Έρχονται κάποιες στιγμές που λές, "Ντάξει γεμίσαμε φέγα". Ή απλά, "Έλεος ... !".
Δηλαδή που σκατά να τη χωρέσω τόση εμπειρία ο άνθρωπος; Ένα σώμα κι ένα μυαλό έχουμε. Για τι μας περάσατε κύριε; Containers ήμεθα;
Ένα σκατομυαλό ...
ΕΝΑ ... !
Κι αυτό συμβατικού μεγέθους. Δηλαδή και το'να πάνω στ'άλλο να τα βάζαμε, θα θέλαμε ένα κατάστρωμα και μια ντουζίνα καμπίνες. Ντάξει, και καμπίνες ναι, γιατί παίζει και η κυρίλα τη μπαλίτσα της, κι αμα είσαι τέθοιος που να σε στρώσουμε; Στον μουσαμά; Όηα, στάσ'εδώ και σε φέρω 'γω τύμπανα 'ξωτικά. Θα σε τα'ί'σουν χουρμάδες. Θα σου κάνουν αέρα. Tα έτσι σου, τα 'λλιώς σου, τα όλα σου ;).
Και ξέρεις, άμα έρθουν αυτές οι στιγμές που είπα στην πρώτη γραμμή ^, πάει. Δε γυρνάει πίσω. Σαν το πρώτο σου fisting. Μία που παίρνεις την ιδέα και μία που δε σε χωράει η καρέκλα.
Ο Spectre είναι ο εγκέφαλος κι ο εγκέφαλος θέλει εμπειρία. Για να τραφεί, να αναπτυχθεί και μερικά level-ups παραπέρα να ξεκινήσει την προπόνηση με τους φύλακες των Θεών και κατ'επέκταση να νιώσει, ίσως και να αποστηθίσει την πρώτη γραμμή ^. Όλοι ξέρουν πως οι φύλακες θέλουν έναν φύλακα να τους φυλάει.
Με τα πολλά, αφού έχει αφήσει τον Scarab και κάτι άλλα κάρβουνα να ντεμπουτάρουν το label... Mετά απο κάποιες συμμετοχές σε συλλογές... Eν έτει 1995 βγάζει το πρώτο του solo.
Ξεκινάει ένα δικό του μουσικό ρεύμα που ονομάστηκε "illbient". Κάτι σαν μια μίξη hip-hop, ορχηστρικής hip-hop και electronic dub, κρατώντας στοιχεία και απο τα τρία ήδη, τόσο σε ηχόχρωμα όσο και σε τεχνοτροπία. Όλα αυτά με μια γερή δόση σκότους.
Δύο χρόνια μετά και αφού έχει χώσει στη wordsound αλάνια όπως τον Prince Paul, βγάζει τη δεύτερη solo δουλειά του, που είναι η επιτομή της κάβλας btw.
Eπιτρέψτε μου να ανοίξω μια παρένθεση μάγκες.
Έχω πάει σ'ένα δισκάδικο, ονόματα δε λέμε και λέω, "δε χαζεύω λίγο, μπας και μεσ'τη χιπστερίλα βρω και κανά καλό". Τσακ τσουκ και πέτυχα τον έν λόγω δίσκο. Νταξ, "καλή φάση" σκέφτηκα. "Μπορεί ο μαν να μην είναι τόσο γίδης όσο φαίνεται". Παίρνω το δισκάκι λοιπόν και του λέω.
-Δικέ μου πόσο έχει αυτό;
-Kάτσε να δω.
-Βασικά μήπως έχεις και κανά άλλο απ'τον συγκεκριμένο; (ήθελα και το the end πάρα πολύ)
-ΧΑ! Ευχαριστώ να λες που βρήκες κι αυτό! Βασικά το χεις ακούσει η απλά σου φάνηκε παράξενο;
(Ρε μαλάκα σκέφτομαι, σου μείναν πέντε τρίχες στο κεφάλι κι ακόμα δε βαρέθηκες να το παίζεις ψαγμένος; Α σύρε ψόφα ξέρω γω ... )
-Καλώς, α πές τιμή γιατί βιάζομαι κάπως (και μου τη σπας μπάσταρδε) ... A και ναι το χω ακούσει.
-18 ευρώ ... (νεκρική σιγή - πληρωμή)
Το δισκάκι το πήρα μόνο και μόνο επειδή ήθελα να θυμάμαι πόσο καραγκιόζηδες είναι οι και καλά ψαγμένοι δισκοπώληδες. Κι αν ποτέ τον επισκεφθείτε, μη διστάσετε να του πείτε πως είναι αρκετά πούστης ώστε να χέσετε ανάμεσα απο δύο δίσκους και να τους πιέσετε μεταξύ τους τόσο δυνατα, ώστε να αφήσετε μια κουραδογραμμή περιμετρικά της πουστότρυπας του. Επειδή είναι μεγάλη πρόταση ψηθείτε να το κάνετε, θα σας κάνω δώρο το δίσκο.
Λοιπόν το "Τhe second coming" γαμάει παναγίες. Κι επειδή είμαι αρκετά μάγκας ώστε να κάνω δισκοκριτική γράφοντας μόνο δύο λέξεις για το δίσκο αυτό καθ' αυτό ... Ε αυτό, το 'πα και το 'κανα.
Φιλιά σε όλους/όλες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου