King Grubb

Χαιρετώ τους φίλους και τις φίλες, πέρασε αρκετός νομίζω από τότε που είχαμε ξανασυναντηθεί κάτω από τη μουσική σκέπη τις κωλότσεπας. Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό έχω εφαρμόσει την τεχνική της χελώνας και ξεμυτάω για τις υποχρεώσεις, οι οποίες παραμένουν πολλές, και μόνο. Βέβαια τώρα θα μου πείτε πως πάντα αυτό έκανα, ναι, μόνο που τότε οι υποχρεώσεις είχαν διαφορετική οπτική και διαφορετική αίσθηση, και φυσικά το τότε καβούκι μου ήταν ενός ατόμου και περιλάμβανε 2 μόνιτορς. Με λίγα λόγια, παλιά ήταν καλά που να σου πω και για παλιότερα.
Βέβαια εκτός από εμένα, σε παρόμοια σηφά είναι και τα υπόλοιπα μέλη αυτού του μπλόγκ. Βέβαια άλλοι σε καλύτερη, άλλοι σε χειρότερη, δεν έχει σημασία. Γιατί τα λέω αυτά; απλά για να εξιλεωθώ όσο το δυνατόν περισσότερο για αυτήν την απουσία επιμορφωτικού κωλοτσεπίτικου υλικού. Ναι, φυσικά και οι RNS ή ο Στίγμα Νεολαίος αποτελεί/ούν επιμορφωτικό υλικό, αλλά άκου:

Το προπέρσυνο φθινόπωρο ενώ καθόμουν στο δωμάτιο του αδερφού μου και άκουγα μουσική, σκέφτηκα "τι ωραία μουσική που ακούω, κρίμα που δεν την ακούνε και οι υπόλοιποι.". Ναι, λόγω αυτής της ιδέας και λόγω ότι είμαι ψωνάρα γεννήθηκε η Κωλότσεπα. Έπειτα, απευθύνθηκα στον Τραγοπόδαρο Εκδικητή και του είπα:
-Ρε μαλάκα ψήνεσαι να κάνουμε ένα μπλόγκ;
-Τι μπλογκ; (όσοι τον ξέρετε θα μπορέσετε εύκολα να φανταστείτε την φάτσα που παίρνει σε τέτοιου είδους ερωτήσεις, ξέρετε που χαμηλώνει λίγο το κεφάλι και σε κοιτάζει με το αριστερό φρύδι λίγο πιο σηκωμένο από το δεξί)
-Ένα μπλογκ μωρέ μαλάκα που θα γράφουμε για σιντάκια που μας αρέσουν, και αξίζουν, και δεν είναι τόσο γνωστά.
-Ναι ρε, μέσα.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.

Αυτά όλα βέβαια δεν τα γράφω για κάποιον άλλο λόγο παρά για να θυμηθώ/νοσταλγήσω εκείνες τις εποχές που ακούγαμε ένα κάρο κομμάτια την μέρα, και θέλαμε να γράψουμε για άλλο ένα κάρο. Φτάνει όμως με αυτές τις μαλακίες. Έχουμε τέλη Φλεβάρη, εν έτη 2012 το τριαιδοίο ξεκίνησε και εγώ είμαι έτοιμος να σας δώσω πόνο παρουσιάζοντας σας έναν από τους καλύτερους mc's που άκουσα εδώ και καιρό.


Ο λόγος γίνεται για τον King Grubb aka David Flinch, Loui Limbο, Flash 4Dem μέλος της συγκροτήματος(?) Children Of The Damned και του label(?) Blah Records. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Blah Records: Μάλλον είναι ένα label με έδρα την Αγγλία αποτελούμενο από mc's, και beatmaker's.

Children Of The Damned: Ένα crew ή καλύτερα squad από την Αγγλία επίσης, Σχηματίστηκαν το 2006 νομίζω, παίρνοντας το όνομα από την ομόνυμη ταινία. Έβγαλαν ένα LP το 2007(Tourretes Camp) ένα ακόμα το 2009(Brick Pelican), όπως και ένα EP(Just Drink). Στην ουσία είναι μια παρέα, κανα 10ρια άτομα, όπου μερικοί κάνουν ραπ και μερικοί παραγωγές.
Χμμμμ, δηλαδή είναι ένα squad 10 ατόμων...GAMWGA. :P
Το Brick Pelican, είναι σιντάρα και το κομμάτι που πόσταρα πάνω είναι από αυτό το σιντι. Κατεβάστε το με την πρώτη ευκαιρία.

King Grubb: Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο άρθρο προοριζόταν να γίνει για τους COTD και το Brick Pelican, κατά την διάρκεια όμως των ακουσμάτων ξεχώρισα έναν καριόλη, μετά από λίγο ψάξιμο κατάλαβα ότι αυτός δεν ήταν άλλος από τον King Grubb. Όσοι γουστάρετε την Αγγλική σκηνή με την ιδιαίτερη προφορά ή την abstract σκηνή, ο King Grubb τα συνδιάζει και τα δύο και μάλιστα πολύ καλά. Η προφορά του μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους άγγλους, για να μάθουν να ραπάρουν και το ραπ του χαρακτηρίζεται από τα ιδιαίτερα κοψίματα που κάνει, που τα βλέπουμε συνήθως σε abstract καταστάσεις. Παρότι, σαν σόλο έχει μόνο ένα EP, οι εμσιδικες του ικανότητες κάνουν μπαμ. Πριν δει κάποιος το βιντεοκλιπ του Ritalin Adventures, κοιτάζοντας μόνο την εικόνα και τον τίτλο δηλαδή, νομίζω είναι σε θέση να καταλάβει για τι πράγμα μιλάω, ο τύπος είναι ο ορισμός του αντιράππερ, χώνει ραπ για ριταλίνες(ή για τους πιο ψαγμένους "ριτα") με ένα ηλίθιο καπελάκι σε ένα θολό βίντεο. Psychodrama 07 logic που θα έλεγαν και εκεί. Δεν κάνω πλάκα. Το πρώτο του EP(αν εξαιρέσεις την ποιότητα ιχογράφησης) θα μπορούσε εύκολα να βγει από την etze productions.
Στο EP του λοιπόν, ο King Grubb βγάζει μια πιο ποιητική πλευρά, από ότι τον βλέπουμε με τους COTD, με βαθύ και καυστικό περιεχόμενο, και όλα αυτά πάνω σε downtempo beats από τον Lee Scott από COTD επίσης. Να πω την αλήθεια μου, μου θύμησε λίγο ξύλινα ποιήματα.(εντάξει Νοσντί, λίγο ειπα μη βαράς):P
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε ή ασχολείστε με αγγλικό ραπ, ή πόσοι από εσάς ξέρατε εκ των προτέρων τον King Grubb αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι έχει γίνει ο αγαπημένος μου Άγγλος mc, και ένας από τους αγαπημένους μου γενικά.

Αυτά για σήμερα λοιπόν, κατεβάστε ή αγοράστε το Brick Pelican, όπως επίσης και το ΕΡ "Mega Dumb Free Shit". To EP θα το βρείτε στο λίνκ παρακάτω Πατήστε στην εικόνα για να το κατεβάσετε. Τα λέμε κούκλοι και κούκλες. Μουτς.

ΥΓ. Ξέρει κανείς αν σημαίνει κάτι το Brick Pelican ή Brick Peli?