• Jurassic 5 - Quality Control





    Ένα ανήσυχο πρωινό που παρασιτούσα στην κοινωνία ως συνήθως, ωσάν κάποιοι άνθρωποι που βλέπεις τις φάτσες τους με αυτό το κενό βλέμμα κούνελου που νιώθει χαμένος μέσα σε κλουβί και το μόνο που σκέφτεσαι είναι «αυτοί ρε μαλάκα δεν έπρεπε να γεννηθούν δίποδα. Δεν το αξίζουν. Πρέπει να νιώθουν ευγνωμοσύνη και μόνο που έχουν αντίχειρες. Για αυτή την φασιστική σκέψη μου λοιπόν, θα αυτοτιμωρηθώ για 4 ώρες με κάποιον τρόπο που θα σκεφτώ μετά», είπα να κάνω ένα άρθρο, για να εξιλεωθώ για τις ενοχές που νιώθω ότι δεν κάνω ΤΙΠΟΤΑ πραγματικά.
    Λοιπόν άκου, το δισκίο αυτό μπορεί να θεωρηθεί γκέη, όχι όμως με την πούστικη έννοια. Αλλά με την πραγματική έννοια. Την χαρούμενη. Αν δεν το ήξερες φίλε μαλάκα, η αρχική σημασία της λέξης gay ήταν ο χαρούμενος.
    Και είναι φυσικό. Εφόσον οι Jurassic 5 είναι από το Αμέρικα, που είναι η 2η χώρα όπου γίνονται οι πιο δημοφιλείς άρρωστες ανωμαλίες παγκοσμίως, μετά την Ιαπωνία. Είναι εναλλακτική φάση, σκέψου κάτι σαν τον περίφημο διάδοχο του Hendrix, συνάμα και αοιδό-μπουζουξή-τενόρο-εναλλακτικό Ξανθόπουλο- επίδοξο παραγωγό χιπ χοπ, Meetsos εδώ στην Ελλάδα. Κομπλέ;
    Είχα κατεβάσει από καιρό δισκογραφία τους, αλλά δεν μπήκα στον κόπο να ακούσω. Απλώς μια μέρα που ήμουν στα Πάμπλικ και κοιτούσα στα ράφια για να πάρω κάνα σιντί να έχω, το είδα μοναχό του. Είχα πάει με σκοπό να πάρω κανά καλό δισκάκι, να ακούσω από ελληνικό, σιγά μην έδινα τα λεφτά μου όμως για αυτόν τον MC Φως. Ε και είπα «δεν γαμιέται;» και πήρα που λες αυτό των Jurassic 5 και ένα του Warren G.
    Πήγα σπίτι, έβαλα τους δίσκους σε μια παπουτσοθήκη με τους άλλους δίσκους και άνοιξα PC για να ακούσω τον δίσκο που αγόρασα, από την ήδη κατεβασμένη δισκογραφία. «Άραγε ήταν καλή επένδυση;» αναρωτιόμουν. Σκάσε, σταματάω να είμαι παρλαπίπας και αρχίζω ευθύς αμέσως. Συγγνώμη.
    Λοιπόν, μπαίνει το πρώτο τρακ, ωραία μουσικούλα, μ’άρεσε. Θα ήθελα να ραπάρουν κιόλας, αλλά ο παπάρας συνέχεια μιλούσε. Κάθε 3 δευτερόλεπτα όσο άκουγα το κομμάτι, ξεχνούσα τι άκουγα και έπρεπε να ξανακούσω, με προσοχή αυτή την φορά, για να θυμηθώ τι ακούω. Κοινώς, θα μπορούσε να παίξει σε μια καφετέρια από πίσω όταν μαζεύονται άτομα για να παίξουν δηλωτή. Άσχετα που κρατάει ένα λεπτό. Με λίγα λόγια αδιάφορο, όπως τα πιο πολλά ίντροζ. Αλλά από τα καλά ίντρο.
    Η παραπάνω εντύπωση, άλλαξε εντελώς με το που μπήκε το 2ο κομμάτι, το “The Influence”. ΚΑΥΛΩΤΙΚΟ; Πολύ funk φάση, δεν με νοιάζει αν είναι φανκ ή όχι αυτό που ακούω, εμένα έτσι μου φαίνεται και έτσι θα το λέω. Γενικά ότι είναι χαρούμενο σε τέτοια φάση ή/και είναι κομμάτι για low riders, είναι φάνκυ, χέστηκα για τους όρους, καλά δεν λέω ρε Βασίλη;
    Τέσπα για να μην πολυλογώ, σχεδόν όλα τα κομμάτια είναι σε αυτή την χαζοχαρούμενη φάση. Τόσο ανέμελα, που θα σε εμπνέουν, να μην ψάξεις και ούτε να κάτσεις να καταλάβεις τους στίχους στήνοντας αυτί, με τον φόβο μην ξενερώσεις με αυτό που είχες πλάσει στο μυαλουδάκι σου. Αλλά στην πραγματικότητα δεν θα ενδιαφερθείς να ψάξεις στίχους, γιατί σου αρκεί αυτό που ακούς. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΑΜΑΤΟ. Να λιώσεις τον δίσκο, να μην καταλαβαίνεις καθόλου περί τίνος πρόκειται και όμως, από τα πολλά ακούσματα να μάθεις τους στίχους παράδοξα : στην ουσία απλώς να πιθηκίζεις τους φθόγγους, τους τόνους και τις ιαχές που βγάζουν οι καλλιτέχνες. Είναι τόσο γαμάτο, νιώθεις ιθαγενής που προσπαθεί να μιμιθεί κάτι που δεν θεωρεί φυσικό ή κάτι που είναι πέρα των δυνατοτήτων του.
    Ειδικά αυτά τα μικρά σκιτάκια σε μερικά κομμάτια όπως στο “Monkey Bars”, όπου τα τελευταία 30 δευτερόλεπτα οι emcees παλιμπαιδίζουν, είναι όλα τα λεφτά. Παίρνεις μια μικρή γεύση, έρχεσαι σε μια πρώτη επαφή, με το πώς ήταν στην παιδική τους ηλικία. Γίνονται πολύ χαριτωμένοι, αλλά με την έννοια των παιδιών της γειτονιάς όπως είναι στην Αμερική. Βλαμμένα. Και ίσως γελάς και εσύ από αμηχανία. Ναι. Μόνος σου στο δωμάτιο σου και όμως το καταφέρνουν αυτό.
    Επειδή βαρέθηκα, το σιντί είναι ωραίο και άλλα τέτοια κολακευτικά σχόλια.
    Τα κομμάτια που ξεχώρισα ήταν τούτα : “The Influence”, “Great Expectations”, το ομώνυμο “Quality Control”, “Jurass Finish First”, “The Game”, “Improvise” και “Swing Set”.
    Αυτά, άντε γεια.. Α πάρτε και το λινκ
    Και την τρακλιστ
    1. "How We Get Along"
    2. "The Influence"
    3. "Great Expectations"
    4. "Quality Control (Intro)"
    6. "Contact"
    7. "Lausd”
    8. "World Of Entertainment (W.O.E. Is Me)"
    9. "Monkey Bars"
    10. "Jurass Finish First"
    11. "Contribution"
    12. "Twelve"
    13. "The Game feat. Mark Ellis"
    14. "Improvise"
    15. "Swing Set"
    Τώρα γεια.

    1 σχόλια: