι δεν είναι;

Προτού όμως κάνουμε βήμα και πάμε στα βαθειά για να αναλύσουμε το ραπ του πρέπει να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Δηλαδή την καταγωγή του. Τα πανέμορφα:

ΤΡΙΚΑΛΑ

Τα Τρίκαλα είναι μια εξ αρχής ιστορικότατη πόλη, με αναφορές από την μυθολογία και κατέχει τα πρωτεία σε πολλούς τομείς κατά την πορεία του χρόνου. Έδρα του περίφημου και ξακουστού ιατρού, Ασκληπιού η κάρδια του Ληθαίου Ποταμού και της ομάδας μπάσκετ «ΑΙΩΛΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ» , λίγο η ιστορία και λίγο η φυσική ομορφιά η οποία χαρακτηρίζει την περιοχή, είχε σαν αποτέλεσμα τα Τρίκαλα να είναι η γενέτειρα πολλών και σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής μας και όχι μόνο. Μουσικοί και σύνθετες, βαριά πυροβολικά, έχουν ως κοινό την ιδία πόλη και κάποιοι από αυτούς είναι ο Βασίλης Τσιτσάνης, , ο Ογκολάγνος ,ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Λευτέρης Πανταζής , ο Νοσντί Τσασπέ και φυσικά ο Zara Lee

Σε ένα μέρος που η τεχνολογία δίνει το βροντερό παρόν, το σωτήριο έτος 2010 τα Τρίκαλα ανακηρύχτηκαν ως μια από τις 21 «Τεχνολογικές πόλεις» στην λίστα του Intelligent Community Forum για τις τεχνολογικές καινοτομίες που διακατείχε η πόλη ενώ ταυτόχρονα κυριεύει η παράδοση με τα Τρίκαλα να θεωρούνται μια κατεξοχήν φιλική πόλη προς τους ποδηλάτες και αθλητές γενικότερα. Όμως η πολυπλευρικότητα δεν σταματά σε καμία περίπτωση εδώ.

Στα γραφικά -ιστορικά- στενά, στολισμένα από bombings και highlight styles από graffiti artists, αντηχεί το χτύπημα του ταμπούρου, της μπότας και των kick turns από τα παιδιά που αράζουν στην γέφυρα με το boom box τους και κάνουν skate με μοτο “RNS for Life” ή “SKATE OR DIE” ενώ στα ακουστικά (κλειστού τύπου) του walkman παίζει η κασέτα «RNS: Mixtape Vol.1» και τα caveman στολίζουν τον ουρανό σαν πουλιά σε ρομαντικό αυγουστιάτικο δειλινό.

Η μέρα ξεκίνα με τα παιδιά να ξυπνούν με ήχο ξυπνητηριού το κουπλέ του Supreme από το Μέσα στο σκοτάδι part.2 και έπειτα ανοίγουν την άμστελ με τον αναπτήρα (σημαντική λεπτομέρεια, γιατί ο αναπτήρας θα φάνει χρήσιμος πιο μετά) και αφού πιουν λίγο ψωμί από το μπουκάλι (καλιμπού), στρίβουν το πρώτο τσιγάρο (γαροτσί) με το ένα χέρι και με 80 μποφόρ κόντρα αέρα άμα λάχει και καθώς πέρανε τα λεπτά, βάζουν τις 3Α μπαταριές στο walkman τους και αφού φανέ λίγη σπιτική μπατζίνα, παίρνουν το σκεητ τους παραμάσχαλα (σκεητ ορ νταη) πηγαίνουν στο RISING για λίγο φραπεδακι μέχρι τις 12 το βράδυ και μετά στο τσιπουράδικο της γειτονιάς για ακόμα λίγη δράση (πιο πολύ δράση).

Ειδικά στις γιορτές το κλίμα που επικρατεί είναι άκρως οικογενειακό με όλα τα μελή της οικογένειας με αρχηγό τον μεγαλύτερο αλλά και πιο σοφό (μπουλης <3) να μαζεύονται στην αυλή και να ψήνουν 4 τόνους κρέας να τραγουδούν και να παίζουν κιθάρα ή επιτραπέζια παιχνίδια, να κάνουν παρέα στη γιαγιά, να λένε ιστορίες με φίλους ή να φτιάχνουν υδραυλικές εγκαταστάσεις (μπουλης <3)

Αυτή είναι η καθημερινότητα στα ονειρικά Τρίκαλα. Ξεγνοιασιά, καλή παρέα και RNS. Το μόνο που ζητά ο Zara Lee όταν δεν κάνει ραπ είναι να είναι με μια καλή παρέα, να τρώει πίτσα και μετά να παίζει μπάσκετ. Πολλά ζητάει;

Όταν όμως κάνει ραπ..

Ο Zara Lee είναι μακράν από τους 11 του τάγματος ο πιο επιτυχημένος MC διότι κατάφερε με τον τρόπο του να έχει θέση στο καλύτερο Ελληνικό δίσκο που βγήκε ποτέ. Και φυσικά δεν είναι άλλος από το «Ρίμα για Χρήμα» του Τάκη Τσάν. Κοιτά, αν ήμασταν οι δυο μας θα σου έλεγα πως το καλύτερο είναι του χειρότερου καριόλη της γης όλης αλλά τώρα θα εκτεθώ και δεν θέλω. Πίσω στον Ζάρα, όσοι ακούνε χέπχαπ και είναι παιδιά των 90’s θυμούνται τον Φαίδων να έχει συμμετοχή σε αυτό εδώ το έπος:

Αυτός ο μουσικός θρύλος του Ελληνικού πενταγράμμου (?) στάθηκε αρκετός ώστε να μπει ο αγνός φίλος Φαίδων στο μάτι του Supreme του παντοτινού και φυσικά τράβηξε το βλέμμα του «βενιζεβούλ υπό την επήρεια αλκοόλ», ΚΑΝΟΝΑ ο όποιος μάλιστα έκανε και γκρουπ μαζί του με όνομα «Λίθινοι Πύργοι»

Από το 2006 λοιπόν ο Zara Lee είναι επίσημα πλέον μέλος των RNS και έχει προσφέρει μακράν την πιο περίεργη θεματολογία. Υπάρχει πάντα η υποψία ότι σε κάποιον κάνει diss αλλά και μόνο που μπαίνεις σε κόπο να σκεφτείς το μυαλό σου φαντάζει φραπεδάκι σε παραλία στην Ρόδο, μέσα στον ήλιο ενώ οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 14:15 (γκλακ) και ο διπλά σου στην ξαπλώστρα είναι μισός από το Σουφλί μισός από την Ρόδο και ακούει D-Day one. Το μυαλό σου Κοχλάζει. Το μυαλό σου Χαώνει. Φλέγεται. Τσέκαρε μια αυτό:

«Δεν μας τιμάει η παρέα σου»

«Ούτε η ηθική σου»

Ένα κουπλέ. Όλο Punchline. Τέλος.

Γι’αυτό γουστάρω Zara Lee, επειδή μπαίνει ψεκάζει, σκουπίζει, τελειώνει. Ούτε σάλτσες (ντροπή) ούτε εφέ.
Θέμα: Κάποιος που δεν συμπάθησα
Flow: To γνωστό.
Style: Το γνωστό.

Απλά πράγματα κύριοι.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ

Προτού κλείσω το «ότι να’ναι κεφάλαιο» Zara Lee θέλω να δώσω ένα τελευταίο χτύπημα. Γενικώς έλεγα πως ο Φαίδων δεν έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω μέχρι που άκουσα αυτό το κομματι:

Με την σειρά Debate, Ripu, Τιμωρός, Zara Lee, το «Ραπ Θηρία» (που υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να λέγεται «Ο Ripu και κάτι άλλοι») αποτελείται από ένα funky beat και 4 ραπάδες ο καθένας το δικό του στυλ. Στην αρχή έχουμε τον φίλτατο Debate ο όποιος δίνει ένα ραπ, γνώριμο του ήχου του. Όλντ σκούλ, στρίτ φάητ μαδαφάκας και με μια παύση αρκετή για να μπει με άνεση ο ένας…

RIPU

Όσοι με ξέρουν καλά, ξέρoυν και την άποψη μου για τον Ripu. Δεν θα την αναλύσω τώρα φυσικά αλλά οκ, όπου χώνει σβήνει τους πάντες. Τ’άκους; Τους πάντες. Δε πα νά’χωνε με τους IAM τους Wu Tang και NWA μαζί; Πάλι θα τους έσβηνε. Α’ Πάμ’ παρακάτ’.

Τιιμωωροοοοός… «Αφορολόγητο υλικό, έτσι ξεσπώ». Τα λόγια δεν είναι αρκετά για τον Τίμο με ένα κουπλέ που αποσυντονίζει τους πάντες. Αλλά λιιιίγο πριν πεις «ασιχτίρ» ο Zara Lee, οργισμένος για κάποιο ανεξήγητο λόγο με τους πάντες και τα πάντα, φερμάρει το δρεπάνι από τον Κανόνα που το είχε φερμάρει προηγουμένως από το χάρο, ανατρέπει τα πάντα και σφάζει ότι βρει στο διάβα του:

«Επικίνδυνα στοιχεία μπαίνουν στην δική σου πιάτσα, κουτουλές και κλωτσές για το κεφάλι σου μπουγάτσα, άστα γκάνια ρε φάτσα, έχω παράξενη γκριμάτσα που αν την πάρω έστω για πλάκα θα πάρεις ύφος «μαλάκα». ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΜΠΡΑΤΣΑ? Ρίχνω τα λάσα για να σου κάνω στραπάτσα, με ένα «αντίο» μπαίνω, βλάκα και πέφτεις knock out στην καύλα μου.

ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ.

ΚΑΥΛΑ ΜΟΥ.

ΠΑΡΕ ΤΗ.

ΜΠΑΛΑ ΜΟΥ.

Αν μπορείς, γιατί την κάνω πάσα στα αλάνια μου.

ΧΑ ΧΑ!

Τα 11 φυντάνια μου σε φουλ επίθεση, ποτέ υποχώρηση, ξεμένεις από φράγκα μάγκα, τάκα-τάκα ώρα για αναχώρηση, ΤΙ ΛΕΕΙ;; Δεν έχει υποχώρηση ακόμα όμως δεν πιάνεις ούτε μια πρόταση. Γιατί το squad σου κάλπικε εμσί, δεν έχει αναγνώριση, σε skills που λαμβάνεις, «το πετάω και το πιάνεις» (?) Υπεράνω το παίζεις μα Δεν κοζάρεις, μόνο χάνεις. Μην μπλοφάρεις με εμάς. Είσαι Χαλβάς, μοναχοφαγάς παιδάκι της σειράς. Μυστικά δεν κρατάς (!) Τη φαντασία σου σκορπάς (!) Άλλος ένας μπαγλαμάς με τα λεφτά της μαμάς. Είσαι ο λόγος που υπάρχει η φράση «ΝΑ Ο ΚΕΡΑΤΑΣ» Έτσι, πρώτος ρε βλάκα μου να γελάς. Να γελάς. Να γελάς. Να γελάς. Να γελάς.»

Ζara Lee μην αλλάξεις, σ’αγαπάμε. :*

Και τώρα είναι η ώρα για το αγαπημένο μας:

| ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ |

· ΤΟΥΦΑ

Για αρχή πρέπει να πω ότι κατά 99% αυτή η λέξη χρησιμοποιείται εντελώς λανθασμένα και κυρίως από άτομα που έχουν εκτίσει ή διανύουν την στρατιωτική τους θητεία καθώς χρησιμοποιούν η λέξη «τούφα» για να περιγράψουν μια εντελώς χαλαρωτική κατάσταση. Π.χ: «Σειρούλα, σήμερα το απόγευμα θα την βγάλουμε τούφα, δεν έχει υπηρεσία ο Δ.Ε.Α Αμανατίδης.» Μέγα λάθος. Η λέξη «Τούφα» είναι συνώνυμη της «φυλακής» και χρησιμοποιείται συνήθως από άτομα τα όποια «βγάλανε τούφα» δηλαδή φυλακή. π.χ: «Σκέφτομαι, πουστιές, νταλαβέρια, κλεψιές. Μούφα. Παίζει άμα το κάνω να κάτσω να βγάλω τούφα. Και έχω και κοπέλα που φρικάρει για ετούτα τα καμώματα»
Προς γνώση και συμμόρφωση αναγνώστη.

· ΤΟΓΚΑ
Μιας που μάθαμε τι πραγματικά είναι η «Τούφα» είναι καιρός να μάθουμε και λέξεις που μαθαίνει κάποιος όταν βγάζει τούφα. Μια από αυτές τις λέξεις είναι η «Τόγκα»
Σε αντίθεση με την πολυνησιακή γλώσσα που μιλιέται στους νήσους Τόγκα, η Ελληνικη έννοια της λέξης «Τόγκα» συνεπάγεται της ύπουλης και συνεπώς άνανδρης πράξης με σκοπό δολιοφθορά ή την προδοσία καθώς είναι και συνώνυμη της ευρέως γνωστής λέξης στην πιάτσα και μη, «Πουστιά» Συνεπώς από την στιγμή που η σημασία των λεξεων «Τόγκα» και «πουστιά» είναι στην ουσία η ίδια, η χρήση της πρώτης συνιστάται πρώτον γιατί είναι ψαγμένη, δεύτερων γιατί βοηθά το επίπεδο σου να παραμένει ψηλά στα μάτια των τρίτων καθώς δεν χρησιμοποιείς μια λέξη η οποία είναι συνδυασμένη με βρισιά και τέλος δεν θίγει κανέναν ο όποιος τυχαίνει να είναι ομοφυλόφιλος και μπορεί να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Η διαφορετικότητα είναι ανθρώπινο δικαίωμα και η ομοφοβία κατακριτέα στον 21^ο αιώνα και εμείς σαν blog αλλά και σαν άνθρωποι δηλώνουμε κατά του κομπλεξισμού που βρίσκεται καλά καμουφλαρισμένο με την μάσκα του ανώτερου. Εν κατακλείδι, οι RNS κάνουν καλό και στο image σου αλλά σε κάνουν καλύτερο και πιο χαρούμενο άνθρωπο. Σκέψου το.

----------

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω ορισμένους ανθρώπους που δίχως αυτούς δεν θα ήταν εφικτή η ύπαρξη αυτού του άρθρου καθώς αποτέλεσαν ο καθένας ξεχωριστά και με τον τρόπο του πηγή έμπνευσης για τον αρθρογράφο. Χαιρετισμούς σε:

G-Boss, Λίτσα, Κώστα, Ντίνο, Μπούλη <3, Μάνα Κατερίνα, Τούλι, Τίτα, Κωννά, Βάλ, Στέφο, Σλάμη, Άγνωστο Χειμώνα, Γκαβό, Πάπια, Τσέρι, Ψήλο, Τσετσε, Κάγκελο, Καρπερό, Λά γκάτζα aka κούλ aka σατάν, Ίου, Φίλο, Γιαννάκη, Τζάκεν (και γαμώ τα παιδιά), Ασκληπιό, Φαίδων, σε όλα τα αλάνια της γέφυρας, στα παιδιά των 90’s και στον Θεό.

Αυτά τα λιγα από έμενα αγαπούλες μου, τα λέμε σε ένα μήνα.

Φιλιά στο κωλί,

Ο Τρελός του Χωριού, 12/2/12

Next Post: Κανόνας>