Billa Qause - Zentai Teki Ni

Η βρόχα να πέφτει ράη-θρού Ιούνη μήνα ... Ένας καφές που δεν αδειάζει ποτέ, ένας ψυχαναγκαστικός θερμοσίφωνας, ένα ψιλό-αποτυχημένο υποκατάστατο τσιγάρου και ένας εγκέφαλος που πετάει τα πρώτα χτυπήματα πριν το κρασάρισμα. Αν λάβεις υπ όψιν το χειροπιαστό έργο, θαρρώ πως διανύω την λιγότερο παραγωγική περίοδο που 'χει υπάρξει. Απ'την άλλη αν δεν αναγκαστείς να ζήσεις την σάπια εκδοχή των πραγμάτων, ίσως να μη μπορέσεις να εκτιμήσεις το υποκειμενικά ωραίο στα thresholds που του αξίζει (υποκειμενικές αξίες). Με ένα πιο abstract translation, πάτησες σκατά; Θα βρείς λεφτά!

Αρχίζοντας την διαδικασία αποδοχής της γενικότερης πατσαβουρίασης που επικρατεί, μπαίνεις στο τριπάκι να πεις, “όχι γαμώ το χριστό μου, δεν είναι όλα μπουρδέλο”. Πιο πριν ίσως να μη το έκανες, πεπεισμένος πως δε σ' αγγίζει. Ανέπνεες μέσω παχεώς εντέρου σ ένα παλάτι φτιαγμένο απο ανακυκλώσιμο κωλόχαρτο, περιμένοντας κάτι απροσδιόριστο να σου πει “ε yo dude, έχεις μια κουτσουλιά στο κεφάλι”. Πιο μετά ίσως καταλάβεις πως και οι κουτσουλιές μιλάνε. Επίσης βαριούντε να κάθοντε στο ίδιο κεφάλι πάνω απο μερικά χρόνια.

Σαν υγειής οργανισμός που αποβάλει τον πυρετό χρησιμοποιώντας τα ίδια του τα συμπτώματα (ιδρώτας πχ). Σαν την τύπισα στο walking dead που 'χει περάσει λουρί στα zombie, τους έσπασε και τα τσαούλια και τους έχει απο κοντά για να ξεγελάει τους υπόλοιπους zombieδες ...

Κάπως έτσι λοιπόν, κάνεις μια βουτιά στα σκατά χωρίς μάσκα και μπουκάλες οξυγόνου. Με μόνο σύμμαχο την ελπίδα πως υπάρχουν κ' άλλοι ηλίθιοι που θα έκαναν το ίδιο. Έτσι απλά για την εμπειρία.

Παρακάμπτοντας λεπτομέριες που αφορούν το ταξίδι (ντλέπομαι), θα κάνω μια προσπάθεια παρουσίασης των souvenir απ'το middle-center coast.

 

Τον κύριο, τον είχα πρωτοσυναντήσει ως μέλος των pad trio, όταν είχανε βγάλει τον πρώτο τους δίσκο (ο οποίος παρεπιπτόντως μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση). Συναρτήσει δε του video, τα λόγια είναι περιττά. 

Μαλάκα, πες μου πως το όνομα βγάινει απ'το billakoc … :'-)

Μετά απο μερικές live εμφανίσεις, άκουσα και την πρώτη του solo δουλειά. Η αλήθεια είναι πως δε με ενθουσίασε, παρόλο που τεχνικά παίζει σε πολυ ψηλό level. Δεν είχε αυτό το κάτι που σε κάνει να ακούς ένα δίσκο χωρίς να πλένεις πιάτα, ή να αράζεις με παρέα, ή να διαβάζεις κάτι ... Ή τέλος πάντων κάτι συμπληρωματικό βρε γλυκέ μου.

Με τα πολλά, είχα πάει  μια βολτίτσα απ'τον Προκόπη, να χαζέψω κανα καινούριο ψιψιψόνι.

-Καλησπέρα δικέ μου!

-Χεχε, όλα καλά; Χεχε ...

-Άψογα, εσύ;

-Ναι μωρέ, χεχε ...

Βy the way, ο Προκόπης είναι o πιο ψαγμένος τυπάς σ'όλο το ηλιακό σύστημα. Άμα ανοίξεις μουσική κουβέντα μαζί του, θα νιώσεις σαν κουράδα πεταμένη απ'τον 14ο όροφο στο καπό μιας Lotus.

Μετά απο μερικά "χεχε" και λίγο ψάξιμο, έπεσα στο εν λόγω δισκάκι. Χαρτονένιο και υπεργαμάτο εμφανισιακά. Ο Προκόπης εγκρίνει. Οπότε πήγα σπίτι και το κατέβασα (flac πάντα ε!) σκεπτόμενος πως αν είναι καλό θα τ'αγοράσω.

Χαμηλά bpm. Τύμπανα συχνοτικά γεμάτα, αλλα διακριτικά και γκρουβάτα. Ατμόσφαιρες που σε καίνε ολοσχερώς. Σε φάση τζιτζίκια, κύματα στο ακρογιάλι και γενικά φυσικά στοιχεία που εναλλάσουν τις εποχές τέρμα ανορθόδοξα, αλλά για κάποιο λόγο πολύ ταιριαστά. Κυρίαρχο ρόλο παίζουν Ανατολίτικοι ήχοι. Απο Γιαπωνέζικα έγχορδα, μέχρι Τούρκικους αμανέδες. 

Ντάξει δικέ μου, είσαι ο Έλληνας DJ Krush, και yo σου και μπράβο σου ...

Ένα δισκάκι με το οποίο γίνεσαι ένα με την καρκαμπίλα στάζοντας στο σιφόνι κάποιου μπαλκονιού, ή ανάμεσα απο το πλέξιμο κάποιας αιώρας το καλοκαίρι.

Ένα δισκάκι που μελαγχολείς το φθινόπωρο.

Ένα δισκάκι που βάζεις το οπτικό x1000 speed και βλέπεις τις γλάστρες σου να αναπτύσονται την άνοιξη.

Ένα δισκάκι που κάνει το χειμώνα ακόμα πιο γαμάτο.

Απλά αγοράστε, ακούστε, what ever.

Kαλά μπάνια ...

http://beatquick.bandcamp.com/album/zentai-teki-ni 

https://www.facebook.com/BillaQauseBeats?fref=ts