Ana Tijoux - 1977 (2009)

Δεν θα πω πολλά πράγματα για την συγκεκριμένη καλλιτέχνιδα για τον απλό λόγο οτί γνωρίζω την ύπαρξή της εδώ και περίπου 2 μέρες, να ναι καλά αυτό το μπλογκ(τα παιδία την ψάχνουν).

Ας αρχίσουμε...

Η καλλιτέχνιδα είναι κάποια Ana Tijoux γεννήμενη στην Γαλλία με Χιλίανη καταγώγη και αυτή είναι η 2η solo δουλεία της και η 5η σαν σύνολο(oι προηγούμενες ήταν με το συγκρότημα της "Makiza"). Το σιντί ονομάζετε 1977 που όπως όλοι την ψιλιαστήκατε είναι η ημερομηνία γέννησης της. Παω παρακάτω και βλέπω στο εξώφυλλο μια ωράια κοπελίτσα με ένα καρό πουκαμίσακι και ένα μικρόφωνο στο χέρι. Τι στον πούτσο λεω, Κερτ Κομπέιν την Χιλής την είδε η χαμούρα? Τέλοςπάντων, τα παιδία από το μπλόγκ έδιναν και ένα κομμάτι της από το σιντί μέσω youtube. Ας ακούσω λεω καλύτερα να δώ τι παίζει. Μου είχε κεντρίσει την περιέργεια για κάποιον λόγο. Ξεκινάει το κομμάτι(το οποίο είναι και ένα πολύ ωραίο βιντεο κλιπ) και βλέπω τον θ(ρ)υλικό Κέρτ με κουκούλα αυτήν την φορά να προσπαθεί να κάνει τα δικά της και εγώ να προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που ακούω. Ξεκίναει και το κουπλέ και μένω με το στόμα ανοιχτό. Μαλάκα μου λεω, να και μια κοπέλα που ραπάρει σαν κοπέλα. Επιτέλους γαμώ τα θυλικά κορδόνια της αγανάκτισης μου, μια κόπελα που έχει το γνώθι σ'αυτόν. Συνεχίζω να κοιτάω αποσβολομένος το βίντεο κλιπ, και σε μια φάση εκεί που το σαλάκι είναι έτοιμο να αποχωριστεί την κάτω γνάθο μου, την τσεκάρω να φοράει ένα πράγμα κάτι σαν μπλούζα-φόρεμα Public Enemy και να ραπάρει σαν γυναίκα, ακους μαλάκα? ΣΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ! Αυτό ήταν, κλείνω το youtube και πάω να βρω να κατέβασω το σιντί με ταχύτητα που ξεπερνάει τα 100km/ns. Αλλά δεν μπορούσα για τον λόγο οτι η πούτσα μου έβρισκε στο συρτάρι του πληκτρολογίου. Ε, ξεπερνάω τις τεχνικές δυσκολίες, και κατέβαζω το σιντί αφού έχω ξαναδεί το βίντεο κλιπ γύρω στις 32 φορές(ναι ρε,το πισι μου σέρνετε).



Ο δίσκος τώρα με το πρώτο άκουσμα μπορώ να πω πως μ'άρεσε αρκετά. Το ύφος είναι κάπου ανάμεσα σε mainstream και κλασσικο χιπχοπ με μια ελαφριά κλήση προς το mainstream. Μην νομίζετε πως θα σας χαλάσει. Εγώ καραγούσταρα. Αυτό όμως που τα έδεσε κατα την ταπείνη μου άποψη, είναι τα σοφτ σκρατσάκια που ταίριαζουν και γαμούν και δέρνουν.
Οι παραγώγες έχουν απλά μπιτάκια και για μουσική κάτι καραμούζες και κάτι τέτοια. Δεν τρελάθηκα, αν και η Ana τις αξιοποίησε στο έπακρο.
Νταξει, τον στίχο δεν τον σχολίαζω καν γιατί δεν καταλαβαίνω γρι από ισπανικά ή γαλλίκα. Πάντως μετά από σχετικές έρευνες επι του θέματος, είδα πως η κοπελιά είχε να πει πράγματα.
Η μίξη με άφησε ικανοποιήμενο αν και δεν μπορώ να μιλήσω με βέβαιαοτητα λόγω έλλειψης μόνιτορς.

Συνοψίζοντας, θα σας συμβούλευα να το ακούσετε το δισκάκι. Δεν σας λεω οτι θα σας αρέσει σίγουρα, αλλά σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό ιδανικό για μπακράουντ ενώ μιλάτε με μούνακια στο fb. Τις φιλούρες μου κύριοι.